“Seni şu son zamanlarda çok düşündüm. İnanır mısın, şu dünyada seni en iyi tanıyanlardan biri herhalde bizim Hamdin’dir. Şantiye lojmanlarında her gece ona seni anlattım. Hatta sonunda uydurmaya bile başladım. Cocukcagiz bunları geceler boyu, çıtını çıkarmadan dinledi. Son ne dedi biliyor musun?”
Tam yalan söylenecek zaman: “Hiçbir fikrim yok.“
“Ertuğrul abi dedi, sen onu seviyorsun.”
“Sahiden öyle mi peki?”
“Sana öyleymiş gibi gelmiyor mu ?”
“Bilmiyorum ki Ertuğrul… Binlerce yıl geçti. Dün soyledigin belki de doğru. Değiştik. Değişiyoruz. Bıraktığın yerde miyim?”
“Aslında bırakan sendin.”
“Terk etmenin değişik yolları var.”
“Belki de haklısındır… Bana hala kızgın mısın?”
“Ben sana hiç kızmadım ki.”
“Neden ayrıldık öyleyse.”
“ Ayrıldık çünkü fazla gençtim. Sana ayak uyduramıyordum. Çünkü öbür kızlarda olan şeyi bende bulamıyordun. O şey neydi, neden onlarda vardı da bende yoktu, uzun zaman sahiden anlayamadım. Ama dediğim gibi, kızgınlık falan yok. İçin rahat etsin.“
“İçimi rahatlatmak istemiyorum.”
“İstediğin nedir öyleyse?“
“Seninle işte böyle oturmak. Seni biraz daha görmek. “ 
Sayfa 116Kitabı okudu
Lisedeydim. Bir #arkadaşım bana bir saat #hediye etti, taktım eve gittim, bahçedeyiz…
Akrabalar var. Saat dikkatlerini çekti ben de, “Arkadaşımın hediyesi.” dedim.
#Teyzelerden biri;
─ Nasıl arkadaşmış o, #kimse kimseye
durup #dururken hediye #almaz, bak bana alan var mı? dedi.
İnsanımızın #sevgi anlayışıyla #bilinçli olarak ilk o gün yüz yüze
