Tepkisiz
Durdum ve bir kez daha konuşmaya karar verdim. “N’olur anla beni. Benim kendime hayrım yok kaldı ki sana nasıl olsun?” dedim. Sadece boş boş bakıyordu bana. “Bitti, niye anlamıyorsun?” dedim, tepkisizdi. Bu suskunluğu anlayışsızlığı beni deli ediyordu. İşte o an tepem attı. Ayağımı yere vurarak bağırdım: “Hoşt! Hoşt! Kışşt! S.ktir!” Bu ani hareketim karşısında korktu ve kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştırarak kaçtı. Dört metre ha var ha yok, öteye gitti durdu. Bakıştık. Sonra yeniden peşimden gelmeye devam etti. Bilseydim eğer bu kadar yavşak bir köpek olduğunu acaba elimdeki kıymalı poğaçanın yarısını verir miydim?
Anı
Eminönü'nde otobüse binmiş sıcaktan bunalmış halde otobüsün kalkmasını bekliyorum. Otobüs kaçacak diye su almayı unutmuşum ve dilim damağıma yapışmış.
Bir delikanlı girdi 10 12 yaşlarda otobüsün kapısından üstü başı pejmürde pasaklı elinde kendisinin yarı boylarında 24 lü su kolisi...
Su isteyen var mı diye sordu?
Ver Bi tane delikanlı dedim. O
Pierre-Jean de BÉRANGER
TANRI BABA
Tanrı Baba, bir sabah uyanınca,
Biz insanları düşündü nasılsa,
Gitti pencereye: "Kim bilir, dedi;
Belki o gezegen yok oldu gitti.
Ama baktı, uzakta, çok uzakta,
Bir köşecikte fır dönüyor dünya.
Sen
Susuyorum çünkü konuşmamaya orucum var
Bana bir bardak sen gerekiyor baş ucumda
Kafayı bulmam lazım yani
Kafa gitti benim, arıyorum saatlerdir
Doktor bu acıyı tahmin etmedim
Ruh sağlığımda arıza var tamir et beni
"Okumazdım eskiden. Günün birinde, kitapçıda çalışıp üniversiteye girme düşüncesinden neredeyse tümüyle uzaklaştığım günlerde, bir abim elime Mahalle Kahvesi'ni tutuşturdu. Okuyunca aklım başımdan gitti. O kahvedekilerin tümü bizim mahallede yaşıyordu. Demek ki ben de bir kitabın içinde yaşıyordum. O günden sonra kitapların içinden asla çıkmamaya karar verdim. Orada dövüştüm, orada seviştim, orada evlendim, orada baba oldum, orada da yaşanacağım..."
Sayfa 52 - Can Yayınları
