Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Mehmet Çimen
Mehmet Çimen
@mhmtcimen
Kitap sadık bir sevgili gibidir asla ihanet etmez. Fakat her sevgili gibi ilgi ve alaka bekler.
Öğretmen/MEB
lisans
Şanlıurfa, 20 Aralık
748 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İnsanın içi ne zaman huzurla dolar, hangi anlarda baharı içinde hisseder diye düşününce, kitap okurken derim ben, yemek yapmak der başkası, doğayı seyretmek diyebilir biri...
Yukarıdan komşu kalkmış, temizlik yapıyor galiba koltukları bir o yana bir bu yana çekiştirip duruyor. Bir yeri temizleyip, diğer tarafa geçince, bir önceki yer aklında kalıyor demek ki, koltuklar hiç durmadan yer değiştiriyor; yeniden, bir daha üstünden geçiliyor temizlenen yerlerin. Takılmak çıkamamak bir durumdan ne kötüdür.
İçerde çocuk anne diye mırıldanıyor, uyandı uyanacak, annenin gözlerinden uyku akmıyor, fışkırıyor. Annesini üzmüyor çocuk ve yeniden uykuya dalıyor. Anne derin bir ohh çekerek tatlı uykusuna yeniden dalıyor.
Bu sırada sayfalar, mutlu anların aktığı zamanlar gibi akıp gidiyor. Kitap alıp beni kah deniz kenarına, kah kayalıklara, kah kuşların cıvıltısına götürüyor.
Son sayfalara doğru, eşim ve oğlum uyanıyor, insanın yüzüne mutluluk veren, güneş gibi aydınlatan, baba seslenişini duyuyorum. Eşim odaya giriyor.
"Ne kadar da mutlusun kitap okumayı seviyorsun değil mi?" Diyor.
Evet, çok seviyorum, okumazsam hayatı dolu dolu yaşıyamam ki... Mesela Sait Faik bu eserinde, başımızdan geçebilecek olayları öyle sade ve farkındalık oluşturarak anlatıyor ki. Doğayı, insanı ve hayvanları sevmenin değer vermenin ve görerek, anlayarak, hissederek yaşamanın da olabileceğini gösteriyor bizlere.
"Peki şimdi ne yapıyorsun."
Kitap hakkında fikirlerimi yazıp paylaşacağım.
"Neden paylaşıyorsun, yazıp paylaşmasan olmaz mi?"
Okuduğum eserin bana verdiği mutluluğu paylaşmak daha güzel de ondan...
İyi okumalar dostlar...
"Suç bir hastalık ve suçlu hastadır." Diyor Victor Hugo. Hasta olan birini tedavi etmek gerekir, ortadan kaldırmak olmamalı amaç.
Doğru katılıyorum ama bazen öyle suçlar işleniyor ki insan, idam olmasın diyemiyor. Bazen de öyle haksızlıklar ortaya çıkıyor ki neden idam cezası var ki diyebiliyor. Suç, suçlu, birey ve toplum bunları , sorgulamanıza tefekkür etmenize vesile olan bir eser, hatta bir şaheser bence... Victor Hugo duygusal adam vesselam, sizin duygularınıza, vicdanınıza, merhametinize seslenen biri. İnsanların her çağda ihtiyaç duyduğu yanları da bunlar değil mi zaten. İnsanoğlu ne zaman ki vicdanın sesini dinlemiyor, merhametini unutuyor o zaman işte, kan, gözyaşı, adaletsizlik ve gaddarlık zuhur ediyor. Bu yaşadığımız günlerde daha iyi anlaşılıyor insanın merhametinin yitirmesinin ne demek olduğunu...
Kitabı okurken daha birçok durumu tefekkür ediyorsunuz. İnsanların bencilliği, ölüm gerçeğinin unutulması, bir infaz kararı verilirken, aslında farklı kişilerin de cezalandırıldığı gerçeklikleri, akla geliyor. Ya da ölüm cezası kararı alan mahkeme heyetinin vurdumduymazlığı hayrete düşürüyor insanı, bir insanın ölümü, bir hayatın son bulması nasıl bu kadar basitleştirilebilir!.. Victor Hugo eser de sistemi eleştirdiği kadar toplumu da acımasızca eleştiriyor. Sefiller eserinin tohumları da bence bu eserle atılıyor, Sefiller ve bu eseri okuyanlar beni çok daha iyi anlar, çünkü kitabın bir bölümün de, Jean Valjean (Sefiller eserinin baş karakteri) hikâyesinin başlangıcını anlatan bir idam mahkumu daha anlatılıyor.
Eserin okunmasını tavsiye ederim. Kitapla kalın sevgili kitap severler...
Kitabı yorumlamaya geçmeden önce, biraz bizim yani; doksanların ve iki binlerin başında çocuk olanların çocukluğundan bahsetmek istiyorum. Hani daha çocukların tüm oyunlarını sokakta, okul bahçesinde veya bir arkadaşın evinin bahçesinde sıkılmadan, usanmadan, severek oynadığı günler. O günlerde çocuklar birbirleri ile yüz yüze gerçek dünyada
Okur Takip Önerileri
19. yüzyıl Rusya'sında toplumsal düzenin ve bireylerin eleştirisini Ölü canlar eserinde mükemmel bir anlatımla kaleme almış Nikolay Vasilyeviç Gogol.
