Kalbimi bıraktım
Kürtçe, benim anadilim, çocukluğumun tüm zamanını nakışlarıyla ören masal dili. Tüm güzellikleri kendisinden öğrendiğim ve bana kimliğimi veren dil. Doğal olarak, bu oranda vahşice rencide edilen bu önemli varlığıma sahip çıkacağım.
Sayfa 236 - İthaki
Hiçbir şey ve her şey...
30 yaşa kadar 
Hakan Günday okumamış olmanın "keşke"si uğradı kültür mabedime. Ben daha ilk satırlarda göz gezdirip harf ve kelimeleri dizginlemeye çalışırken hissettirdi varlığını. Gölgesi düştü önüme, hesap sorarcasına: ‘’Otobiyografik belleğinin hakimiyetini aldığın yaştan beri niye kesiştirmedin yolunu?’’ Neyse ki ölmeden önce kesişti
Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor. Çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir ilüzyon. Benim gibi, Kayra gibi...
Kürtçe, benim anadilim, çocukluğumun tüm zamanını nakışlarıyla ören masal dili. Tüm güzellikleri kendisinden öğrendiğim ve bana kimliğimi veren dil. Doğal olarak, bu oranda vahşice rencide edilen bu önemli varlığıma sahip çıkacağım.
- Mehmed Uzun, Bir Dil Yaratmak
Öyle böyle yaşıyorum
Bir gemi üzerinde dengede kalıyorum. Öyle böyle yaşıyorum gün bitince emin olduğum tek şey yaşamış olduğum."ne fazlası var ne de eksiği"kendim ile çeliştiğim birden fazla olaya utanç duyuyor ve sanki hiç yaşanmamış gibi de yeni bir güne başlıyorum. İnsan belleğinin prensibi bu,faydası yoksa beyinden atar.Bundan korkuyorum bir gün beni de atacak olmasından çünkü biliyorum ki benliğimin varlığı sadece düşüncelerimi karıştırıyor. Varlığıma bir faydası olmayacak kadar değersiz kalıyor,bu da beni yelkeni olmayan bir gemi üzerinde sadece dengede kalmaya uğraştığım yaşama sürüklüyor o zaman yaşamın benim için kıymeti ne?
𝓔𝓵𝓲𝓯𝓮 𝓪𝓲𝓽...
Hakan Günday romanlarından herhangi bir karakter, intihar etmeden önce bir mektup bırakmış olsa, bu mektup nasıl olurdu?
Kitaplardan cümleleri deyim yerindeyse, cımbızla aldığımda ortaya şöyle bir mektup çıktı; Biliyor musun, bir gün, bir dostum bana: 'Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun.' demişti. Başta yadırgamış, ama sonradan ona
Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim.
Sayfa 142Kitabı okudu
Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor. Çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir ilüzyon. Benim gibi, Kayra gibi...
Rabbim, bana istememeyi isteyebilmeyi nasip et!
Biliyorum ki katından bir koruma dökülmezse varlığıma, nefsimin altından kalkamam.
Benim tedbirim senin takdirinden küçüktür.
