Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Öncelikle şunu belirtmek isterim: Bir kitabın kapağı, ismi ve içeriği ancak bu kadar uyumlu ve yerinde olur. Kitapta insan benliği ve insanın kendi kendiyle olan sorgulamalarına yer verilmiş. Pirandello’nun öykü yeteneğinin güzelliği burada devreye giriyor diye düşünüyorum.
Çevremizdeki insanları kendimizce tanıyarak, onlara tanımlamalar yüklüyoruz. Böylece bir insana farklı kişilerce farklı tanımlamalar kazandırılıyor. Her insanın kendine has farklı özellikleri olduğu bir gerçektir. Burada anlatılmak istenen durum şudur ki; her insan kendi içinde çok sayıda karakteri birlikte bulundurur. Pirandello bu kitaptaki kahramanın kendi içindeki farklı kimliklerle iletişime geçmesini sağlamış ve bu durumu öyle güzel kurgulamış ki kitabı okurken Pirandello’ya hayran oluyorsunuz.
Kitaptaki en çok dikkatimi çeken şu oldu: Kişisel zaafların üstleri örtülmeye çalışılmamış, aksine kimi zaman zaaflarla dalga geçilmiş, kimi zamansa zaaflar itiraflar şeklinde ilave edilmiş.
Bu kitap bence bir kez değil de defalarca kez okunması gereken bir kitap. Ben bir kez okudum, ama ara ara okumayı düşünüyorum farkındalık adına. Tavsiye ediyorum:)
Hayatımın en güzel hastalık dönemlerinden birini yaşadım; zira az önce bu hastalığım süresince 3.Stefan Zweig kitabımı da bitirmiş oldum...
Kitap acaba beni şaşırtacak mı, abartmış olabilir miyim, belki de üst üste en iyi eserlerini okuduğum için böyle söylüyorum, diye düşünürken Zweig beni bir kez daha ikna etti: neden 45 yaşımı yaşarken
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020128,3bin okunma
Kitapla ilgili söylemek istediğim o kadar çok şey var ki anlatamam. Uzun zamandır bu kadar zevkle okuduğum güncel bir kitap olmamıştı, azıcık bir beğeniyle avutuyordum kendimi. Böyle deli gibi sarılmak istediğim bir kitapla karşılaşmak beni inanılmaz şaşırttı.
Konusu birçok film ve dizide denk geldiğimiz bir klişe: beden değiştirme. Rachel ve
Nasıl ikna ediliyoruz? Ya da bazı zamanlarda nasıl kandırılıyoruz? Yöntemler, zaaflar, psikoloji. Her şeyin etkili olduğu, ince ince düşünülmüş araştırılmış ve uygulanmış yöntemleri okuyunca gerçekten bende böyle yaptım ya da bende aynısını yaptırdım diyeceksiniz. Çok faydalı okunması gereken bir kitap sonrasında eminim ikna edilmek istendiginizde daha temkinli olacaksınız.
Stendhal, Julien’i yaratırken epeyce kafa yormuş anlaşılan. Ana karakterin iç ve dış dünyası, yan karakterlerinse ayrıca entegrasyonu, kurgu, akıcılık başarılıydı. Kitabı okurken şunu fark ettim herhangi bir olay karşısında karakterlerin ne yapacağını merak ediyorsunuz. Bu da kitabın akıcı olmasını sağlıyor. Kitaptaki kırmızı orduyu, siyah ise kiliseyi temsil ediyor. Dikkat ederseniz kahramanımız bu imgelerden epeyce faydalanıyor. Neyse gelelim Julien’e; bir taraftan yükselme sevdası, diğer taraftan yaşadığı aşklarla ne istediğini ancak kitabın sonunda farkına varan kahramanımız, merdivenin basamaklarını teker teker çıkarken kitabın başından itibaren sağlamlığı tartışma konusun olan merdiveninin, zaaflarını taşıyamamasını konu ediyor. Ayrıca şunu belirteyim ki, her arzunun gölgesinde bir veya daha fazla zaaflar ortaya çıkıyor. Yazarın başarısı bunu olay örgüleriyle okuyucuya ustaca gösterebilmesidir. Siyaseti, toplum bilimi, çıkar, saygınlık, hırs, köylü kurnazlığı, üst politika ilmik ilmik işlenmiş. Daha fazla açıklama yaparak spoiler vermeyeyim. Beklentimin çok üzerinde bir kitaptı.Hayatı anlatıyor, daha ne olsun..
Kemal Tahir, bu eserini eşkıyalığa olumlu bakmak gibi bir yanlışın önüne geçmek için yazmış görünmektedir. "İnce Memed"den yaklaşık iki yıl sonra yayımlanmış olan eserindeki eşkıya eskileri ve çevresindekiler okuyanda tiksinti uyandıracak karakterlerdir. İnce Memed'in erdemli duruşundan eser yoktur. Yazara göre devlet otoritesindeki zaaflar, boşluklar eşkıyayı doğurur. Bu boşluk çoğu zaman da savaş esnasında olur.
Hangi zaman diliminde olursa olsun maske değiştirmiş eşkıyalar gıpta edilecek kahramanlar(!) olamaz, olmamalıdır. Gıpta edenlerde de bozukluk görür yazar.
Yazarın eşkıyaya bakış açısını özetleyen şu cümlesini tekrar ederek kısa incelememi noktalamak istiyorum:
“Bir memlekette halkın kahraman anlayışı, eşkıyadan yukarı çıkmamışsa o memlekette insanların çoğunluğu soyguna biraz yatkın demektir.” (Yorgun Savaşçı, Kemal Tahir (Sayfa 445 - İthaki Yayınları)
