“Hemen bir kekik kokusu uydurdum uzaktan gelen.
Sonra da ağlayacağım.”
Bir kekik kokusu ve ardından gelen gözyaşları. Olur böyle .. Ağlarız bizler de. Ağlamamışsak bile biliriz bu duyguyu , anlarız. Füruzan öyle içten ve sarsıcı bir dille yazmış ki ; her öykü size , farklı yönleriyle o kadar insani bir biçimde dokunuyor ki ,siz de öykülerin içinde bir taşralı, bir göçmen, kimsesiz bir köylü , yalnız bir anne, hayata dair taşıdığı tüm umutları parasız yatılı sınavına bağlayan bir öğrenci oluyorsunuz.
Yoksulluk her yerde.. Sokaklarda, konaklarda, gönüllerde..Hayatın unuttukları, yok saydıkları, baksa da görmedikleri ince ince işlenmiş bu kitapta.
Velhasıl hepsi ayrı ayrı dokundu kalbime.
“İyi kötü insanın yaşayacak bir günü olmalı.”
Bir gün bile yeter çünkü tutunmaya..Tutunacak günlerimizin çok olması dileğiyle keyifli okumalar..
