“Hollandalı yahudiler, kendi çöküşlerine yavaş ama emin adımlarla kendileri ilerlemişti:
1940:
Yahudilerin kamu görevlerinden kovulması.
1941:
Serbest meslek icraatının yasaklanması, toplu taşıma araçlarının kullanımının yasaklanması, dükkân sahibi olmanın, tiyatroların, parkların, sporun, kısacası hayatı güzelleştiren her şeyin yasaklanması; servetin 10.000 gulden ile sınırlandırılması; sonraları 250 guldene düşürülmesi.
1942:
Sürgünlerin başlaması,
yaşamın yasaklanması.
Süreç yavaştı, çünkü Hollandalılar, "kendi" yahudilerinin Hollanda'nın herhangi bir yerinde terör henüz zirveye ulaşmamışken imha edilmelerine tahammül edemezdi…”