İnsan evladının bu dünyada hırsından dolayı, nasıl insani değerlerden uzaklaştığını hepimiz biliriz aslında, bu hırs hemen hemen hepimiz de kendisini gösterir. Bundan dolayi insanlar daha çok
Bir millet nasıl yıkılır, ne zaman yenilmiş olur?
Topla, tüfekle mi ?!
Hayır bir milleti esir etmek, yenmek, yıkmak istiyorsanız, o milletin aklını ve yüreklerini ele geçirmeniz gerekir. Kendi tarihine, geçmişine, değerlerine düşman ederek esir edebilirsiniz.
Bir millet, aklını ve yüreğini esir düşürürse o zaman işte her şeyin bittiği andır. Düşmanın hor görüşünü, bohem hayatını, zilletini görmez olur. Çünkü zihin ve yürek esir düşmüştür yolunu kaybetmiştir. Doğruyu ve yanlışı ayırt edemiyordur, kendinden umudu kesmiştir. İşte Yakup Kadri Karaosmanoğlu bu eserinde, o esir düşmüş yüreklerin ve zihinlerin rezil ü rüsva, zelil bir hayatı nasıl kabullenip yaşadıklarını anlatıyor. Bunun yanında kendini korumaya çalışan bu bataklıkta kim olduğunu ve nasıl karanlık bir dönemden geçtiğini unutmamaya, tepki vermeye gayret eden Necdet...
Eser, merhum İmam Gazzali'nin kendini keşfetme, tanıma, bilme yolculuğunu anlatıyor. İmam Gazzali hayatında kendisini neler etkilediğini, hangi tefekkür ve iç alem sorgulamsının onu ilmi yolculuğa çıkardığını çok sade ve anlaşılır bir dil ile anlatıyor. Felsefe, mantık, kelam, Batinilik mezhebini ve tasavvuf ilmini derinlemesine incelemesi, bu ilimlerin neleri kapsadığını, ne şekilde bu ilimlere yaklaşılması gerektiğini kendi hayatından örneklerle veriyor.
Bir düşünceyi, ilmi sistemi, eleştirebilmek için doğru, eksik veya yanlış diyebilmek için, o ilmi sistemi ve düşünceyi derinlemesine araştırıp öğrendikten sonra yapılması gerektiğini vurguluyor. Gerçekten de öyle çünkü bu millet bilmiş, cahil entelektüellerden çektiği kadar başka bir şeyden çekmedi...
Yine yaptın yapacağını Dostoyevski...
Kitaplığımda uzun süredir okunmayı bekleyen bir eserdi, Karamazov Kardeşler.
her daim, şimdi değil daha sonra okurum, müsait bir zaman da başlayayım ki kısa sürede kitabı bitireyim, yoksa gereken lezzeti alamam diye... Ama kaliteli ve lezzet veren bir kitap ne kadar okuma süresi uzun da sürse, vakit darlığından dolayı, yazar o usta kalemiyle yine o tadı, lezzeti ve hazzı okura vermeyi başarıyor. Yani bir nevi okurun açığını da kapatan üstat bir yazar Fyodor Dostoyevski. Ondan dolayı sevgili okur arkadaşım ( Arkadaşım diyorum çünkü şuan sende bu kitaba başladığın anda ben gibi Karamazov ailesine misafir olacaksın, aramızda ortak bir payda oluşmuş olacak...) bence ertelemeden sonraya bırakmadan bu mükemmel eseri okuyup o tadı sende almalısın diye düşünüyorum.
Kitap içeriği hakkında konuşursak, birbirinden ayrı düşen baba Karamazov ve kardeşlerin serüvenini muhteşem bir şekilde ele alınışını konu ediniyor. Bie babanın nasıl olmaması gerektiğini, aşkın gözünün kör olduğunu, merhamet dolu bir yüreğe sahipliğin ne türlü fedakarlıklar yaptığını bir bir okuyup idrak ediyorsunuz.
Biyolojik olarak baba olmak, gerçekten bir insanı baba yapar mı?
Aşk merhamet barındırmalı mı? İçinde kötülük barındıran aşk nasıl sonuçlar doğurur?
Yüreği iyilik ve merhametle dolup taşmış insan nasıl olur?
İşte her kahraman ayrı değerleri bizlere sunuyor.
Pavloviç Karamazov
Dmitri Karamazov
Aleksey Karamazov...
Ve daha diğer kahramanlar ve bize anlatmak istedikleri birçok değer var kitapta.
Kitapla kalın her daim vesseselam...
