"Evliya olan hayatta iken kendisi de evliya olduğunu bilmez ki! Yalnız eşkıyalar eşkıya olduklarını bilirmiş. "
Sayfa 45Kitabı okudu
"Yalnız atları, denizi sevmek marifet değil, kurdu kuşu, yerdeki karıncayı, petekteki arıyı, dünyada ne var ne yoksa, taşı toprağı esen yeli, kayan yıldızları, her şeyi, her şeyi taa iliklerine, taa yüreğinin köküne kadar seveceksin. Dünyayı okşamaya doyamayacaksın."
Gönül ruhtur. Ruhta Hakkın nurundan bir parçadır. Hal böyle iken insan nasıl yalnız kalır...
Selim Pusat Muhakemesi!!!
- Bir erkek, «Izdırap çekiyorum; sen de beni seviyor musun?» diye ağlıyor, bir kadın da buna «Sus, sus, ben de ızdırap çekiyorum!» diye cevap veriyordu....
Kitap bu şekilde bitiyor... Türk Edebiyatının ilk postmodern romanı olarak kabul ediliyor ve bunu tam anlamıyla hakkettiğini düşünüyorum.
Kitabın ana karakteri Selim Pusat aslında 
Hüseyin Nihal Atsız 'ın
Yemek Duası
Ölümsüz tanrılar, para dilenmiyorum sizden; Tek dileğim kendim için olacak yalnız:
Kimsenin sözüne, yeminine
İnanacak bir insan olmaktan koruyun beni!
Ne ağlayan bir orospuya kanayım.
Ne uyur gibi görünen bir köpeğe!
Ne zindandan kurtulmak için zindancıya güveneyim,
Ne de başım darda iken dostlara.
Amin! Tanrılar iştah versin;
Zengin günah işler, sen kök yersin.
Sakarya Türküsü
İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir; Oluklar çift; birinden nur akar, birinden kir.
Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kainat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya
Sayfa 398Kitabı okudu
