Adına yaşamak kavgası denen kavgayı, karnımızı doyurmak ve sevebilmek uğruna olduğu kadar, içimizdeki kitleyi öldürmek uğruna da veririz. Kimi koşullar altında bu kitle, bireyi bencillikten tümüyle uzak, dahası kendi yararlarına aykırı davranışlara dek götürebilir. “İnsanlık”, bir kavram olarak bulunmazdan ve sulandırılmazdan çok önce, kitle
sel yayınlarıKitabı okudu
Meleğimle bir daha başlamak rüyasını bahsederse yaratan;
Üzerimde oynanılan şaklabanlıkların tiyatroların soytarılıkların hepsine aynı gün içerisinde son vereceğim..
Az önce apt yöneticisi abim baktım ki fatura üzerine alma, sayaç takibi vs gösteriyor ama belli yani.. Hani malız ya.. Sıkıntılıyız ya.. Neyse adam gibi adam Allah, razı olsun..
Kısaca arzuhal ettim ve başladım anlatmaya :))
Güldüm abi bunların tasarımını onarımını bakımını yapan bir şahıs kuvettle muhtemel endeks okumasını da üzerine alma işlemlerini de biliyordur dedim ve güldük birlikte.. :)) Hani şu tiyatroya bakın hele.. Gökhan bunları yapabilecek mi? Boş işlerle uğraşıyor insanlar.. Allah'ım şu meleğe bir mesaj attırmaz mı? Adaklarımı keser kesmez bütün soytarılıklara ve şaklabanlıklara son vereceğim.. Dipnot;
Bu evde de kalmayacağım.. Gerek yok zaman kaybı..
Ben birgün olsun yaşamak için yeterince zaman kaybettim.. Birlikte yaşayacağımız evi tutar orada tek yaşamaya başlarım işlerimle ilgili daha istikrarlı ve kararlı adımlar atıp hayatımın anlamıyla baharıyla Birlikte yaşamak nasip olacak güne kadar.. Hemde görsün işte bakalım nasıl idare ediyormuşuz evelallah yedi düveli..
Aklımın sadakası yetiyor mu yetmiyor mu? Ama bir umut.. Sadece bir umut.. Bir umut, bir hayat..meleğim..
Yaşam ve Ölüm
Yaşamak da varmış ölümün ucunda. Kalbin karaltısını zihnin aydınlığı ile çözebilmek de varmış. Aydınlığı gören gözlerin çözemediği muammalar da varmış şu hayatta. Düşünüp taşınsan dahi gerçekleşmeyen istekler varmış bu dünyada. Kendini her şeye kadir kudret bilen insanın çaresiz kaldığı anlar da varmış. İnancına yenik düşen, sonunda sevmeyi sadece onda gören gözler, kalpler varmış. O derse olur, demezse olmaz diyenler varmış. Dünyada bir çok insan varmış da; aşka, sevgiye bu gözle bakan bir çift göz ararmış. Kalbinin değirmenini sevgisiyle döndürenler varmış bu dünyada. Güçlü olmayı aklının peşinden koşmak zannedenler varmış. Yalan demiş, doğruların üstüne körükle ateşi harlayanlar. Bu dünyada hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayanlar ve hemen ölebilecek gibi yaşamazlar varmış. Maharet bu ya ölümden sonra çok güzel bir yaşam varmış. Gücü kendinde değil, onda görebilenler varmış. Koskoca bir varlığın içinde yok olanlar varmış. Bir varmış bir yokmuş derken koskoca bir masalın ortasında kaybolanlar varmış.
BU İNSANLARI HAYATINIZDAN ÇIKARIN!
1. Sizi strese sokan kişiler.
Stres her zaman kötü bir şey değildir. Sizi harekete geçmeye motive ediyorsa sağlıklı bir şeydir.
Ancak sizi insanlar değil, olaylar strese sokmalıdır. Hayatınızda sizi sürekli olarak strese sokan insanlar varsa, zihniniz size onları hayatınızdan çıkarmanızı söylüyor demektir.
