"Anlaşamıyoruz peki, ama seviyorum seni. Değişmelisin, anlamıyor musun? Değişirsen, düzelirsen, mutlu oluruz. Çocuk değilsin artık, sorumlu bir kadınsın, benim karımsın." "Bugün çalışmasan olmaz mı yani?" "Saçını yaptırmasan, böyle doğal akışıyla insin omuzlarına." "Kitap mı okuyorsun yine? Ne anlarsın şu kitaptan bilmem..." (Zorbalık yerine sevecenliği deniyordu.)
Hep aynı anlamda tökezleyen ilişkiler: Sen, sen olmasan.
Sayfa 46
Bir şeylerin bir daha geri gelmemecesine kayıp gittiğini düşündü: adları olmayan yılların, günlerin, birtakım tekdüze mevsimlerin, kışların...
Sayfa 7 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
''...yalnızlığa sandığımdan daha çabuk alıştım. Aslında sensizliğe demek daha doğru, çünkü ne de olsa yalnızlığa baştan beri alışkınım.''
Sayfa 107
Yol bomboş. Dönmeyeceksin geri ve gözlerim beklemeyecek yolunu.
Onlar, kendi nedenleriyle beni bıraktılar; ben de onlardan vazgeçebildim. Onlara verdiğim renkli ellerimi geri aldım. Onlara verdiğim sıra dışı gözlerimi geri aldım. Onlara kurban ettiğim dudaklarımı, tenimi, hislerimi, düşlerimi geri aldım.
Bomboş kaldılar!
Öyle günler gelecek ki, dinden yalnızca isim kalacak. Kur'an-ı Kerim'in yalnızca görüntüsü kalacaktır. Camiler bomboş kalacaktır. Öyle ki artık ilim ve din öğretilmeyecektir. Din adamları ve bilginler de değersiz hale gelecek, insanların en kötüleri olacaklar, fitne ve fücur onlardan çıkıp geri dönecektir."
"Kendisini, yapayalnız eve geri götüren o sokaklardan, o hep aynı, hep bomboş olan sokaklardan nefret etmeye başladı."
