Acımasız hayatın benden çalmayı başaramadığını, ben kendim yok etmiştim: onurumu. Ayaklarımın altında ezmiştim varlığımdan geriye kalan son şey, tamir edilmesi imkansız bir ben kalmıştı artık geriye. Ne kadar kötü bir hismiş; insanın ruhunu aşağılık görüyor olması. Ama en kötüsü de; yaşama sebebimi kaybetmemek için, her şeye rağmen...