kimse de bildik tiyatro gereği bir tiyatro da biz yazıp oynayalım demedi, demiyor ve diyemiyor çünkü hepsinin tek hayali var o da başkasının tiyatrosunda başrol oynamak ama hepsi de figüran!
Şimdi ne kadar dost varsa arkasında
Hasatçı, öğrenci, öğretmen
Ne kadar gül varsa toprağımızda:
Daldırma gül, ak gül, gonca gül;
Ne kadar sevgili varsa arkasında:
Tiyatro, iş, kitap, şiir, marş
Yanar yanar ağlaşır cümlesi,
Çoban ateşi hatırasında.
Ölüm, adın kalleş olsun!
ENVER GÖKÇE...
Toplumsal dünyayı gözlemlediğimiz anda, onu incelemek için kendimizi ondan aşağı yukarı bütünüyle soyutlamamız gerekmesiyle bağlantılı bir "yanılgı", bu dünyaya dair algımızı etkiler. Teorici yahut entelektüelleştirmeci yanılgı, inşa ettiğimiz toplumsal dünya teorisine, bu teorinin teorik bir bakışın, dünyayı pratik çözümler bekleyen bir dizi somut sorun olarak değil, bir gösteri olarak, bir (tiyatro-vari ve zihinsel) temsil olarak, yorumlanmayı bekleyen bir anlamlar kümesi olarak kavramaya meyleden, "seyreyleyen bir gözün" (theôrein) ürünü olduğunu nakşetmeyi unutmaktır. Gerçekten de düşünümsel olan bir sosyolog, teoriyle pratik arasındaki tüm özgül ayrımı unutturan, pratiklerin tarifine ve analizine, ana-listin, nesnenin dışında olmasından, onu uzaktan ve yukarıdan izliyor olmasından kaynaklanan temsilini yansıtmaya götüren bu "episteme-merkezciliğe", bu "âlim kavim-merkezciliğine" karşı sürekli tetikte olmalıdır.
Sayfa 41 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
