Osmanlı cemiyeti iki çeşit softa yetiştirdi: Biri, şeriatçı softa, diğeri, Avrupacı softadır.
Bunların ikisinde de milletin şahsiyet ve asaletini koruma ve onun namına şahsiyetli
ve asliyetli bir fikir ve kültür yaratma hassası yoktur. İkisi de yabancı âlemlerin esiridirler.
Bu esareti bir şeref ve milletin benliğini ve özlüğünü yadırgamayı da bir meziyet
sayarlardı.
Sayfa 30Kitabı okudu
yaratmak ya da gözden içeriye bakmak
Tanrı bilinmek ve bilmek istemektedir, ama bunun için Başka'ya ihtiyacı vardır. Âdem bu ihtiyaçtan doğmuştur. Yaratma bu yüzden bir yarılmadır.
Sayfa 181 - Boğaziçi Üniversitesi YayınlarıKitabı okudu
"Shakespeare ya da Mozart'ınki gibi, daima güvenebileceğin bir yeteneğin olmadıktan sonra yaratma dürtüsüne sahip olmak berbat bir lanettir."
RussellKitabı okudu
insan, cehennem yaratma konusunda tanrı kadar kusursuzdur. tek fark, bu cehennem sadece sahibini yakar.
Büyük düşünceler, dünyaya güvercinler gibi sessizce konar. Şayet kulak verirsek, medeniyetlerin ve ülkelerin neden olduğu karmaşanın ortasında, yaşamın ve umudun yumuşak bir kanat çırpışı kadar hafif gürültüsünü duyabiliriz.
Sayfa 48Kitabı okudu
Özgürlük, insanları inzivalarından çıkarmanın tek çözümüyken, kölelik yalnızlıklar üzerinde hüküm sürer.
Sayfa 44Kitabı okudu
Adaleti ararken özgürlüğümüzü muhafaza edip edemeyeceğimizi önceden bilmenin bir önemi yoktur. Asıl önemli olan, özgürlük olmadan hiçbir şeyi gerçekleştiremeyeceğimizin, ufukta görünen adalet ve eski çağlara özgü güzelliklerin ikisini de aynı anda kaybedeceğimizin farkına varmaktır.
Sayfa 44Kitabı okudu
Bu dünya böyledir, aynı zamanda değildir; dünya hiçbir şeydir, aynı zamanda her şeydir.
Sayfa 40Kitabı okudu
İnsanlığın gelişiminin hikâyesi, düşünme ve yaratma becerimiz ile başlar. Bu, insanı diğer hayvanlardan ayıran șeydir. Fakat aynı
zamanda düzenli olarak kendimizi aptal durumuna düşürmemize de sebep olur.
Immanuel Kant’ın üzerinde durduğu gibi, sadece biz dünyayı bilmekle kalmayız, dünya da aynı zamanda kendini bizim bilme yollarımıza uydurur.
Sayfa 140Kitabı okudu
Tercihi yüzünden onu yargılayamazdım. Ama o an kendi adıma aynı tercihi yapamayacağımı anladım. Uğruna didindiğim her şey, onca yıllık çalışmalarım kendim için şu yegane önceliği satın alabilmek içindi: Babam tarafından bana verilen doğrulardan fazlasını görüp deneyimlemek ve o doğruları kendi aklımı inşa etmek için kullanmak. Kendini yaratma denen şeyin merkezinde birçok fikri, birçok tarihi, birçok bakış açısını değerlendirme yetisi yatıyordu. Şimdi teslim olmak demek bir savunmadan çok daha fazlasını kendi aklımın velayetini yitirmek demekti. Ödemem gereken bedel buydu, şimdi anlıyordum. Babamın içimden defetmek istediğini şey iblis değil bendim.
Sayfa 331Kitabı okudu
