Korku yaşamın değil, ölümün bir parçasıdır. Yaşamın anlamı risk almaktır, maceradır, bilinmeyenin içine dalmaktır.
Aristoteles’in kayıp ikinci kitabı
"Şimdi söyle bana," diyordu William, "Niçin? Bu kitabı niçin ötekilerden daha çok korumak istedin? Kara büyüye ilişkin kitapları, içinde belki de Tanrı'nın adına sövülen sayfaları neden uğrunda cinayeti göze almaksızın sakladın da bu sayfalar için hem kardeşlerini hem de kendini lanetledin? Güldürüden söz eden birçok başka
Sayfa 648 - Can Sanat Yayınları, 36. baskı, Çev. Şadan KaradenizKitabı okudu
~~~~~~~~~~KİTÂB-I AŞK~~~~~~~~~~
Türk ve Dünyâ Edebiyatı’ndan aşka, sevdâya, muhabbete dâir alıntılar... Katkıda bulunmak arzu eden sevgili okurlar davetlidir; lütfen buyrunuz!..
1
Sevgiliye sadakatin özü ve özeti, aşkını sır gibi saklamak, iyilik gördüğünde de, kötülük gördüğünde de bu tavrı değiştirmemektir...
Kitab-ı Aşk, İskender Pala
"Şüphe ettiğin ve sonuna kadar şüpheni sürdürdüğün zaman er ya da geç ayağın bir hakikate takılacaktır."
Cehennem gerçekten var mı?
"Bir hikâye duymuştum:
Bir ateist, bir rahibe sorar, çünkü rahip o gün söylevinde demiştir ki: Tanrı'ya inanan ve gerçekten erdemli işler yapan insanlar Cennet'e giderler ve Tanrı'ya inanmayan ve günahkâr olan insanlar Cehennem'e giderler.
Bir ateist elini kaldırdı ve sordu: "Bayım, o zaman bir soru çözüm bulmak zorundadır, peki ya
Sayfa 62Kitabı okudu
"Eğer yaşam sonsuza kadar devam etmeyecekse o zaman böylesine sefalet, acı, endişe içinde olmak niye?"
Sayfa 10Kitabı okudu
Eğer Tanrı iyiyse ölüm neden var?
Birinin öldüğünü görürsün ve aniden, Aristocu zihinde, bir problem ortaya çıkar: Eğer Tanrı iyiyse ölüm neden? Eğer Tanrı iyiyse yoksulluk neden? Eğer Tanrı iyiyse kanser neden? Eğer Tanrı iyiyse o zaman/her şey iyi olmak zorundadır.
Aksi takdirde, şüphe ortaya çıkar: Tanrı var olamaz. Ya da eğer varsa o zaman iyi olamaz.
İyi bile olmayan bir Tanrı’ya nasıl "Tanrı" diyebilirsin?
Bu yüzden asırlardır bütün Hristiyanlık ilahiyatı bu problem üzerinde çalışmaktadır; bu nasıl açıklanır?
Fakat bu imkânsızdır - çünkü Aristocu zihinle imkânsızdır.
Bundan kaçınabilirsin fakat bunu tamamıyla çözemezsin çünkü bu tam anlamıyla o zihin yapısından doğar.
Doğu'da biz Tanrı ne iyidir ne de kötü, deriz, böylece her ne oluyorsa oluyordur.
İçinde hiçbir ahlaki değer yoktur, ona iyi veya kötü diyemezsin.
Ona böylesine dersin çünkü belirli bir zihnin vardır. Zihnine göre bir şeyler iyi olur ve bir şeyler kötü olur.
Her neyin iyi olduğunu söylüyorsak bu sadece belirli, dar bir zihne göre öyledir.
Her neyin kötü olduğunu söylüyorsak bu da belirli, dar bir zihne göredir.
Sayfa 65 - Butik YayıneviKitabı okudu
Endişelenme;çünkü kaybolabilen bir şey kaybolmayı hak ediyordur.ona yapışmak anlamsızdır;o senin değildir,o sen değilsin.
Sonsuza dek burada olamayacağını bilirsin, her halükârda denersin, başarısız olacaksındır. Bunu bilirsin çünkü milyonlar başarısız oldu ve kimse asla başaramadı. Umuda karşı umut edersin.
Sonra başka yollar bulursun. En basit yollardan birisi, en eski yol, çocuk sahibi olmaktır: Burada olmayacaksın ama senden bir şey, senin bir parçan, senin bir
Sayfa 98 - Butik YayıneviKitabı okudu
Vasat olan emindir. Akıl karışıklığı ve kaos hissetmek sadece daha zeki olanlar içindir.
Sayfa 157 - Butik YayınlarıKitabı okudu
Konfüçyus'a en önemli öğrencisi Mencius tarafından sorulmuştu: "Ölümden sonra ne olacak?"
Konfüçyus dedi ki: "Zamanını boşa harcama. Mezara girdiğinde yat ve bunun üzerine düşün, şimdi niye dert ediyorsun?"
Mezarlarında bir sürü insan düşünüyor! Bir sorun yokmuş gibi duruyor. Her mezarda -ve milyonlarca mezar var- insanlar sadece yatıyor. "Ne olmuş? Bugünün haberlerinde ne var?" demek için bile kalkmıyorlar. Diğer yanlarına bile dönmüyorlar. O kadar rahatlar.
Âhh !..
.
Üzüntü üzücüdür çünkü ondan hoşlanmazsın. Üzüntü üzücü çünkü içinde olmak istemezsin. Üzüntü üzücü çünkü sen onu reddediyorsun.
Üzüntü bile muazzam bir güzelliğin, sessizliğin ve derinliğin çiçeklenmesine dönüşür, isterseniz.
Mutluluk her zaman sığdır; üzüntü, her zaman derin mutluluk bir dalga gibidir; üzüntü bir okyanusun en derin derinliği gibidir.
Üzüntüde kendinizle kalırsınız, yalnız kalırsınız. Mutluluk içinde insanlarla hareket etmeye başlarsınız ve paylaşmaya başlarsınız. Üzüntü içinde gözlerinizi kapatırsınız ve içinizin derinliklerine inersiniz.
.
"Ve ölüm çok komünisttir- o insanları eşitler. O kim olduğuna dikkat etmez. O asla; Kim Kimdir gibi yayımlanmış kitapların sayfalarına bakmaz. O basitçe senin yoksul veya Büyük İskender olmanı asla umursamaz."
Sayfa 16Kitabı okudu
İnançlarımızı, düşüncelerimizi, göreneklerimizi başkalarına kabul ettirmeye çalışmayalım. Düşüncemizden bir yaşama ve ölme sanatı çıkarmakla yetinelim: Montaigne'in felsefesi işte budur.
