“Boşuna... Son yarım saattir uyumaya çalışıyorum ama imkânsız. Yazmak bir tür ilaç. Gelecekten umduğum tek şey o. Bu öğleden sonra yazdıklarımı okudum. Çok canlı geldi bana. Canlı geldi, çünkü hayal gücüm başka birinin anlayamayacağı biçimde tüm boşlukları dolduruyor. Boş bir gurur demek istiyorum. Ama bir tür sihir gibi geliyor bana... Ve şimdiki zamanda yaşayamıyorum işte. Yaşarsam çıldırırım.”
Kendimi dünyanın tam ortasında, küçücük bir kutunun içinde hissediyorum. Dünyanın bütün ağırlığı içinde bulunduğum bu küçük kutunun üzerine çöküyor. Kutu ufalıyor, ufalıyor, ufalıyor. Büzüştüğünü hissedebiliyorum.
Bazen haykırmak istiyorum. Sesim kısılıncaya kadar. Ölünceye kadar.
Yazamıyorum. Sözcükleri bulamıyorum.
Tam umutsuzluk.
şu listede yer alanlardan okumadıklarım; #195185419 + şu listede yer alanlardan okumadıklarım; #200968391
ve siz uygulama kullanıcıları sayesinde - #227697974 - yaptığım şu liste;
(bu muhtemelen daha da büyür.. umarım