Cahit Sıtkı Tarancı'dan...
Artık hiç bir şey eskisi gibi değil.
Ben de öyle.
Çok dikkat etmiyorum uzun süredir kendime.
Kılığıma kıyafetime…
Çorapsız da basıyorum artık yere.
Eskisi gibi de korkutmuyor beni ne grip ne nezle.
Nane limonun iyi gelmediği daha büyük sıkıntılarım var herkes gibi benim de.
Takılmıyorum artık şu her kış ve bahar şişen bademciklerime.
Çok sıcak yada soğuk şeyler yiyip içmem, hepsi hepsi bir kaç gün gene.
Olur biter
Geçer gider.
Ama canımı yaka yaka yutkunduğum şeyler var.
Olup bitmeyen,
Geçip gitmeyen.
Zaman zaman yine uykusuzluk çekiyorum ama…
Çokta takılmıyorum artık bu uyku konusuna,
Uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu anladığımdan bu yana…
Neyin yitip, neyin kaldığını bilmiyorum.
O kadar yaşlı değilim.
Doğrusu istenirse, buralardan da değilim. Geldiğim yerleri de doğru dürüst anımsamıyorum.
Burdan başka bir yere gider miyim, orasını da kestiremiyorum.
Bildiğim tek şey: Uzun bir yolculuktan sonra buraya varmış olmam.
Bunu da, yorgunluğumdan, dizlerimin dermansızlığından çıkarıyorum.
Bugün değin hiçbir yeri yurt edinemediğime göre, burayı da kendime yurt edinmem için bir neden yok.
...Ve güz geldi Ömür Hanım. Dünya aydınlık sabahlarını
yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var
göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir
keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce
bıçak
Sayfa 79Kitabı okudu
