“Kedinin canı balık istiyor ama ayağını suya sokmaya korkuyor.”
Diyor kitabında 
Osman Cemal Kaygılı
Karagöz'ün Son Günleri Eski İstanbul’un semtlerini ve insanlarının anlatıldığı güzel bir eser.
Çok severek okudum. Herkese naçizane tavsiye ederim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Arka Kapaktan Alıntı:
OSMAN CEMAL KAYGILI, 1890’da İstanbul’da doğdu. Askerî kâtiplik ve öğretmenlik yaptı. Mahmut Şevket Paşa suikastına adının karışmasından sonra birçok yazarla birlikte sürüldüğü Sinop’ta üç yıl kaldı. Geçimini sağlamak için birçok farklı işte çalışan yazar, 1920’lerde mizah yazarlığıyla tanındı. Sonraki yıllarda Sabah, İkdam, Cumhuriyet gibi gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. İstanbul kültürüne dair çeşitli yazı dizileri yayımladı. Roman, öykü, sözlük, deneme gibi farklı türlerde eserler veren ve zengin folklor bilgisinden kuvvet alarak eski İstanbul kenar mahalle hayatını eserlerine başarıyla taşıyan Osman Cemal Kaygılı, 1945’te öldü.
Karanlık persona, içedönük karakter ve gölgesinde bir dahi
Düşüncenin akışını bozan cümle kullanmadan, nasıl inceleyeceğimi kara kara düşündüğüm bir hikaye kitabı:
Korkuyu Beklerken
Oğuz Atay’ın ilk ve tek öykü kitabı olan bu kitabı, üyesi olduğum https://1000kitap.com/bidunyakitapgrubu okuma listesinde görünce “ben bunu pas geçerim herhalde” demiştim. Kendisinden haberdardım, aylardır da kitaplığımda durur; arada toz
Merhabalar,
Kitabı bu gece bitirdim (5 Nisan 2023).
İlginç bir kitaptı. Bir arkadaşım ısrarla beğeneceğimi iddia ederek önermişti, beğendim gerçekten de :)
Yolda yürümenin, yolları tanımanın, bazen o yolu seçmenin bazen seçmemenin, kısacası bir arayışın öyküsü...
Anladığım kadarıyla Siddhartha kendini, içini, ruhunu her neyse aradığı bulmak için bir arayışa girse de bu yolda ve devamında yalnız olmayı yeğliyor çünkü başkasının yolundan gittiğinde aradığını bulamayacağına inanıyor.
Yol, çok güzeldi. Kitabın da tabiriyle, "Yol da yoldu doğrusu!" Bazen kendini kaybetti, bazen başkalarının yapamayacağı kadar çileyi çekti, tanıştığı insanlardan bir şeyler öğrendi, düştü, kalktı, yavaşladı, hızlandı, fikirleri değişti, gelişti, biz hepsine şahit olduk. İnsanın kendini arama yolculuğu böyle bir şey...
Kitabın güzel tarafı, yol yürüyen, arayan soran tek kişi Siddhartha da değil. Belki arayışta değillerse de muhakkak bir bildikleri var ve okurken bunlara da şahit oluyorsunuz. Govinda'yı, kayıkçıyı Kamala'yı, oğlunu vs. anlamaya çalışıp onların da yolunu yürüdük. Oldukça zengin bir okuma oldu :)
Ayrıca 
Ferrari'sini Satan Bilge'yı sık sık hatırlattı bana okurken. Hemen hemen aynı kültürün meyveleri, aynı meselelerden bahsediyor, onu da severek okumuştum. Bu da aynı tatta :)
Biraz okudum biraz dinledim, kısa sürede bitti, iyi ki tanımışım :) Bana oruç tutmanın bir başka faydasını gösterdi :) Her şeyi olmasa da bir şeyler muhakkak katar. Bu yüzden herkese tavsiye eder, keyifli okumalar dileriiim :)
Bir dünya daha biter...
Merhabaa; bu sefer sizlere Modern Klasikler Dizisi’nden bir kitap ile geldim.
Kitabın dilini gerçekten de çok ağır buldum ve neredeyse bazı yerlerde o kadar olaylardan ve konudan koptum ki okuyasım gelmedi. Yazarımız 
F. Scott Fitzgerald gerçekten birkaç kere okunulması gereken bir kitap yazmış. Olaylar sanki kopuk gibi ya da bir türlü ben bağdaştıramadım
