Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226,5bin okunma
Kalbim cam kırıklarıyla kaplı
Dindirmeye çalıştıkça daha da çok acıtır yarası
Sustururum kendimi ben yine ama
Nereye kadar sürecek bu acı?
Zihni yine hüzne eğilim duyuyordu, dünyanın hüzünle dolu olduğu gerçeğini kavramıştı; herkesin hüzün yükü altında yaşadığını; her şeyin hüzün olduğunu; bu dünyada hangi yolu seçerse seçsin herkesin acı çektiğini (kimsenin tamamen mutlu olmadığını, herkesin incitilmiş, ihmal edilmiş, göz ardı edilmiş, yanlış anlaşılmış olduğunu) hatırlamaya çalışması gerektiğini ve dolayısıyla insanın temas halinde olduğu kişilerin yükünü hafifletmek için elinden geleni yapması gerektiğini; mevcut hüznünün ona özgü bir durum olmadığını, aksine her zaman, onlarca kişi tarafından hissedildiğini, bu yüzden uzatılmaması ve abartılmaması gerektiğini, çünkü bu durumdayken kimseye bir faydası olamayacağını ve bu dünyadaki konumu, insanlara büyük fayda sağlayacağından ya da zarar vereceğinden, elinden geliyorsa, hüzünlü kalmanın doğru olmayacağını kavramıştı.
Sayfa 389 - DelidoluKitabı okudu
Güzel bakış açısı
Dünyada 'hüzün' ve 'sevinç', nefse göre nitelenmişlerdir; bu duyguların akla, ruha ve kalbe göre hükümleriyse farklıdır. Gelenekler, nefsin mahrumiyetlerini 'acı' olarak niteler. Bu yalnızca bir yorumdur. İnsanlık tarihi binlerce yıldır bir şeye acı dediğinden, şimdi biz de bu durumları acı olarak yorumluyoruz. Ölümü, ayrılığı, ağlamayı 'acı' diye vasıflandırmak insanın genlerine işlemiş durumdadır. Belki de ağlayan insanlar, ağlamayanlara nispetle daha çok haz içerisindeler. Ağlama hazzı... Ama bu haz nefiste değil, ruhta ve kalpte yaşanır. Ağlamanın negatif bir durum olduğunu söyleyen geleneksel aktarımdır. Efendimiz (sav) ise "Yaşarmayan gözden Allaha sığınırım" dua buyurmuşlardır. Adeta şeytanın şerrinden Allah' a sığınır gibi. "Bildiklerimi bilseydiniz az güler, çok ağlardınız" sözleriyle bilme ve gözyaşı arasındaki bağı gösteren de yine O'dur (sav) (Tirmizi, Zühd, 9). Ağlamak negatif bir fiil değildir. Onu olumsuz yapan, insanın neye ve niçin ağladığıdır. Mevlana der ki, 'Acizin ağlaması, ruhsuz kişinin ağlamasından farklıdır. Yakup'un Yusuf için ağlayışı, Yusuf 'u kuyuya atan kardeşlerin ağlayışı ile bir midir?" (Mesnevi, Cilt 5)
Sayfa 152 - HayykitapKitabı okudu
"Mutluluk sürekliliği olan bir duygu değildir. Tıpkı acı gibi, coşku gibi, hüzün gibi... Her zaman ve kalıcı olabilen tek duygu biçimi olamaz. İmkânsiz. Gelsin ve hep sizde kalsın istiyorsanız bu mümkün değil. İnsan mutsuz olmak istediği zaman ayağına taş değse yine mutsuz olur. Mutlu olmak isteyeninse dünyası yıkılsa ayakta durur. Tercih meselesi... Ayrıca mutluluk yapboz misali diğer duygular arasında yer alan bir parçadır; bazen yerini bulur, bazen yerini bulsa da oturmaz. Nasıl ki mutluluğu istiyorsanız, zaman zaman mutsuzluğu da kabul etmelisiniz. Çünkü mutluluk anlarda yaşanır."
Sayfa 37Kitabı okudu
