Kitap küçük bir vicdan muhasebesi ve öz eleştiri görünümlü geniş bir toplum eleştirisi, yazarın daha önce yazdığı gazetedeki köşe yazılarından oluşmuş denemeler derlemesi de diyebiliriz. Toplumda alışkanlık oluşturmuş ama bireysel olarak insanları yoran, üzen davranış ve düşünceler silsilelerinin üzerinde oldukça fazla durulmuş, "yoz" "bencil" "düşüncesiz" bir toplumun oluşma sebeplerini açıklamış kendi üslubuyla Gökhan Özcan , naif ve edebi bir şekilde tabii ki. Paylaşacak pek çok güzel alıntısı da var. Daha önce hiç olmadığımız şeyler değil elbette ama hepimiz bazen küçük bir hatırlatmaya ihtiyaç duyarız, biraz da kendi içimize dönmemizin gerekliliğiyle ilgili küçük ayrıntılar var, küçük hatırlatmalar okurken bana Ismet Özel'in "eve dön, şarkıya dön, kalbine dön" şiirini hatırlattı. Birey olmanın kıymetini ve her insanin biricik olmasının öneminin kavranılamaması üzerinde oldukça da fazla durmuş yazar. Toplumsal olarak kabul edilmiş olanın aslında her zaman doğru olmayacağını ve topluma benzemek zorunda olmadığımızı anlatmış en çok, birey önce kendini tanımalı, ne istediğine kendi karar vermeli toplum değil diyor, çok da güzel söylüyor. Yukarıda da söylediğim gibi biraz kendi içine çekilip, kendimle yalnız kalmak istiyorum diyenler keyifle okuyabilir bence naif ve biraz da duygusal bir üslupla, biraz da edebiyatla yoğrulmuş kısa bir vakitte okuyup bitirebileceginiz güzel bir kitap
