"Halbuki ne kadar uzak insan insana!.
Kimi zaman konuşarak inşa ediliyor köprü,
Kimi zaman susarak..."
Truman show arayışları.
Anladım bir yangın merdiveni olmadığını. Hayatın arka kapısı yoktu.
Sayfa 111 - Doğan Kitap, 52. Baskı, 2016Kitabı okudu
Dokunsanlar ağlayacak, dokunmuyorlar.
Sayfa 47Kitabı okudu
Gün ağarırken evinin balkonuna çıkıp sabahın ilk seslerini duyan, ilk renklerini gören, ilk rüzgarıyla üşüyen bir adamın heyecanını duymak istiyorum..
Sayfa 52Kitabı okudu
"Bu dünyanın tek yangın merdiveni şiirdir."
Sayfa 65Kitabı okudu
Neyi denersek deneyelim, uygarlaştırılmış dünyanın zaman-mekân sıkışıklığından kaçabileceğimiz bir yangın merdiveni yok gibi.
“Dünyanın en korkunç şeyi, istediğin zaman açamayacağın bir kapının arkasında kalmaktır.”
Sayfa 125
Hangi ressam bir pencereden daha güzel bir tablo yapabilir!
Sayfa 52Kitabı okudu
“O sesi geceler boyu aradım.”
Sayfa 49
Beylik laflar ederdi önceleri. ’’ Kaç yaşındasın, hala?’’ cümlesi ile başlayıp diğerlerini eleştiren. Kızardı babasına, amcasına, diğerlerine. Derdi kendine; ‘’Kırk yaşını geçeli de ne kadar olmuş ama…’’ Kırk yaş peygamberliğin emanet edildiği yaştı. Kalbin kemale erdiği, dünyaya notunu verdiği yaş. Sevdaların, kinlerin, umutsuzlukların ve kibrin
Yine o yaşlardayken herhangi bir işle meşgulken birden durur ve kimsenin önceden tahmin edemeyeceği nedensiz bir hareket yapardım. Ve o her şeyi bileni şaşırttığımı düşünürdüm. Hatta yapacaklarımı düşünmemeye bile çalışırdım, zihnimin okunuyor olma ihtimalini göz önüne alarak. Tabii ki değirmenlerle savaşmak gibiydi. Ölmeyenlerle mücadele etmek gibi. Anladım bir yangın merdiveni olmadığını. Hayatın arka kapısı yoktu. Gizlice sigara içilen karanlık bir boşluğu bile yoktu. Her şeyi bilen, her şeyi bilmeye devam ediyor ve bana gülüyordu.
Sayfa 115 - Doğan Kitap
Bu kadar kitabı olan bir adamın, bu kadar çok sorusu olması, bana onun kafasındaki sorulara cevap değil, kafasındaki cevaplara soru aradığını düşündürdü.
Sayfa 88Kitabı okudu