Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Andrés Neuman
En Yeni Andrés Neuman Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Andrés Neuman sözleri ve alıntılarını, en yeni Andrés Neuman kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
448 syf.
·
Puan vermedi
Yaşın ilerleyince, gördüğün her yer önem kazanıyor. Gördüğün yerle vedalaşmakta olduğun duygusuna kapılıyorsun. Bir sevinç katmanı, bir de hüzün. İkisi üst üste. Kırılma Andrés Neuman
Hirosima ve Nagazaki'inin yarattığı travmalar icinde geçen bir ömür ve dört kadin.
Kırılma, iste bu travmaların üzerinden dünyada yaşanan felaketlerin ,
DÜNYA HAFIZASININ KIRILMA ANLARI
Her insanın yaşamında kırılma anları vardır. Bir saniye öncesi ile sonrası arasında hayatınızın, düşüncelerinizin ve duygularınızın yönü değişir. Değişim için kimi zaman uzun bir süre gerekir kimi zaman da bir ‘an’ yaşamımızdaki köklü değişimi nur topu bir sürpriz gibi kucağımıza bırakılıverir. Bu edilgen bir eylemdir, işi yapan özne belli
Farklı bir içeriğe sahip güzel bir kitaptı.
*Atom bombasının acısını yaşayan bir çocuğun büyüyüp Japonya'dan Fransa'ya, Amerika'dan Arjantin'e, İngiltere'den İspanya'ya doğru uzanan ve Japonya da büyük tsunami felaketini de yaşadığı hayat hikayesini konu alan bir kitap..
Roman, baş karakterimizin hayat hikayesini konu alırken ülkelerin yaşam koşullarını, ekonomilerini, siyasetlerini, insan ilişkilerini de gözler önüne seriyor ve teknolojinin gelişimini, insanlarin değişimini ince ince işliyor.
* Yalnızlığı da gerçek anlamda ele alan bir kitaptı. Sevdim....
448 syf.
·
Puan vermedi
Travması olmayan birileri var mı? Lütfen olmayan okumasın :) çünkü eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar demişler:) ( okuyuuuun!)
Kitap, ailesini Hiroşima atom bombası saldırısında kaybeden bir çocuğun hayatını ele alıyor..
Kitabı çocuğun hayatına giren insanlardan ikinci üçüncü tekil şahıslardan okuyoruz..
Gayet akıcı ve sürükleyiciydi..
Keyifli okumalar..
Merhabalar
Bugün büyük bir merakla başladığımm okurken bunları da yazıcam bunuda yazmalıyım yoruma diyerek bitirdiğim bir kitap ile geldim.
"Kırılma"
Japonya'da Nagazaki ye atılan bomba . Çoğumuz biliyoruz duyduk yada okuduk değil mi? Birçok insanın acı bir şekilde kaybedilişi...
Doğal afetler dolasıyla gelen yıkımlar kayıplar da çok acı fakat, Bile isteye insanların yok olması istenerek yapılan her eylem bana daha adi geliyor.
İşte Yoshie bunlardan sadece birisi. Atılan Bombadan sağ çıkan ama tüm ailesini kaybeden birisi kitap tamda burda başlıyor.
Yoshie Uluslararası bir şirkette çalışıyor ve birçok Ülke gezip görüyor.
Onunla birlikte nereye giderse gitsin,yerleşsin yanında götürdüğü Violet ile birlikte aldıkları bir halısı var .
Yoshie nin hayatına giren dört kadının gözünden hem kadınların kendi hayatlarını kültürlerini hemde Yoshie'yi okuyoruz. Buda başka kültürler başka izler demek aslında.
Yoshie kendini sürekli Yersiz yurtsuz hissediyor. Nerede olursa olsun hep uzakta hissediyor. Bundan dolayı emekli olunca Japonya'ya geri yerleşiyor . Aslında ait olduğu yere köklerine geri dönüyor.