2. Sizi kullanan kişiler.
Adeta bir
“Nedenini bilmeden kendini çok mutlu hissettiği günler oluyordu. Yaşamaktan, nefes almaktan mutlu oluyordu böyle günlerde. Tüm varlığı adeta gün ışığıyla, renklerle, kokularla, güneyde geçen harika bir günün sıcacık havasıyla bütünleşiyordu. Böyle zamanlarda tek başına, bilmediği yabancı yerlerde dolaşmayı seviyordu. Düş kurup uyuyacak pek çok güneşli köşe keşfetmişti. Düş kurmak, yalnız olmak, rahatsız edilmemek iyi geliyordu ona.
Nedensiz yere mutsuz olduğu günler vardı sonra; sevinmeye de, üzülmeye de değmezdi sanki hiçbir şey için, yaşamak ya da ölmek fark etmezdi. Hayat tuhaf ve korkunç bir kargaşa, insanlarsa kaçınılmaz yok oluşa doğru körlemesine ilerlemeye uğraşan kurtçuklar gibi görünürdü gözüne. Böyle günlerde çalışamaz, kalp atışlarını hızlandıracak düşler kurup içini ısıtamazdı.”
Sayfa 95 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Najla Tammy Kepler İle Hakikat Yolculuğu Üzerine...
Söyleşi: Mahir Kılınç
1971’de, ABD’nin Teksas eyaletinde dindar Hristiyan bir ailenin ilk çocuğu olarak dünya ya geldi. Üniversitede okurken bir Türk öğrencinin ona Allah’ı ve İslâm’ı anlatması ve 40 Hadis kitabını hediye etmesinden sonra İslâmiyet’i araştırmaya başladı. Kitap onun hayatını değiştirdi ve Müslüman oldu.
1994 yılında
Savaş ve ülkemiz hakkında.
Savaş nedeniyle masum canlar ölüyor. Erkekler, kadınlar, çocuklar, hayvanlar... Vicdani olarak insan olan birinin rahat edemeyeceği bir durum ve daha da kötüsü insanın elinden bir şey gelmemesi. Ama kötü olan birkaç şey daha var ve bu bizim ülkemizi daha da yakından ilgilendiriyor. (Savaşın bizi ilgilendirmediği gibi anlamın çıkarılmasını istemiyorum.) Geniş bir çerçeveden ele alarak anlatacağım durumu çünkü yeterince içinden yaşıyoruz olayları. Bizim ülkemizde de insanlarımız, hayvanlarımız ölüyor ya da katlediliyor.
Ülkemizde binlerce kadın cinayetleri işlendi, çocuklara tecavüz edildi hatta hayvanlara bile tecavüz edildi. Bir gerçek var ki bu olanlara çok ses çıkarılmadı ve unutuldu gitti. Bir kereden bir şey olmaz diyerek bile unutturuldu bu olaylar. Evet ben de gece yatağa girerken başımı yastığa rahatça koyamıyorum ve uyuyamıyorum ama sadece savaş nedeni ile değil. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde erkekler ölüyor. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde kadınlar ölüyor ya da katlediliyor. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde çocuklar tacize uğruyor ya da katlediliyor. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde hayvanlar işkencelere maruz kalıyor hatta onlara bile tecavüz ediyorlar. Ve uyuyamıyorum çünkü bunlara yapan kişiler içimizde ellerini kollarını sallayarak geziyorlar sanki hiçbir şey olmamış gibi. Acının ırkı,dini,dili,rengi yok ve hiçbir zaman olmadı ve olmayacak. Ben buna inandım ve buna inanmaya da devam edeceğim. Ben bedenen değil, ruhen insan olanlarla yaşamak istiyorum. Bir gün herkesin gerçekten insan olması dileğiyle.
Sevdiklerimiz de,sevmediklerimiz de...
Yeryüzünde zamana dayanabilen hiçbir bağ yok...
Her şey geliyor ve geçiyor.Hiçbir şey ilk günkü gibi kalmıyor.Acı da mutluluk da...
Sayfa 192Kitabı okudu
Bankadaki Kadın
1993 yılının Kasım ayında Makedonya'nın Üsküp kentinde dolaşırken attığım her adımda ayağımın altında eziien Sonbahar yapraklarının sesini unutamam. Kent sokaklarında değil de, sanki bir parkta geziniyordum. Sosyalizm, parkın içine kurulmuş bir kent bırakmıştı geride!..
Sosyalist ülkeleri görenler yeşillikler içindeki kentlere tanık
Sayfa 117 - Çınar Yayınları, 8. Basım İstanbul, Mayıs 2002Kitabı okudu
