NERGİSE, NİLÜFERE DÖNÜŞEN NARKİSSOS GERÇEKTEN BİR NARSİST MİYDİ?
Ezoterik bir gizemin çözülmesi... mitolojideki derinlik...
Narkissos'un hikayesi çok ilginç aslında. Lakin birçok kişi Narkissos'un hikayesini bilmeden onu kötüler. Bilmezler ki Ekho diye yitip giden birisi var lakin bunda Narkissos'un bir suçu yok. Buna mukabil fırsat verilse birçok kişi Narkissos olmaktan imtina etmeyecektir de.
Belki de Narkissos olmak içsel keşif yolcuğunun bir emaresi... belki de Narkissos bir öncü. Mesele sadece görüntüde de olmayabilir. Fazla metaforik bir anlamda belki de onun dimağı namütenahi fezası...
Bütün bunlara karşın Narkissos, narsist sayılmış, narsisizmin meşalesini insanlarca taşır görünmüş, lakin bence öyle değil.
Günlük hayatta elbette narsist bireylerden uzak yaşamak, hem karşı cinsle olan romantik bir ilişkide hem de normal arkadaşlık veya iş ilişkisinde de oldukça elzem. Zira huzur için de noksanlık şart elbette.
Fakat aşırı özseverlik veya gerçek bencillik diyebileceğimiz şey, insanın kendini çok sevmesi veya kendi yararını çok fazla düşünmesi değildir. Nedir peki, bir başkasının zararına da olsa bile isteye, hatta onları hiç düşünmeksizin, empatik yaklaşımdan tamamen uzak bir şekilde hareket etmektir.
Karşındakini yargılamayı bırakırsan ‘bana zarar verdi’ yargısından kurtulursun. ‘Bana zarar verdi’ yargısından kurtulursan zarar dediğin şeyden de kurtulmuş olursun.
İyi de ben güçlü filan değilim ki! Böyle vir vir vir konuştuğuma bakma. İnsan başka çaresi olmayınca öyleymiş gibi yapıyor.”
“Bazen insan, konuştuğu kişi daha ağzını açmadan neler
dünyanın güncel haline ilişkin yaptığı çıkarımları..
Sonsuz güzellikteki gücün huzurlu bir bütün halinde tuttuğu karaların ve denizlerin, karadakilerin ve denizcilerin, göğün ve yerin, suyun ve havanın birbirine bağımlı sakinlerinin önüne serilip bir anda yitip giden yaşamın sarsılmaz düzenini, doğuşun ve yok oluşun, sonsuz bir uyanışın içinde sadece iki sarsıcı andan ibaret olduğunu ve tüm bunları idrak ettiği sırada karşısına çıkan şaşkın bakışın parıltısını görecek, - dağların, ormanların, nehirlerin ve vadilerin üzerine doğru çöken sıcaklığını hissedecek, insan hayatının gizemli sınırlarını keşfedecek, kendisini dünyaya bağlayan koparılamaz iplerin, bir hüküm ve kelepçe değil, yuvasına olan bağlılığına dair yok edilemez bir duyguya işaret ettiğini sonunda anlayacak ve bir şeylerin parçası olmanın paha biçilemez mutluluğunu, kendisini saran yağmurun, rüzgârın, güneşin ve karın, bir kuşun uçuşunun, bir meyvenin tadının, çimen kokusunun mutluluğunu tadacak, acılarının ve korkularının, geçmişinin canlı köklerinin ve geleceğinin sunduğu olanakların yükselen zeplinde - hantal yüklerden başka bir şey olmadığını fark edecek ve yaşadığımız her ânın, dönmekte olan Dünya'nın gündoğumları ve geceleri, dalgalanan kışları ve yazları boyunca, gezegenler ve yıldızlar arasında bir geçit töreni olduğunu da kavrayacaktı.
.
Sayfa 118 - Can YayınlarıKitabı okudu
#Herkes bu anı aynı şekilde deneyimlese de yok olup giden şey aynı değildir. Bu yüzden yitip giden sadece bir anmış gibi görünür. Çünkü insan ne geçmişi kaybedebilir ne de geleceği. Sahip olmadığı bir şeyi kim alabilir ki ondan?..
Sayfa 33Kitabı okudu
"Doğup da bir soluğun gölgesinden
Dönüşüyoruz işte bir terk edilmişliğe
Ve biziz sonsuzlukta yitip giden,
Kurbanlar gibi, adandığını bilmeden neye.
Tek şey yok bize uysun öyle dilenciler gibi,
Biz çılgınlara o kapalı kapıda.
Fısıltımızın yitip gittiği,
Sessizliği dinliyoruz körler gibi orada.
Yolcuyuz işte yok bizde hiçbir erek,
Bulutuz, rüzgârla sürüklenen,
Çiçeğiz, ölümün soğuk ikliminde titreyerek,
Koparılmayı bekleyen."
Sayfa 47 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Kendi sınırları dahilinde yaşayan ve zulüm gören halkı dahi Nikola'ya olağanüstü saygı ve sevgi duyuyordu. Sanki bu insanlar mutlak bir hükümdar istiyor; zalim yönetim, bütün milletin içine işlemiş teslimiyet arzusuna hitap ediyor gibiydi. Rus milletinin tarihi boyunca izleri görülen bu arzu, kimin hakimiyeti altında olurlarsa olsunlar