Karekterimiz hislerini yaşadıklarını gördüklerini, acıtasyon yapmadan kendini acındırmadan okuyucuya hissettiyor ve anlatıyor. Kitabı okumak
Zamanlama olarak güzel bir seçim olmuş benim için.
Tavsiye ediyorum.
#kırılma #kitap #elifinkitaplariii #kesfet #keşfetteyiz #kitapönerisi #elifokudu #andresneuman #edebiyat
Beklemek
"Kırılma" kitabından çok etkilenince yazarın diğer kitaplarını da okumak istedim. Çevirisi yapılmış sadece bu kitabı vardı aldım hemen.
Kitapta ölümcül hastalığı olan Mario'nun, karısı Elena'nın ve 10 yaşındaki oğlu Lito'nun kendileriyle konuşmaları yer alıyor.
Mario; ölümü kabullenmiş, son hedefi çocuğuyla kısa bir tatil yapıp onda güzel anılar bırakmak.
Elena, eşinin hastalığı boyunca ona yardımcı oluyor. Ama onu bir gün kaybedeceğini bilerek yaşama kısmında bocalıyor ve aldatıyor.
Lito, her şeyden habersiz, hayal dünyasında yaşayan bir çocuk.
Yazarın kalemini seviyorum.Özellikle hasta yakını olma ve birisin ölümünü bekleme psikolojisini güzel aktarmıştı.Orta ayar bir kitaptı. Konusu ilginizi çekerse çok beklentiye girmeden okuyabilirsiniz.
Hibakuşa
Kitapta ailesini Nagazaki ve Hiroşima'ya atılan atom bombaları yüzünden kaybetmiş bir çocuk olan Yoshie'nin hayat hikayesini okuyorsunuz. Amcası ve yengesi tarafından büyütülüp meslek sahibi olmasından sonra çeşitli ülkelere gidip çalışıyor. O yerlerde tanıştığı kadınların ağzından Yoshie'nin hem gençlik hem de yaşlılık hayatını, bakış açısını ve acılarını öğreniyorsunuz.
Atom bombası tüm Japonya'yı toz hâline getirmiş. Üstüne deprem, tsunami... Bu felaketlerin altında yatan siyasi ve ekonomik nedenler, ülkeler arası ilişkiler etkileyici bir şekilde anlatılmıştı.
Yoshie, Japonya'nın tekrar inşa edilip geçmişten iz taşımamasına sinirlenir. Çünkü ona göre bir nesnenin kırılması ve onarımı gizlenecek bir şey değildir, geçmişinin bir parçasıdır (kintsugi).
Ailesini kaybetmiş biri her şeyini kaybetmiş demektir. Hayatta kalmayı suç olarak görüp her gün kendi kalemini kıranların duygularına tercüman olan, dolu dolu etkileyici bir kitaptı.
Merhaba.
Yoshie'nin hayatına konuk oluyoruz Kırılma'da. Ama genelde o kendisini anlatmıyor, hayatına giren 4 kadın bize hem onu anlatıyor hem kendilerini. Bu 4 kadınla birlikte farklı meslekleri, farklı ülkeleri, kültürleri, siyaseti, felaketi ve savaşı da tanımak bana çok ağır geldi. İstemsiz empati yaptım okurken, çokça da şükrettim. Kahraman Yoshie olmasına rağmen en az empatiyi onunla yapmış olabilirim. Belki de gidenlerin ardından bi başına kalmanın, savrulmanın, kendini aramanın ne demek olduğunu bildiğimden empatiye gerek duymamışımdır, kim bilir. Kitapta iç içe çok fazla hikaye mevcut ama beni en çok etkileyen Yoshie'nin gittiği her yere 4 kadından ilki olan(belki de ilk aşkıydı) Violet'in aldığı halıyı götürmesi ve çocukluğunda yaşadığı felaketten sonra üşüme hissini yitirmiş olmasına rağmen vatanına döndüğünde üşümesi oldu. Vatanına döndüğünde mi demeli, ölümün geldiğini anladığında mı demeli çok emin değilim...
