Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Aşk ve tutku ile sarmalanmış, duygu dolu bir FMArsal başucu kitabı daha… Aşkı yazan adamdan yüreğinize kadar hissedeceğiniz aşk dolu bir roman daha… Bir sayfasında hüzünlenip gözleriniz dolarken, birkaç sayfa sonra size kahkaha attıracak bir FMArsal klasiği daha…
Turgut Ataman siyah saçlı, gri gözlü, karizmatik, sıklıkla gülümseyen, inatçı,
Arkadaşlar Emma Chase'in Ephesus'tan çıkan Karmakarışık serisini okudunuz mu? Okuyun! Eğer "O ne ki?" diyorsanız veya "Almam ben o kitabı" diyorsanız tüm önyargılarınızı yorumun başında bırakınız.
İlk kitabımız Karmakarışık, Drew adında zengin ve yakışıklı bir iş adamının bakış açısıyla anlatılıyordu.Ha bir de unutmadan,
Kitap yazarın kitaplarındaki tüm klişeleri bir arada bulundurma gibi bir özelliğe sahip. Başlarken iki üç farklı sahnede, kitabın konusu hastalığa yakalananlar ya da ölenler, dahi ama aynı zamanda isyankar, gıcık, kendini beğenmiş bir doktor adayı, bu adayın son derece güzel ama ezik, pısırık, sevgilisi ne derse yapan kız arkadaş, pis işlerin döndüğü bir sağlık kuruluşu, bu kuruluşta kafasına göre hastaları öldüren bir akıl hastası, esas oğlanı takip eden bir adam ve esas oğlanı takip eden adamı takip eden bir adam… Kısaca kitap, tüm Robin Cook şablonlarının bir araya sıkıştırıldığı bir rar dosyası gibi. Bir de ana karakterler her kitapta olduğu gibi son derece yakışıklı/çekici. Robin Cook romanlarında asla çirkin kahramanlar başrol oynamaz. Ama bilin ki sürükleyici. Eğer benim gibi haddinden fazla Robin Cook romanı okuyup, kitaplar arasındaki benzerliklerden bıkmamışsanız, keyif almanız garanti.
ucalisan.blogspot.com.tr/2015/10/termina...
Güzelliğe aşık, dış görünüşe çok önem veren, birbirinden çekici hoş hanımlarla gezmeyi seven ve onlara hayranlığı, onların resmini çizene kadar ancak sürebilen son derece yakışıklı bir ressam.
Dış görünüş itibariyle vasat olarak nitelendirilen, kadınlardan çok erkek arkadaşları bulunan, hepsini de dostu olarak gören, yaşı biraz geçkince fakat kocaman ve sevgi dolu bir yüreği bulunan bir kadın.
İki arkadaş her zaman ki gibi katıldıkları bir toplantıda dostça dertleşirler ve daha sonra Jane'nin piyano eşliğinde söylediği şarkıyı Garth dinler dinlemez ona aşık olur. Kendine son derece güvenen ve kadına deli gibi aşık Garth, Jane'e duygularını açar. Daha önce konuşulanları hatırlayan Jane kendini ona layık bulmaz ve Garth'ın egosunu yerle bir ederek reddeder. Olaylar hem farklı hem de bilindik senaryolarla şekillenerek devam eder.
''Yüz güzelliği geçici, önemli olan huy güzelliği'' tabiri çok kullanılır. Fakat bu kitapta çok güzel tasvir edilerek okuyucuya yansıtılmış. Tavsiye edebileceğim güzel bir kitap, ayrıca fiyat olarak da uygun.
Roman için seçilen isim çok ilgi çekici gelmişti ilk gördüğümde... "Asal Sayıların Yalnızlığı". Asal sayıların sadece kendilerine ve bire bölünebilmelerinden gelir yalnızlıkları... Bu güzel benzetmeyle ne anlatılmış olabileceğini çok merak ederek başladım hemen.
Özünde bir aşk hikayesi "Asal Sayıların Yalnızlığı". Ancak sizi heyecanlandıran, aşka ve sevgiye özendiren türde değil, hayallerinizde dilediğinizce canlandırdığınız yakışıklı ya da güzel baş karakterleri de yok, hatta anormal derecede yalnız iki insanın birbirinde bulduklarına tanık oluyorsunuz...
