Korkunç bir öykü, her cümlesi sarsıcı
Bu kitap o kadar acı ki... Bu kadar korkunç bir öykü okuyan çok azdır. (Bizim ülkemizde Sevr'den sonra ve Milli Mücadele yıllarında yaşanan katliamların ne kitabı yazılmış ne de filmi yapılmıştır. Yapılsa bu kitaptaki kötülüklerden daha fazla olduğu aşikardır. Yalnızca haber olarak okuduklarımız kanımızı dondurmaya yetiyor, bir de 
Leyla gibi romanını okusak kendimize gelemeyiz. Bunu da belirtmeden geçemezdim.)
Bosnalı Leyla'nın korkunçtan öte hikayesi bu kitap. Savaşla insanların ne derece canileşebileceğinin bir göstergesi. Birçok yerde okuduklarımı hazmetmek çok zordu. Bunlara bir örnek vereyim: Kızları, tecavüz için topladıkları bir oda var. Askerler gelip gidip kızlara tecavüz ediyorlar. Kızlardan biri ölmüş, asker farkında bile değil başlıyor tecavüze. Diğer esir kızlar ağzını açıp tek kelime edemiyor. Asker işinin ortasında fark ediyor ve niye söylemiyorsunuz diye kızlara çıkışıyor.
Veya bir başkası da şöyle, Leyla ondan faydalanılma planlarından habersiz bir yere getiriliyor ve banyo yapıyor orada. O kadar kirli, o kadar zayıf ve o kadar perişan ki... Banyo yaptıkça üstünden başından akan bitleri görüyor. Bitler oluk halinde üstünden akıyor. Tasavvur edebiliyor musunuz? Nasıl bir hale düşürüldü kaç tane genç kız? Çok acı, çok rahatsız edici bir kitap. Fakat bazı gerçekler rahatsız eder. Zaten rahatsız da etmeli ki bir daha olmasının önüne geçilsin.
Herkes okumalı.
Tuğçe
Kıbrıs' ta vuruşmuş, gazi olmuş, deniz astsubayı, kahraman
bir babanın evladıydı. Gölcük'te, lojmanda doğmuştu. Liseyi
bitirince Deniz Harp Okulu' na yazıldı. Sevgi'yle tanıştı. Aşık oldu. Evlendi.
Görevi gereği denizde yaşıyordu, sürekli seferdeydi. Bazen aylarca gelemez, çiçeği burnunda gelin gözyaşları içinde beklerdi.
Sayfa 44 - Kırmızı Kedi Yayınevi / 3.Basım 2015Kitabı okudu
1882’den tahttan indiriliş tarihi olan 1908'e kadar gecen 26 sene zarfında ülke nice siyasi buhranlara, hudud eyaletlerinde ayaklanmalara,bir çok kısmı seferberliklere, bir gerçek savaşa şahid olmuşken, borçlar cüz'i bir artış kaydetmiş, 130 milyondan 150 milyona çıkmıştır.İdarenin illallah dedirten sonu gelmez mali güçlükleri düşünülürse,sadece yabancı ipoteği biraz daha
ağırlaştırmamak için daima elinin altında bulunan bir kaynaktan faydalanmayı reddeden,aleyhinde o kadar atılmış-tutulmuş bir padişahın gösterdiği hamiyeti takdir etmemek mümkün değildir.Bundan,büyük bir feragat, bundan yüce bir vatanperverlik düşünülebilir mi?Padişah,kişi olarak da kendini kıt kanaat yaşamaya mahkûm etti.Saltanatı boyunca tek pahalı, tek debdebeli saray kurulmadı.Boğaziçi'nin bütün ihtişamlı saraylarını selefleri
inşa ettiler.Abdülhamid bunlara, bina olarak,Yıldız çevresinde bir kaç boyalı baraka ile deniz kenarında bir kac köşk ilave etti,o kadar.Bu köşkleri kızları ve damatları için yaptırıyordu.Oysa zaman-ı saltanatında gerek İstanbul’da gerekse taşrada adını taşıyan nice hastaneler,nice mektepler inşa edildi.
Sayfa 134
Kars adını, M.Ö. 130-127 yılları arasında Kafkasyadan gelerek bu platoya yerleşen Türk boyu Karsaklar’dan almışlardır. Ülke sınırları içindeki en eski Türkçe il adıdır bu. Kars’ın taa cilalı Taş devrine kadar varan geçmişini, Kağızman‘ın Çavuşlu köyü yakınlarındaki mağaralarda bulunan Kaya resimlerinden izlemek mümkündür. Bölgeye sırasıyla; Hititler, Hurriler, Urartular, Kimerler, İskitler, Partlar, Sasaniler ve Bizanslılar gelip yerleşmişlerdir.
Sayfa 47Kitabı okudu
