“Sen bir aylak, bir uyurgezersin, bir istiridyesin. Tanımlar saatlere, günlere göre değişiyor ama taşıdıkları anlam az çok belli:
Yaşamanın, harekete geçmenin, bir şey yapmanın pek sana göre olmadığını hissediyorsun;
sadece sürüp gitmek istiyorsun, sadece bekleyişi ve unutuşu istiyorsun.”
Kuş yuvasını andıran kabarık saçları, kıvrak zekasının dışa vurumu gözleri ve omzunda kedisi ile Perec… isterse romanından çekip alır “E” harfini ve benim ailem o harf der, isterse türlü oyunlarla şaşırtır okuru, lipogramlar, anagramlar, palindromlar kullanır.
Uyuyan Adam’da ise yalnızsındır. Tek bir diyalog yoktur ve ikinci tekil şahıs kullanılarak yazılmıştır. Kahramanın adının olmaması okurun kendini bu kahraman ile özdeşleştirmesine olanak sağlar. Ama yazarın otobiyografik unsurlarını kullanmayı sevdiğini bilen bazı okurlar bunu yazarın bir iç monologu gibi de düşünebilir. Ben bana seslenen bir Perec hayal ettim karşımda.
“Öğrenecek çok şeyin var, öğrenilmeyen her şey: yalnızlık, kayıtsızlık, sabır, sessizlik. Tüm alışkanlıklarından, onca zaman yan yana yürüdüğün kişileri görünce yanlarına gitmekten, başkalarının her gün senin için ayırdıkları, hatta bazen senin adına savundukları yerde kahveni içmekten, yemeğini yemekten, bir türlü bitmek bilmeyen dostlukların sıkıcı suçortaklığında, yıpranan ilişkilerin ödlek ve oportünist kırgınlığında sürünmekten sıyrılmalısın.”