Küçükken geçirdiği bir kaza sonucu topal kalan ve bu bedensel özürünün yarattığı kompleks nedeniyle sosyalleşmekten daima uzak olmuş Alice ve zeka engelli kız kardeşinden duyduğu utanç nedeniyle kendini çevresindeki tüm insanlardan izole eden ve duyduğu utanç nedeniyle davet edildikleri bir doğumgünü partisine giderken parkta bıraktığı kız kardeşini sonsuza kadar kaybeden Mattia... Geçmişte yaşadıklarının bedelini yalnızlıkla ödeyen iki insan, yalnızca kendine bölünebilen iki asal sayı...
Bu iki yalnız insanın birbirlerinin ruhlarına değişine, istemeden de olsa birbirlerinin yaralarını sarışına ve zamanla sadece kendilerine ve birbirlerine bölünebilen sayılar oluşuna tanıklık ediyorsunuz.
Nükleer fizik alanında doktora yapmakta olan Paolo Giordano‘nun ilk romanı olan "Asal Sayıların Yalnızlığı", İtalya’nın önemli ödüllerinden Premio Strega ödülünü de bu romanına borçlu.
Üzerinde ”EN GÜZELE” yazılı, altından bir elmayı, şölenin yapıldığı salonun ortasına bırakıverdi. Doğal olarak bütün tanrıçalar, bu elmaya sahip olmak istediklerinden uzun tartışmalar oldu. Sonunda üç büyük tanrıça dışında diğerleri çekildiler. Ama kudret tanrıçası Hera, zekâ tanrıçası Palas Athena ve Aşk tanrıçası Afrodit elmaya sahip olmakta
Bitti, keyifli bir seyirdi. Bol bol tebessüm ettirdi. Biraz yetişkin içerikli. Şaşırtan bir durum yok ama güzeldi. Kurgusunu sevdim. Yakışıklı, seksi, çekici bir illüzyonistimiz var. Kendisine sihirbaz denmesinden hoşlanmıyor. Bir türlü ilişki yaşayamamış bir kızımız var, babasının yanında sekreterlik yapıyor ve bu ikilinin yolları kesişiyor. Tutkulu bir aşk başlıyor ama kavuşmalarına engel olan bir şeyler mevcut. Başrol illüzyonla uğraştığına göre göz yanılmasına hazır olun bence :)
Açıkçası iyi mi kötü mü net bir şey söyleyemediğim kitaplardan biri.Değindiği konu bakımından ve konuyu işleyişi bakımından güzel bir kitap.Yazar ana karakterin sorununu okuyucuya öyle aktarıyor ki hissediyorsunuz sanki siz yaşamışsınız gibi ya da bir kız olduğum için ben öyle hissettim.Kitabın eksisi diyaloglar.Esas kız ile esas oğlan arasında geçen diyaloglar çok basit ve uzun cümlelerden oluşuyor.Şahsen ben romanlardaki yakışıklı ve çekici esas oğlanın öyle uzun uzadıya sürekli aynı kapıya çıkan cümleler kurmasını istemem.Hiç seksi değil.Oğlan taş ona laf yok ama bir Patch, Deamon ya da Jace gibi kelime cambazı değil.Kızında ondan bir farkı yok.Yani yazar diyaloglar üzerinde fazla düşünmemiş ve güzelim romanı -konuyu- basitleştirmiş. Belkide çevirmende iş yoktur, neden olmasın :D Sonuç olarak okuduğuma pişman mıyım? Hayır. Çünkü diyaloglar ne kadar kötüyse konuyu işleyişi o kadar muhteşem. Kalbinizi sızlatıcak bir roman. (Üzgünüm, Dean)
Rehine fena olmayan bir polisiye gerilim ancak çok fazla klişeye ev sahipliği yapıyor ve okuru şaşırtacak detaylara sahip değil. Kusursuz Tuzak'ın seri katiline benzeyen bir katile sahip olması da kitabı gözümden iyice düşürdü. Eğer iki kitap arasında kalırsanız muhakkak Kusursuz Tuzak'ı okuyun, o gerçekten çok iyi bir polisiye gerilimdi.
Kitabın bazı bölümlerde aşk romanı moduna bağlaması ve klişelerle dolu olması okura zevk vermiyor, en azından ben hiç zevk almadım. Yazarın baş karakterleri mükemmel özelliklerle donatmaya çalışması da ayrı olarak can sıkıcı bir durumdu. Bir kere de şu baş karakterler çok iyi, çok güzel, çok yakışıklı ve çekici olmasın lütfen!