Murakami sayesinde Japon kültürüne çok hakim olduğumu farkettim Kırılmayı okurken ama tarihine hiç ilgi duymamışım ve ilgi duymadığımın da farkına varmamışım. Hiroşima benim için sadece adını bildiğim, Nazım'ın üzerine şiir yazdığı bir felaketti. Artık çok şey ifade ediyor ama daha detaylı öğrenmek için başka kitaplar araştıracağım mutlaka.
Sonuç olarak Kırılma benim için hem etkileyici, hem öğretici hem de ilgiyi sürekli dinç tutan akıcı bir kitaptı diyebilirim. Çok severek okudum, okumayanların da çok sevmesini umarak tavsiye ediyorum.
Kitapla kalın.
6 Şubat 2023 tarihini unutmadınız değil mi? Unutamadınız. Çünkü çoğumuz direkt, geri kalanlarımız ise dolaylı olarak bir travma ile kaldı o günden sonra. Böyle travmalar insanda nelere yol açar?
Bu soruyla o kötü günü orada bırakacağım, 8 ay öncesinde. Peki bunu size neden hatırlattım? Çünkü Kırılma'da doğal bir afetle olmasa da travma
Çocukluk döneminde Atom bombasının atıldığı ana şahitlik eder Watanabe. Yıllar geçer , emekli olur . Deprem ,Tsunami ve nükleer santralin hasar görmesi geçmişe götürür onu. Kırılır bir anda geçmişin kristal küresi.
Farklı anlaticilardan okuyoruz Watanabe'yi. Bahsetmiyor kendinden. Çalışmakla unutuyor birçok şeyi. Okuduğum güzel kitaplarda. Bizim "a" öylemi olmuş dediğimiz yerde ,birçok insanın hayatı allak bullak oluyor. Anma törenleri ile hatırlamak istesekde ,amacından sapiyor etkinlikler. Bazen susmak daha çok anlam kazanıyor.
Bilim gerçekten amacına hizmet ediyor mu? Ya da amacı ne ? Bilim, bilim dedikleri noktaya geliyiruz.
Bu gün en büyük amacımız tüketmek. Yaşarken, yaşamı tüketiyoruz. Sonrası yok . Ne kadar çok miras devraldık ne bırakıyoruz. Kitapta sorgulanan çok şey var. Herkesimden insan rahatlıkla okuyabilir.
Uzun ve yoğun geçen, bir satır bile okumaya fırsat bulamadığım bir haftanın ardından muhteşem bir kitapla edebî açığımı kapattım. İyi olduğunu duymuştum ama bu kadarını beklemiyordum. İki ayrı rota izleyerek sürüyor kitap. 3.kişinin ağzından yaşını almış, emekli olup Tokyo'ya yerleşmiş Yoshie Watanabe'nin yaşadıklarını okurken değişik zaman dilimlerinde hayatına giren dört ayrı kadının ağzından da Bay Watanabe'nin geçmişini okuyoruz. Watanabe'nin hayatı öyle bir hayat ki önce Japonya'da olan 2011 büyük depreminde buluyoruz kendimizi sonra hayatının yelpazesi geçmişe dönüp Hiroşima ve Nagazaki'ye açılıyor ve atom bombasının sıcağında erimeye bırakıyor okuru. Watanabe ve hayatına giren kadınlarla birlikte İspanyol İç Savaşı sonrası, Arjantin'deki baskı rejimi, Vietnam Savaşı, Çernobil kazası, Fukuşima nükleer santral kazası gibi olayların içinde buluyoruz kendimizi. Ayrıca travmalar, kadın, anne, eş, sevgili olmak, antisemitizm, aidiyet gibi konulara da parmak basıyor kitap. Yaşlılık, yalnızlık,ölüm korkusu ve acılar... Kolektif ve bireysel acılar, birden Pandora'nın kutusundan fırlar gibi Watanabe'nin hayatının şeklini değiştiren acılar...Kitap durup düşünmelik, sorgulatıcı. Ayrıca bizi Paris, Amerika,Japonya,İspanya ve Arjantin'e götürmesine, yazarın Japon kültürüne ve dünya tarihine bu kadar hakim olmasına,anlatımına, dipnotlardan öğrendiğim bilgilere, su gibi akan çeviriye bayıldım. Çok güzel kitap, çok beğendim.
