"Bu muhterem zatlar, bereketli kimselerdir. Bunların dualarıyla, Ümmet-i Muhammed'i, Cenab-ı Hak büyük âfetlerden kurtarıyor. Bunlar büyük insanlar, bereketli insanlar, bunların derdi davası, Ümmet-i Muhammed'in imanını kurtarmaktır." derlerdi. (Şıh Abdülgafur Efendi Sami Ramazanoğlu Efendi hakkında.)
Sayfa 71Kitabı okudu
"Bu söz çok güzel bir müjde yahu, dedi. Aynı dergâhın dervişleriyizde kalmayıp da aynı medresenin de talebeleri olmak, Müslümanların, bilhassa bugünde en fazla ihtiyacı olan şeydir. Zülcenaheyn olmak budur. İlim adamı Peygamber-i Zîşan'ın ilmine vâris olan kimsedir. Mutasavvıf da ameline, ahlâkına, manevî âlemine vâristir. İkisi birden olmalı. İki kanatlı kuş gibi. Tek kanatlı kuş uçamaz..." (Şıh Abdulgafur Efendi)
Sayfa 66Kitabı okudu
...Hatimle teheccüdlere başladık. Şeyh Efendi'nin 1963'deki vefatına kadar, on beş sene, bu hatim böyle devam etti. Her Ramazan geldi mi, son on gününde hatimle teheccüd kılar idik. (Şıh Abdülgafur Efendi ile Medine'de.)
Sayfa 63Kitabı okudu
Zekâi Efendi, Kıbrıs'tan Mekke'ye geldiği ilk günlerde şahid olduğu fevkalâde bir hali şöyle anlatmıştı:
Mekke-i Mükerreme'ye geldim. Parasız kaldım. Sabrediyorum. Fakirlik zor imiş; bunu gördüm, yaşadım. Fakat manen çok zengin idim. Manen çok şeyler kazandım...
İlk umre tavafımı yaptım. Altınoluk'un altında oturuyorum. Kâbe-i Muazzama'ya bakarken hatırımdan, gönlümden şu geçti: "Yarabbi, ben sanırdım ki, Kâbe-i Muazzama'nın civarında, Kâbe'den yüksek ev bulunmaz..."
O günlerde, civarda dört beş katlı evler bulunuyordu. Yalnız zihnimden geçiyor, dilimle bir şey söylemiş değilim... Rükn-i Yemani tarafından, Altınoluk'un altına doğru bir zat geldi. İhramlı, saçlı, esmer, son derecede mehîb, heybetli... Selâm verdi:
"Esselâmü aleyküm!" "Ve aleykümüsselâm..." dedim. "İrfa' re'sek ve'n-zur fevkek! Başını kaldır, yukarı bak!" dedi. Başımı kaldırdım, Kâbe'ye baktım... Baktım ki, Kâbe gidiyor... Semâya doğru yükselip gidiyor, gökte uzayıp gitmiş, sonu görünmüyor!..
Sayfa 30Kitabı okudu
Müslümanlar Aristo'yu "Büyük Üstad" diye adlandırıyorlardı. Bokrat'ın, Galen'in ve diğerlerinin kitaplarından "Faziletli Bokrat", "Faziletli Galen" diyerek alıyorlardı. Ama Arapça kitapların birçoğunun Latince tercümelerinde gerçek müelliflerin adları kayboluyordu. Kaynak zikretme alışkanlıkları hemen hemen hiç yoktu. Bunun sonucu olarak, Avrupalılar 17. yüzyılda önderlik durumuna nasıl geldiklerini bilmiyorlardı.
Ahh bide vurulmasalar :(
" Biliyor musun üstad ;
Hâlâ kirlenen renkleri temizleyebilecek çocuklar var.
Ah bi de bi de Vurulmasalar ... "
Özdemir Asaf
Yani Üstad Necip Fazıl’ın şiir kitabına ,”Çile”ismini vermesi boşuna değil…
Sayfa 6Kitabı okuyor
Âşık Veysel'e sordular...
"Üstad dünyadan ne anladın?"
"Say ki bir pazar yeri dolaştım. Üç metre bez aldım, gidiyorum.
Gözünü açıyorsun" Doğdu"
Gözünü kapatıyorsun "Öldü" diyorlar.
İşte bu göz kırpışa "Ömür" diyorlar..."
Üstad Bediüzzaman
Eyvah! Aldandık. Şu hayat-ı dünyeviyeyi sabit zannettik. O zan sebebiyle bütün bütün zâyi ettik. Evet, şu güzerân-ı hayat, bir uykudur; bir rüyâ gibi geçti. Şu temelsiz ömür dahi, bir rüzgâr gibi uçar gider.
