Vakti gelince sustuğumuz her şeyi söyleyeceğim dedim. Ülkecek yapabildiğimiz en iyi şey unutmak. Korona'da işsiz kaldığınız dönemleri, eğitimsiz geçen 2 yılı, koronadan ölenlerin kalp krizi diye anlatılıp en az ölüm oranına sahip ülke gibi gözükmemizi ve buna rağmen yalan sayılarla bile 100.000'in üstünde insanların ölmesini, insanların ihtiyacı olduğu için gıda ve maskelerdeki fahiş fiyatları... şu an kaç kişi hatırlıyor ki? Unutmak zorunlu olarak yapılmasi gerekiyor, bir şekilde hayata devam edebilmek için. Sonuna kadar inanıyorum buna.
Ama insanların başlarına gelenleri, en azından ayda yılda bir hatırlamak isterseniz bu iletiyi bırakıyorum buraya. Bu da depremle ilgili son ileti.
Unutulmayacaklar listesi az sonra yorumlarda belirmeye başlayacak, siz de yazabilirsiniz. Beraber unutmayalım.
a) Hatırlamak bir refleks, unutmak ise bir sanattır.
b) Vicdan rahatlığı, masumiyet ve moral konforumuzu garantileyen yeteneğimizdir.
c) Hatırlamaya giden kısacık yolda, yerinde saymaktır.
Bu incelemeyi okuyun çünkü ağır incittiniz yüreğimi!
Bir kitaba başlamadan önce o kitabı okuyanların düşüncelerini merak eder, kitabın sayfasına girer bakarım. Nitekim bu kitap için de öyle yaptım. Öyle güzel düşünce ve alıntılar vardı ki hemen okumaya başladım eseri. Ama o da ne! Okuduktan sonra fark ettim ki kitaba ait diye paylaşılan
YouTube kitap kanalımda Nietzsche Ağladığında kitabı için hazırladığım videoyu izleyebilirsiniz: ytbe.one/nLLeUV0Up5k
100 tane kişisel gelişim kitabına bedel bir kitap okumak ister misiniz? O halde şu an doğru incelemeyi okuyorsunuz demektir.
Bu incelemenin altına yazılan her yoruma karşılık olarak sizi çok geliştirecek ve bakış açınızı
Evimin kapısından en son 5 Şubat 2023'te girmiştim...
Saatler sonra taşların arasında uyandım. Korktum, ne olduğunu anlamadım. Sırılsıklam ıslanmıştım. Evdeydim ama yağmur yağıyordu. Kendime gelip kardeşlerimi ailemi aramak için kendi imkanlarım ile çıktım. Arka sokakta kardeşimin evi vardı. 18 aylık bebeği ve eşi evde yalnızdı. Yalınayak ne yöne gittiğimi bilmeden dakikalarca dolandım. Sonra bir şekilde binayı tanıyıp buldum. Minik yeğenimi ve annesini binanın yönetici ile beraber duvarları çekiçle kırıp kurtardık... Hatırladığım diğer şeyler bunun gibi değil. Çok daha korkunç, hafızamda silmek istediğim onlarca görüntüye sahibim... Unutmak istiyorum. Birçok kişi gibi. Ama biliyorum ki unutmak mümkün değil...😥🥀
Çok kızgınım, çok kırgınım...
(Fotoğraf eve ilk taşındığımda aile grubuna atmak için çekilmişti 😔)
2022/2. Kitap: Hakkâri'de Bir Mevsim
Ferit Edgü’den Cahil ve Yazmak Eylemi (Bir Toplumsal / Siyasal Olay Üzerine 101 Çeşitleme)'nden sonra okuduğum 3. kitap…
Hakkâri'de Bir Mevsim; iki ana bölüm ve bu bölümlerin alt bölümlerinden oluşan 250 sayfalık, şiirsel bir roman...
Hakkâri'de Bir Mevsim; bildiğiniz romanlardaki gibi