Bir felaket ya yaptığımız bir hatanın sonucudur, şanssızlığın değil ya da bizim kendi yetersizliğimizin sonucudur. Hatalı olmak bizim suçumuz olduğuna, herhangi bir mutsuzluk için de kendimizden başka kimseyi suçlamamalıyız. Böylece teselli ediyoruz kendimizi işte.
Sayfa 57Kitabı okudu
Teselli ediyoruz kendimizi işte...
İşte hayat budur, kızım. Bazen çok yorulduğunda kendini hayata bağlayacak bir şey ararsın...
Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kemal Sayar &Tereddüt
Seyir hâlindeyim, bu bir lütuf gibi. İnsanlara dâhil olamıyorum. Her şey kendi içimde, insanların telaşına dâhil olamıyorum. Allah ile farklı bir muhabbetim var. Hani ruh hisseder ya her şeyi, o travmadan sonra bambaşka bir insan oldum. İnsan kendisine gafil ama Allah bir tünel içerisinde beni korudu. Hırslarım vardı ve bu süreçte bunlardan
SATRANÇ'TAN DR.B'YE MEKTUP
Roman kahramanlarına anlatacak çok derdimiz varmış gibi.Tarihler farklı sayılar ile ilerlerken değişmeyen acılar bizi dost yapıyor. Ne kadar ortak bir kimsesizliği paylaştığımızın sorumluluğu sarıyor. İşte bu noktada kalbimizden geçenleri Stefan Zweig'in Satranç kitabının kahramanı Dr. B.'ye bir mektup yazarak aktarmaya çalıştık.
Sayın
Sayfa 41Kitabı okudu
Özel Değilsiniz!
En sevdiğim mezuniyet töreni konuşmalarından biri, bir lisede İngilizce öğretmeni olan David McCollough’a ait. Birkaç paragrafını ekliyorum buraya, parça parça paylaşacağım. Çocuklarınıza da okutmayı düşünürsünüz belki:
“…Özel değilsiniz. Ayrıcalıklı değilsiniz […] Evet, üzerinize titrendi, sarıp sarmalandınız, pohpohlandınız. Yapacak başka
Yazmak alışkanlık yapıyor. Belki de insanlar hislerimizi anlamadığından yazarak teselli ediyoruz kendimizi.. arada doluyorum yazmak geliyor içimden. Belki okuyan oluyor, geçenler oluyor belki.. dünya telaşı, bir yerlere yetişme çabasındayız. Neyse bugün babama akciğer kanseri tanısı kondu. Bazı anlar oluyor. Boğazın düğüm düğüm, yutkunsanda geçmiyor oraya oturan yumru. Üzülsen fayda etmiyor, ağlasan geçmiyor. Hiçbir şey yokmuş gibi gülemiyorsunda.. çaresizim desem, Allah varken diyemiyorum. İçimde bir burukluk, gönlümde bir hüzün ve yüzümde kimseye belli etmemeye çalıştığım acı bir tebessüm.. yaşamaya mı çalışıyoruz, alışmaya mı orasını bilmiyorum işte💔
EĞİTİMDEN BEKLENEN
Gerçek eğitimin amacı insana güzel işler yaptırmanın haricinde bu işlerden zevk almasını sağlamaktır.
D. Reskin
Günümüzde ilginç şeyler oluyor: İyi eğitim alan insan sayısı arttığı halde görgülü, iyi kalpli, güzel ruhlu insan sayısı azalıyor. Çağdaş okulun görevi, sadece bilgi vermek olmamalı, okul çocukların manevi potansiyelini
Eugene Ionesco
Bir boşluk üzerinde yaşıyoruz ve kendime bu boşluğun üzerine bir şey inşa etmenin nasıl mümkün olabileceğini soruyorum. Kesinlikle hiçbir şey bilmiyoruz. Ne sınırlı bir evreni, ne de sınırsız bir evreni tahayyül edebiliriz. Ne sınırlı ne sınırsız bir evren, bunları tahayyül etmemiz mümkün değil. Sınırlı, sınırsız, ne sınırlı, ne sınırsız. bunlar
Geçmişten kalan güzel günler için mi yoksa tecrübe sahibi olduklarımızdan mı kendimizi teselli ediyoruz bilmeyiz
Ama en önemlisi geçmişte kazandığımız sevgi dolu sıcacık dostluklar kazandiğımız yanımızda kalıyor ileriki hayatımızda bizi mutlu kılan ...
Yada en büyük vicdan azabı pişmanlık
BiZi kendimizle yüzleştiren duygu
içimizdeki mahkeme
İşte bunu hayatımızdaki değerli zamanımizla cezalandırması
Bizi yanısıra olgunlaştırsada
Ruhumuz bedenimizle yıpranıyor be dostum !!!!
Bunları yaşarken anlasak veya farkında olarak ilerlesek hayatımızda yanliş yapmayız muahakak
Ama nerde ???
Anı yaşarken zevk-i çıkarlarmız daha baskın geliyor
Gözlerimiz sadece seyirci kaliyor bize yol göstermekten çok..."(sesiz kalıyor , susmayı tercih ediyor )
En kötüsü de ne biliyor musın ???
Geçmişteki hatların farkında olup tekrar onları yapmadan hayatımda ilerleyim derken , önümüze başka engeller çıkıp onlara takilıp düşüyoruz sonrada başarırsız olmaktan korkuyoruz
Sonuça varmadan anı yaşarken bile kendimizi suçlu kılıyoruz (bu da insana çok koyuyor be )
Yoksa ben mi çok yanliş düşünüyorum böyle
Evren'in yaZısız kurallarından birine mi aykırı geliyorum
Çelişki arasında gel gitlerdeyim
Düşünmekten ve kendimi sorgulamaktan başka elimden bişey gelmiyor be dostum !!!
Abdullah yıldırım