esra
@yves
bir hâyâlin peşindeyim
Atatürk Üniversitesi
dantes inferno
45 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Geceleri ben ağır, çok ağır bir taşın altında uyurum.
Gündüzleri hafif , çok hafif bir yaprağın ucunda yaşarım.
Gece beni taş ezer.
Gündüz rüzgar devirir.
Kanadıkça kanarım.
Hayallerimi o yüzden kanla yazarım.
"Çölde
Bir yaratık gördüm, çıplak, vahşi.
Çömelmiş oturuyor
Yüreğini ellerinde tutuyor
Yiyordu.
Dedim ki: “Tadı güzel mi dostum?”
“Acı, acı,” diye karşılık verdi;
“Ama seviyorum
Çünkü acı
Ve benim kalbim.”
H. Crane
İnsan ara sıra evini yakmalı - ve çıkıp seyretmeli.
Okur Takip Önerileri
#Kambur
Toz ...
Her yer toz içinde. Gözlerimi silip, yaşamın tozunu almam gerek.
Biraz pamuk. ..
Biraz alkol. ..
Biraz kemik sesi, biraz kuşku ve kendime ihanet gerek.
Sayfa 65Kitabı okudu
bir ömür ağrıma gitse de dünyadan oluşmuş harfler yarım dalgın ve kusurlu geldim ben buraya günde beş defa hiçbir şey yapmamaktansa kalıp sana baktım kalıp sana bakmak oldu dünya
Sayfa 21Kitabı okudu
kalbinde dünya lekesi taşıyan bir çocuk resmi demişti madem günde beş vakit kalkıp sana baktım madem dünyanın bu kadar sabahını ben uyandım ben uyudum bu kadar uykusunu diledim dünyaya fena inanmış bir yüzüm olsun kendimi seninle öldüreceğim dediğim feci bir kalbim
Sayfa 20Kitabı okudu
boynun gene boynun ve yüzünün üzgün yerleri çok baktım ama seyretmedim sonra hiçbir şeyi
Sayfa 17Kitabı okudu
kalbimin çeşitli peygamberleriyle tutup saçlarına eyyub anlattım dedim senin de saçların cumhuriyetin ilk günleri
Sayfa 16Kitabı okudu
Şiir
insan dalgın bir belgedir kendisiyle hayat arasında neden eve dönmekten ibarettir hayat
Sayfa 12Kitabı okudu
sana gelmek için ağrımı uyandırmaya çalıştım ama olmuyor. mayalanmış o, mantarlanmış, beni bilmiyor.
#roman
Jiyeong her seferinde başka biri oldu. Bazen halen hayatta olan biri, bazen çoktan ölmüş biri. Tek ortak noktaları hepsinin de Jiyeong'un tanıdığı kadınlar olmasıydı. Ne şaka yapıyordu ne de insanları kandırıyordu. Gerçekten, baştan ayağa, kusursuz bir şekilde, o kişi oluyordu.
Bense bir kurşunun kazasıyım. Zaten vurulmuş bir babanın kırık boynuzuyum.
Beni burada unutsalar. Perdeyi sımsıkı çekip savulsalar. Şakağım da bekleyen namluyla baş başa kalsam. Oturup kendime üzgün uzun bir çukur açsam. İçine girip uyusam. Uyudukça tenhalaşsam.
Uzak olsam.
Tuttular, beni kara bir kadının içine tıktılar. Sonra da karşıma geçip "hah" dediler, "Hah."
Yarabbim her neredeysen çık ortaya. Bugün akşama kadar üçüncü gün. Biliyorum. Ama her neredeysen çık ortaya. Madem kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde, kuşanacağım kılıç, çıkıp gideceğim kapı nerede?