Renkler
Yemyeşil ağaç dalları arasından masmavi denize bakan, gemi güvertesini andıran balkona çıktılar. Ayça sandalyelere mor, yeşil, turuncu renkli minderleri yerleştirirken, diğerleri denizi seyre dalmışlardı. Mine kendi evindeki renkleri düşündü; bejler ve griler hakimdi her yere.
Sayfa 157Kitabı okudu
Tertemiz üniformasıyla çok gösterişli bir görünüşü olan İngiliz General Sir Alan Cunningham, Hayfa Limanı'na çıkıp askerleri
kibarca selamladı.
Her şey ne iyi başlamıştı ve her şey ne kadar kötü bitiyor, diye düşündü. Kurtarıcı'nın haçını taşıdığı taşlar üzerinden ancak yaya geçilebileceğini düşünerek Yafa Kapısı'nda atından inen Lord Allenby'nin
eşsiz davranışıyla, o sabah kendisinin Kudüs'ten kaçamak tüyüşü arasında umutlardan koca bir dünya harcanmıştı. Nice çabalar bu toprağa
gömülmüş, nice Ingiliz bu toprakları ele geçirmek ve birbiriyle çelişen
inanılmaz bir vaatler dizisi adına yönetmek için canını vermişti!
Şimdi, bütün bu hayal kırıklıklarından, bu kadar yıldan sonra başarısızlık
büyük. Gidiyoruz, ardımızda savaş ve sefaletten başka şey kalmayacak."
Karasularının sınırına vardığında, Sir Alan Cunningham kruvazörü durdu. Filistin'deki Ingiliz mandasının resmen sona erişini son bir
törenle kutlamak gerekiyordu. Koca bir donanma ateşi, geminin bir
ucundan ötekine geceyi turuncu, kırmızı ve sarı demetlerle lekeleyip
Akdeniz göklerini aydınlattı. Son kıvılcım da denize düştüğünde,
Sir Alan düşündü: "Bu kez, her şey sona erdi."
Saatine baktı. Henüz yirmi üçtü. Filistin'deki İngiliz mandası son
bir yanlış yapılmadan bitmezlik edememişti. Bir saat erken sona ermişti. Gemi komutanı Greenwich'in yaz saatiyle Filistin saati arasındaki
farkı hesaba katmayı unutmuştu.
Kitap okurken sessizlik isteyenlere inat:
Üzerine oturduğum turuncu koltuğun, yanı başımdaki pis kokulu küllüğün, halıyla kaplı odanın, sokakta bağrışarak futbol oynayan çocukların, uzaktan gelen gemi düdüklerinin aklımdan uzaklaştığını ve önümde yeni bir dünyanın kelime kelime, cümle cümle açıldığını hissederdim.
Sayfa 11 - YAPI KREDİ YAYINLARI
Halk türkülerinin renkleri vardır. Kimisi koyu mor üzerine turuncu benekli, kimisi yonca yeşili üzerine sarı kirazlar serpilmiş, kimisi küpeli vişneler küpeli, kimisi portakal, kimisi çavdar, kimisi kan kokar.
Mor sinekler konmuş ela gözüne
İşte size rengi, uğultusu, kokusu ve devrilen muhteşem bir ağaç gövdesi gibi serilişi, uzanışı ile bir ölü. Bir insan ölüsü.
İşte bir şiir ki bir vuruşta beş hissimizi birden şaha kaldırıyor.
Mor sinekler konmuş ela gözüne Kulaklarımızda sineklerin uğultusu, gözümüzde mor ile ela rengin çarpışması. Ve bu seslerle renklerin yan yana gelişinden derhal derimize çarpan kızgın temmuz güneşi, dilimizde ve burnumuzda bu güneşin tadı.
Ve yüreğimizde birdenbire gemi azıya alan merhamet!...
Hani masallarda Keloğlan, devlerin mağaralarına girer, dev karanlıkta homurdanır:
— Burnuma insan kokusu geliyor!
Halk türkülerini dinlerken, okurken ben de bağırmak istiyorum.
— Burnuma insan kokusu geliyor!
Sayfa 73Kitabı okudu
bazen sade olmak güzel
Kül rengi küçük bir kuştu, albenisiz. Sadece boynunun etrafında turuncu parlak bir leke, o kadar.
Sayfa 27Kitabı okudu
“Yanlış pınarlardan yanlış sular mı
İçiyorum
Böyle her akşam, her akşam
Kırılan kanatlarında göğün
Dökülürken zaman
Turuncu kederler içinde
Dünyayı siliyorum yudum yudum
Gücenik bir günün aynasından
İçmiyorum ki…
Adı unutmak olan beyaz bir boşlukta
Buluttan bir düşte lacivert bir susuşta
Eriyor perde perde gerçeğin görüntüsü.
Diplerde çözülen bir batık gemi gibi
Vuruyor gecemin başıboş sularına
Hayatın yüreğime yığılan yükü
Bedenim buğular içinde uçuk
İçmiyorum ki…
Ağırlıklarımdan kurtuluyorum.”
Sayfa 141Kitabı okudu
