Kal,tatlı ötüşlü tarlakuşu,gitme
Ne olur titreyen bahar dalını terk etme
Bahtsız bir âşık senin şarkını istiyor
Teselli edişini,sevgiyle inleyişini.
O dokunaklı kısmını bir daha,bir daha söyle
Belki içimi eriten hünerini duyarım böyle;
Bu ona da dokunacaktır elbette,
Hor görerek beni öldüren kalbine.
Büyük çaresizlik ve tarifsiz keder,
Ne olursun tatlı kuş,buna bir son ver!
Yoksa zavallı bir kalbim kırılıp gider.
Kalbim ağırlaştıkça, içim sıkıldıkça, hüzünlendiğimde, tıpkı sıcak bir günün ardından gelen nemli bir gecede çiğ tanelerinin, güneşte kavrulan zavallı, solmuş çiçeği tazeleyip canlandırması gibi anılar da kalbi canlandırır ve tazeler.
Sayfa 38 - Öteki YayınlarıKitabı okudu
Aklımıza her gelen şeyi, kalbimizdekileri, dile getirilmeyi bekleyen düşünceleri konuşurduk, çok mutluyduk… Hem hüzünlü hem neşeli günlerdi. Şimdi de hem hüzün hem de neşeyle hatırlıyorum. Acı tatlı anılar hep üzüntü kaynağıdır, en azından bana öyle sevgi gösterisini hayretle izliyordu. Belki önceleri sadece merak ediyordu, sonradan kararsızlığı geçti. Benim ona bağlılığımı, dostça kelimelerimi ve ilgimi kabul etti. Sanki benim yakın arkadaşım ya da kardeşimmiş gibi aynı ilgi, dostluk ve nezaketle karşılık verdi. Kalbim ısındı!.. Duygularımı ondan saklamaya kalkışmadım. Hiçbir şeyi geri çekmedim. O da her şeyi gördü ve her gün geçtikçe bana daha da bağlandı.
Zavallı hasta annemin başucunda, titreyen mum ışığında, geceleri oturduğumuz tatlı ama işkence dolu saatler boyunca neler konuştuğumuzu hatırlayamıyorum… Aklımıza her gelen şeyi, kalbimizdekileri, dile getirilmeyi bekleyen düşünceleri konuşurduk, çok mutluyduk… Hem hüzünlü hem neşeli günlerdi. Şimdi de hem hüzün hem de neşeyle hatırlıyorum. Acı tatlı anılar hep üzüntü kaynağıdır, en azından bana öyle gelir ama bu üzüntü bile tatlıdır. Kalbim ağırlaştıkça, içim sıkıldıkça, hüzünlendiğimde, tıpkı sıcak bir günün ardından gelen nemli bir gecede çiğ tanelerinin, güneşte kavrulan zavallı, solmuş çiçeği tazeleyip canlandırması gibi anılar da kalbi canlandırır ve tazeler.
Babam İçin...
“Allahım! .. İşte bugün,
Şu zavallı ömrümün
En matemli bir günü.
Elim böğrümde kaldım,
Ben bugün haber aldım:
Babamın öldüğünü.
Bitti hayatın tadı,
Bu haber bırakmadı,
Dudağımda tebessüm.
Kalbim oyuldu yer yer,
Aman Yarabbi, meğer
Ne acıklı imiş ölüm...”
"Evet, üzüntü ifade eden bir şeyler söylemeliydim ama duyguları öğrensem bile, dozunu ayarlamayı bilmiyordum henüz. Yani beynim biliyordu ama kalbim bilmiyordu. Zaten o zavallı, yorgun pompa ne bilebilir ki!"
Sayfa 12
Yani beynim biliyordu ama kalbim bilmiyordu. Zaten o zavallı, yorgun pompa ne bilebilir ki?
Bir iki ay evvel okuduğum "Hamlet"in mezarlık sahnesini hatırladım. Orada, Kralın soytarısı "Yorik"in kafatasını eline alan Prens'in sözlerini, bir musiki parçası gibi içimden mırıldandım:
Heyhat! Zavallı Yorik! Ben onu tanıdım Horatio. Soytarıların en neşelisiydi: Geniş bir hayal gücü. Bin defa beni kollarında gezdirdi; fakat şimdi manzarası hayalimi dehşetle nasıl dolduruyor! Kalbim nasıl...
Evet, üzüntü ifade eden bir şeyler söylemeliydim ama duyguları öğrensem bile dozunu ayarlamayı bilmiyordum henüz. Yani beynim biliyordu ama kalbim bilmiyordu. Zaten o zavallı, yorgun pompa ne bilebilir ki !
Sayfa 12Kitabı okudu
Ölü şimdi o, beni büyüten ve avutan,
Ölüm şimdi o gençlik dünyası
Göğsün, bir zaman bir gökyüzü dolduran
Ölü ve sefil bir biçilmiş tarla gibi;
Ah! Bahara kaygıları söylüyor
Hâlâ, eskisi gibi, dost, avutucu bir şarkı,
Ama bitti hayatımın sabahı,
Kalbimin baharı soldu çoktan.
Ebediyen aç kalacak en sevgili sevgi,
Sevdiğimiz şey, bir gölgedir sadece,
Gençlik altın rüyalarda öldüğünden,
O dost doğa da öldü benim için;
Fark etmiyorsun o neşeli günlerde
Vatanının sana bu kadar uzak olduğunu,
Zavallı kalbim, ona asla sormayacaksın,
Eğer ondan bir rüya yetmezse sana.
Normal olarak insanlar, bir tanıdıklarının ölüm haberini aldıklarında üzüntü belirtirler. Yaşadığım deneyimler sonucunda bu kadarını biliyordum. Evet, üzüntü ifade eden bir şeyler söylemeliydim ama duyguları öğrensem bile, dozunu ayarlamayı bilmiyordum henüz. Yani beynim biliyordu ama kalbim bilmiyordu. Zaten o zavallı, yorgun pompa ne bilebilir ki!
Sayfa 6 - Doğan KitapKitabı okudu
Normal olarak insanlar, bir tanıdıklarının ölüm haberini aldıklarında üzüntü belirtirler. Yaşadığım deneyimler sonucunda bu kadarını biliyordum. Evet, üzüntü ifade eden bir şeyler söylemeliydim ama duyguları öğrensem bile, dozunu ayarlamayı bilmiyordum henüz. Yani beynim biliyordu ama kalbim bilmiyordu. Zaten o zavallı, yorgun pompa ne bilebilir ki!
Sayfa 12
Yani beynim biliyordu ama kalbim bilmiyordu. Zaten o zavallı, yorgun pompa ne bilebilir ki!
Sayfa 12 - Doğan KitapKitabı okudu