ak bir yaban güvercini
gibiydin aşk
vişnelere
bulaştın kirlendi beyazın
takılamayan
telli duvak
verilemeyen mendil
düşlerde
kaldın.
Behçet Aysan
Peki, gerçek nerededir? Canlılarla ölüler arasında durmamacasına sürüp giden bu büyük dirimsel ve toplumsal oyunda, kazanan tek tarafın canlılar olduğu kesin. Ama -bütün Kuzey Amerika söylenleri de bunu doğrulamaktadır- simgesel olarak (nice söylenler bunu gerçek biçiminde betimler) oyunda kazanmak, karşıtını "öldürmek"tir.
"Kaç yaşımda olduğumu ve arkamda bıraktığım geçmişi unuttuğum gün, kim bilir, ne kadar rahat edeceğim!"
Kalbinde sadece kahretsin, kahretsin diyen bir çığlık duyuyordu.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Göğe Bakma Durağı
İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım
Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu
Ruhu ile benim ruhum arasındaki uçurum,
aynı derecede derin ve karanlıktır..
İletişim yayınlarıKitabı okuyor
"Ne uğursuz bir gece!.. Sanki hiç sabah olmayacakmış gibi."
Sayfa 178Kitabı okuyor
Zaten, bu olaylar içinde normal olmak bir çeşit anormallik sayılmaz mı?
Sayfa 151 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Yarılamışken ömrümüzün seyrini,
Kasvetli bir ormanda buldum kendimi,
Kaybolmuştu zira yolun salimi.
Ah ne zor şey anlatmak onu,
O yaban orman ki kesif, zorlu,
Hatırlamak bile tekrar canlandırıyor korkumu.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Geceleri sabahlara kadar okumayayım da ne yapayım? Ben, el ayak çekildikten sonra odamın kapısını sürmeleyip kitaplarımla baş başa kalmak saatini dört gözle beklerim. Çünkü bu ömrümün bütün hazin sergüzeştini ve yaşadığım anın ağır sıkıntısını unuttuğum tek saattir.
Sayfa 21 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Odamı dolduran bütün kitapları yakmak... Bu resimleri, bu levhaları ayaklarımın altına alıp ezmek. Neye yarar? Hepsi benim içime girdiler. Bende silinmez, kaçınılmaz, yıkanıp temizlenmez izlerini bıraktılar.
Sayfa 68 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Ne bu zırhlılardan, ne bu ordudan, ne sokak başlarındaki bu makineli tüfeklerden korkuyorum. Beni korkutan şey, kendi aramızdaki anlaşmazlıklar, kendi aramızdaki nifaklardır. Bizi asıl bu mahvedecek.
Sayfa 110 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Onlar gibi olmak, onlar gibi giyinmek, onlar gibi yiyip içmek, onlar gibi oturup kalkmak, onların diliyle konuşmak... Haydi bunların hepsini yapayım. Fakat, onlar gibi nasıl düşünebilirim? Nasıl onlar gibi hissedebilirim?
Sayfa 68 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Asıl mutlu açlardır, zira doyunacaklar. Asıl mutlu çıplaklardır, zira giyinecekler. Asıl mutlu zulüm görenlerdir, zira adalete kavuşacaklar.
İletişim yayınlarıKitabı okuyor