Öncelikle kitabın bu kadar kalın olmasının sebebi her istasyonun ayrıntılarla anlatılması.
En kısalardan bir örnek;
"Bu istasyon da hemen hemen bir öncekine benziyordu : Fil ayağı kalınlığındaki sütunlara dayanmış tavanlar alçaktı. Beton duvarlar petrol renginde boyanmıştı, dekor ve süs yoktu. Peron, alışılmıştan daha genişti, öte yandan ne olduğunu görmek mümkün değildi. İlk bakışta en az iki bin kişinin aynı anda tren bekleyebileceği kadar büyük görünüyordu. Ama burada da tek canlı bile yoktu, raylar pastan kararmış, çürümüş traversleri yosun bürümüştü..." gibi betimlemelere oldukça fazla yer verilmiş.
Yazarın istasyonlar dışında gelişen olayları aktarması çok başarılı. Çünkü durağan bir sahnede iken bir anda heyecanı, gerilimi ve aksiyonu çok kısa zamanda yaşatıyor. Okurken "keşke bu sahneler daha çok olsaydı" diye düşünmeden edemedim, çünkü metronun aşırı kasvetli ve genellikle karanlık ortamından sonra istasyonlar hakkında bilgi almak yerine biraz diyalog okumak rahatlatıyor :)
Kitap genel anlamda başarılı çünkü ne ararsan var gerilim, polisiye, siyaset, bilim-kurgu, fantastik, hatta din derken her şeyden içinde biraz olan bir kitap.
Kitabın setini aldığım için, seriyi bitirmeyi düşünüyorum, tek olarak alsaydım devamını okumayabilirdim demeye dilim varmıyor çünkü bazen sıksa da, tuhaf bir şekilde alışıyorsun yeraltındakilerin hayatta kalma mücadelesine.
Sanırım Artyom'u yarı yolda bırakmayacağım :) bu yüzden ikinci kitap beni bekler. Keyifli okumalar.
