Zülâl Rânâ Tutucu
@zulalrana__
kitabı yurdu görür kitap kurdu.
İstanbul Üniversitesi
81 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
64 syf.
·
Puan vermedi
·
14 saatte okudu
Zülâl Rânâ Tutucu tekrar paylaştı.
"...taşın bile kırılabilir olduğu şu dünyada, yürek taşıyan bir insanın kırgınlıkları da hep anlaşılabilir olmalıdır."
Sayfa 7 - Siyah-Beyaz YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"...Ama aşk dediğin nedir ki?
Postacı:
-Nedir?
Kahveci gülümsüyor;hafifçe eğilerek.
-Muhabbet iki başlı olacak arkadaş.Tek taraflı oldu mu sakat.Kara sevdaya girer.
-Çaresi?
Hikmetli bir söz söylüyor Kahveci:
-Ya tahammül,ya sefer!"
"Dünyayı sevdiğini söylüyorsun.Sev güzelim!Zira dünya da sana kendini sevdirmeye uygundur.Gençlik,güzellik!Bu çağda,bu halde acaba ben de bu dünyayı sevmek istemedim mi?Dünya,hayat!Evet,bunda ne kadar güzellikler de var.Sular,kırlar,çiçekler,güneşin doğuşu,günbatımları,baharlar...Mehtabın ışığı, güneşin hoş aydınlığı taşlara bile yansıdığı halde bu zavallı vücut taştan,mermerden daha katı bir maddeden mi yapıldı?"
Zülâl Rânâ Tutucu tekrar paylaştı.
Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaptaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim.
Sayfa 39 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
"Geçmişte alınan yaraların hiçbir iz bırakmadan kapandığı söylenemez.Ama yeniden zedelenmemek için kaçınma tepkileri geliştirmek insanın doğasına aykırıdır ve daha büyük yaraların açılmasına neden olur.
Çünkü zaten yalnız ve mutsuzsak bilinmeyene doğru hareket etmekle yitirecek neyimiz olabilir? Üstelik çevremizdeki olanakların sayısı aslında hiç de az değil.Ne var ki bunlar her zaman orada değiller.Onları şimdi değerlendiremezsek fırsatımızı kaçırmış oluruz.Çünkü insan bir zaman tüketicisidir.Zaman insanı sınırlar.Ama çoğu insan şimdi yapamadığını ileride yapacağı sanısındadır, önündeki zamanı sınırsızmışçasına harcar.Aslında, insanın en önemli yanılgısı da budur."
"Öyle zaman olur ki,sorumluluğumuzun bir başkası tarafından üstlenilmesini isteriz.Bazen ise bir diğer insanın sorumluluğunu üstlenmemiz gerekir.Bir başka deyişle,arada bir çocuk olur ya da çocuk olma ihtiyacında olan bir yakınımızın ana ya da babası oluruz.Dengeli bir biçimde olmak koşuluyla bu tür dayanışmalar yaşamın doğal bir parçasıdır.Çünkü aslında kimse kendi kendine yeterli olamaz.İnsanlara gereğinde 'Hayır!' diyebilmek ve bundan ötürü suçlanmamak kadar,onlardan bir şeyler isteyebilmek ve beklentilerimizi hissettirebilmek de kendimize karşı sorumluluğumuzun bir parçasıdır.İnsanlara verebilmek de öyle."