Temmuza çok iyi bir kitapla giriş yaptım. Kitapta ailesini Nagazaki ve Hiroşima’daki atom bombası saldırılarında kaybetmiş Watanabe’nin yaşam öyküsünü okuyoruz. Her bölümde başka bir anlatıcının ağzından anılar dinliyoruz. Kitabın sonunda tüm bu anılar bütünleşiyor ve biz ana karakterin ömrüne tanıklık etmiş oluyoruz. Kitapta karakterlerin yaşadıkları ülkelerle bağlantılı olarak Fransa’nın Cezayir üzerinde yaptığı nükleer silah denemeleri, ABD-Vietnam savaşı sonrası, İspanya’nın Franco diktatörlüğü sonrası toparlanma süreci vs. anlatılıyor. Kitabın bu siyasi arkaplanı dışında ilişkiler, annelik, yalnızlık,evlilik gibi kavramlara da değiniliyor. Kitap ismini Cohen’in bir dizesinden alıyor: “There is a crack in everything/ That’s how the light gets in.” Çeviri olarak çok başarılıydı. Ayrıca dipnotlardan da çok faydalandım.
Merhaba sevgili okur,
Öyle güzel bir kitap okudum ki, bir solukta anlatmak mümkün değil. Bir kere,her sayfada satır altı çizdim, çokça sayfayı yıldızladım. Neyse kitaba dönelim.
Kitap ilk sayfadan okuru içine alıyor, bir deprem anlatısıyla başlıyor (bu anlamda beni fazlasıyla etkiledi). Birden fazla anlatıcısı var kitabın. Watanabe ve onun yaşamı boyunca hayatına girmiş kadınların gözünden bir ömrü anlatıyorlar. Bunun yanında birden fazla ülke, şehir ve oralarda yaşananlar çarpıcı bir şekilde anlatılıyor.
Yazarın öyle bir genel kültürü var ki hayran kaldım okurken. Çokça şey öğrendim. Derin anlamları olan kelimeler ile karşılaştım. Sanırım bunların en anlamlısı “Kintsugi”. Bence kitaba adını veren de bu kelime.
Yazar siyasi alt metni hikayeye başarıyla yedirmiş. Bu anlamda da çok başarılı buldum. Kitap içerinde Çehov’dan ve onun yazarlığından sıklıkla bahsediliyor. Ayrıca Cesur Yeni Dünya’ya da sık sık gönderme yapılıyor. Ve daha bir çok yazar, eser ve film’den bahsediliyor.
Belki sonunu daha farklı tercih ederdim ama süreç öyle güzeldi ki sonu nasıl olursa olsun zaten kitabı beğenmiştim bile.
Şibumi’yi anımsattı. Kitaplığımda onun yanında yerini alacak.
Söylemek istediğim çok şey var ama bence en güzeli okunması olacaktır. Herkese tavsiye ederim efenim.
Hibakuşa olan Yoshie’nin hayatını dört farklı kadının gözünden okurken yaşadığı ülkelerin siyasi tarihine, silahlanma geçmişine, ekonomik dalgalanmalarına, kendi halkı ya da başka ırklara yaptığı katliamlara tanık oluyorsunuz.Devletler güç gösterisi yapacak diye masum insanların neler yaşadığını yazar çok güzel betimlemiş.Roman okuyorsunuz ama aynı zamanda ülkeler hakkında genel kültür aktarımı da yaşıyorsunuz.Sürükleyici kitap severler zorlanabilir başından az çok sonunu biliyorsunuz fakat okumaya değer.
Bir mersinli olarak kitabı 6 Şubat depremini yaşayıp Akkuyu nükleer santrali açılışından sonra okumak benim için kötü bir tesadüf oldu sanırım, düşündüğümden daha fazla etkiledi.