Her sabah aynada karşıma çıkan umutsuz, neşesiz,hevessiz ve ölgün yüze karşı sadece derin bir acımayla, başkalarının esirgediği merhametle bakıyorum. Kendine acımaya başlayanların ileride neler yapabileceklerine dair kaygı verici fikirlerim var ve bunları bilmek bütün neşemi kaçırıyor. Bir şansım olsaydı hepsini unutmak isterdim; geçmişi, kendimi, bütün yaş günlerimi. Kendime acıyorum ve bu bir marifet değil, tepetaklak düşüş.