Kitaba üzülerek dört puan veriyorum.
Ayrıntılı yorum için; yorumatolyesi.blogspot.com/2016/11/rehine....
Okula yeni gelen yakışıklı kötü çocuk. Eh tabii ki kaslı, adonisleri falan var. Sigara içip küfür ediyor haliyle. Tabii ki daha önce onlarca kadınla yatmış, onlardan bahsederken "altımdan geçti" falan diyor. Ama doğal olarak hiçbiriyle duygusal ilişki kurmamış çünkü neden kursundu? Bir de altın bir kuralı var, "asla kimseyle uyumaz", çünkü uyursa erkekliğine falan leke gelir mazallah. Ama şimdi şaşırtıcı biçimde alelade bir kıza aşık olacak. Unutmadan, bir de motoru var. Şaşırdık mı? Nedir bu katıksız barzoları çekici gösterme merakı, bilmiyorum.
Kitapla ilgili eleştireceğim birden fazla husus var. İlk olarak Hazan-Hazar karmaşası. Altı güzel bir hikayeyle doldurulsaydı ilginç bir detay olabilirdi. Ama bu haliyle kafa karışıklığından başka bir işlevini göremedim ben
Aslında kitapta en büyük karışıklığı yaratan şey, yazarın replik ve betimlemeleri vermek için kullandığı yöntem Bunu kitabın bir çok yorumunda daha gördüm, sahnelerin karman çorman olmasına sebep oluyor. Biri bir şey diyor, hemen ardından başka biri için bir tasvir geliyor, sonra başka biri bir şey diyor. Zaten çok fazla karakter var, bir de böyle bir şeyle karşılaşınca oturup tek tek kim ne dedi, ne yaptı diye kontrol etmeniz gerekiyor
Kitabın türüyle de ilgili bir kafa karışıklığı var bence. Aşk diye başlayan kitap bir anda kalaşnikoflu falan bir aksiyona döndü. Hazan'ın geçirdiği değişimi de gerçekçi bulmadım. Sıradan bir lise öğrencisi birkaç ay içerisinde çete üyesi falan oldu, çatışmalara katıldı
Oscar WILDE – Dorian Gray’in Portresi
Bu eser genç kalmak isteyen bir insanın ruhunu şeytana satıp sonra bunu canıyla ödemesini ifade ediyor.
Ressam Basil Hallward kendisine bir süredir modellik yapan olağanüstü yakışıklı Dorian Gray’in portresini bitirir ve hem ona hem de yakın arkadaşı Lord Henry’e gösterir. Lord Henry bir yandan yeni
Oscar wilde ile tanıştığım ilk eseri ve iyikide bu eserle tanışmışım diye kendimi tebrik ediyorum roman öyle akıcı öyle sağlam bir kaleme sahipki inan 1 sayfasını bile sıkılmadan okuyor insan Oscar wilde bir sürü seklinde önümüze sunuyor bütün mesajları. En belirgini akıl ile güzelliğin ters orantılı olduğunu aklın yüzdeki güzellik ahengini nasılda bozduğunu okutuyor.
Romana gelirsek lord hanry denen karekterin şeytanın dilini oynayan zeki zevk ve günaha teşvik edici üslubuna hayran kalıyor insan hatta onun icin bile okumalı insan. Dorian Grey ise insanlar tarafından çekici güzel yakışıklı temiz ve iyilik sever biri olarak çıkıyor karşımıza romanın başında taki bu özellikleri lord hanry ile tanışmasına kadar daha sonra nasıl biri olarak karşımıza çıkacak onu okuyunca göreceksiniz spoiler vermiyim şimdi.Tablonun bir ruha benzetilmesi ve ruhun aslında bedene değil bütün benliğimizi düşüncelerimizi hayatımızı çevremizi herseyimizi nasılda etkilediğini ruhun ölmesi durumunda aslında o kişinin ölmesini gayet başarılı bir dille romanın başından sonuna kadar bize yaşatıyor wilde.
Oscar wilde bu romanından sonra karakterler hakkında bir yorumda da bulunmuştur. "Lord hanry diğer insanların beni dışarıdan gördükleri kişi, Basil ise benim aslında olduğum kişidir" demiştir kütüphanenizde bu kitabın bulunması lazım kesinlikle.
