Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata
Saat On İki
Karanlığımın örselenmiş
Ve tükenmiş kimliğinden yazıyorum
Merhaba çocuk
Kaldırım taşlarına baktığımız
Esmer Ankara'nın yüzümüzü kavurduğu
Dudaklarımızı çatlattığı
Yorgun hayatımın yılgın ateşinin külleri arasında,
Yaşarken varlığında ki yokluğunla!
Boğazımda, biriken suskun buruk hıçkırıkların acısı...
Zehir gibi yutkunamaz hale getiriyor sensizliğin kıyısında.
Üşüyorum yokluğunun zifiri koyu gecelerinde.
Acı girdap dolu dört duvarın arasında, hüzün kundaklı,
Sırdaş hayallerimi, örtüyorum gecenin karanlığına.
Varlığının içinde sensizlik bir felç gibi çökerken sineme,
Hasretin yarası merhemsiz, en zoru sensiz...
Uykular haram olunca gecelere...
Herkesin derdinin kendine ağır geldiği bu zamanda!
Hiç bir tesellinin fayda vermediği ey SOL YANIMIN SIZISI!
İnci yaşlarımdan akıyorsun yine...
Ben ise sensizlikten yorgun, bitkin, bezgin!
"Sevgini yorgan yapıp sarıyorum her gece, üşüyen yanıma"
Sensizlik içinde sen dolu hayallerimle...
Emrah Aşçı // Onsuz Gecelerim Var Benim kitabından...
Fantastik
Ben senin görmüş olduğunu da gördüm Eomer. Şu dünyanın kör acıları arasında bu kadar zarif ve cesur bir hanımın karşılık veremeyeceğin aşkını görmek kadar acı ve utanç veren başka çok az keder vardır bir erkek için. Onu Dunharrow'da çaresizlikten deliye dönmüş bir halde bırakıp ölülerin Yolu'na gittiğimden beri hüzün ve acıma duygusu yakamı bırakmadı; ve o yol üzerinde hiçbir korku, onun başına gelebileceklerin korkusu kadar baskın değildi. Ama yine de Eomer, sana şunu söyleyeyim ki seni benden daha büyük bir samimiyetle seviyor; çünkü seni hem seviyor, hem biliyor; ama bende sadece bir gölgeyi ve bir düşünceyi seviyor: Bir şanın ve büyük eylemlerin, Rohan'dan uzaktaki ülkelerin ümidini.
Şükrü Erbaş
...
Akarken gözlerimden üç beş damla yaş
Sorarım kendime üç günlük dünyada bu ne telaş
Anladım ki yaşamak bir çeşit iç savaş
Durulurmuş insan büyüdükçe yavaş yavaş
o.ö
Sevmelerim Ağırdır Benim Kaldıramazsın
Sevdalarımız ağır olur bizim
Belki çok istersin ama taşıyamazsın sevdiğim
Omuzların çöker
Göz torbaların şişer
Saçlarına düşen akların sayısı,
Büyülü Ceket
Giyim kuşam zarifliğine değer vermekle beraber, hemcinslerimin üzerindeki elbiselerin dikimindeki kusursuzluk derecesine hiç aldırış etmem çok kere.
Ama bir akşam, Milano’da özel bir toplantıda tanıştığım kırk yaşlarında görünen bir adam, sırtındaki elbisenin pürüzsüzlüğü ve kesilişindeki mutlak güzellikle gerçekten göz alıyordu.
Bilmiyorum