Biz insanlar dünyaya öyle dalıp gidiyoruz ki, etrafımız da yaşanılan o kadar güzellikleri kaçırıyoruz. Hayatımızı hissesemeden koşuşturup gidiyoruz. Oturup anı düşünmeyi, durup etrafı izlemeyi anda yaşanılan güzellikleri görmeyi bilmiyoruz, çünkü çok işimiz var, acelemiz var, daha çok çalışıp, para kazanmalıyız. Bu şekilde yaşayıp ömrü geçiriyoruz ve bir bakıyoruz ki yaşam akıp gitmiş, yaş ilerlemiş, çocuklar büyümüş ve yaşlanmışız. Her şey bu kadar mıydı? Hayat geçip gitti mi? Hangi ara geçti bu kadar zaman, geçti üstadım geçti onu da yapayım, şu işe de yetişeyim, şunu da yapayım para kazanayım derken geçti gitti. Sonra da düşünürsün tatlı anları, o biraz işi gücü bir kenara bırakıp, etrafı izlediğin, anı hissettiğin zamanlar da biriktirdiğin, sıcak, mutluluk veren, yüzünde gülümsemeye sebeb olan anları ve dersin kendine keşke, kendime biraz daha zaman ayırsaydım , keşke hissederek yaşasaydım diye...
Hayatı bir defa yaşayacağız her anın hakkını vererek yaşamak bizim elimizde. Duman adamlara kanmayalım Momo gibi hayat dolu olalım.
Bilge Lider Aliya İzetbegoviç, İslam dünyasının neden bu durumda olduğunu, nasıl bu duruma gelindiğini anlatan ve şuan ki çaresiz kabullenişi nasıl aşıp yeniden islam nizamını ve müslümanların hakikatli adeletini dünyada yaşanılabilir hale getirilişini de anlatan dolu dolu bir eser. Biz müslümanlar yanlış tevekkül anlayışına sahibiz, en azından şu devirde yaşayan çoğu müslüman diyelim. Çünkü hepimiz aslında kurtuluşun; Kuran'a ve sünnete , kendi özümüze dönmede olduğunu biliyoruz ama bunu yapmak için harekete geçmiyoruz bir kurtarıcı bekliyoruz o gelsin kurtarsın bizi istiyoruz. O kurtarıcı bizim aramızdan çıkacak onun için tüm müslümanlar olarak bilinçlenip, çalışıp, mücadele etmeliyiz o zaman kurtuluş ve kurtarıcı ortaya çıkar. Rabbim uyanık olan,
çalışan çabalıyan müslümanlardan eylesin. Vesselam!...
Bu dünyada her şeyden üstün tek bir şey var o da AŞK'a dönüşen sevgi. Hırsı, kibri-gururu, güce olan sevgiyi yenebilecek tek bir şey var o da AŞK. Tabi çağımız da aşk ve sevgi öyle değersizleşti ve sıradanlaştı ki aşkın gerçek büyüsünü, gerçek gücünü göremez olduk. Çünkü çağımız öyle bir çağ ki her şeyi hızlıca tüketip sıradanlaştırıyor ve insanları basitliğe sürüklüyor. Öyle olunca sevgiler ve aşklar da hızlıca tüketilip basitleştiriliyor. Çok acımasız bir çağdayız gerçekten. Konuyu fazla dağıtmadan kitap hakkında sadece konuşmak istiyor insan ama olmuyor. Düşünen insan, kendi çağının bu korkunç yanını görünce ve okuduğu
kitaplardan sonra o korkunçluğu daha da derinden hissedince yazmadan konuşmadan edemiyor. Ama şu da bir gerçek ki iyi insanlar varlar ve iyi olmaktan vazgeçmez, bıkmadan iyilik için mücadeleye devam ederse o kutsal duygular yeniden yaşanabilir ve hissedilebilir.
Kitap sadece aşkın gücünden değil, o dönemin katı sınıf farklılıklarından, yapılan haksızlıkların ve insanların iki yüzlülüklerinden bahsediyor.
Kitapla kalın her daim...
Ahh be ne güzel de gidiyordu, alışmıştım oysaki Topal Ali'ye Hürü anaya, yağız ata, Asım çavuşa... Çukurovaya, Toros dağlarına. Köylünün saflığına ve samimiyetine. Bitti ama kitap işte tüm kahramanları uğurladık gitti. Ama zulüm ve merhamet, hak ve batılın kavgası her daim sürecek. Zalimlerde eksilmeyecek bu dünyada, hakperestlerde eksilmeyecek. Her daim güçlü ve hak yiyiciler karşısında, adaleti ve doğruluğu savunan, insanlara umut olan yiğitler de olacak dünyanın kanunu ne yapacaksın. Lakin ne zaman ki zalimler, zalimliklerini korkmadan yılmadan yaparken, hakkın doğrunun yanında olanlar sessiz kalırsa o zaman işte kaos ve gözyaşı daha fazla olacaktır. Hakkı doğruyu savunanların sesi zalimlerin sesinden daha yüksek çıkmalı ki, adalet ve hak yerini bulsun. Bir kişi belki pek bir şey değiştiremez ama bir umut olabilir geleceğe insanlara o umut olmak için mücadele etmek gerek sonuna dek.
Öyle leziz, öyle keyifli bir kitaptıki. Okurken insan keyifleniyor ve mutluluk hormonu salgılıyor resmen. Kelimeler ilmek ilmek yüreğe nakşediliyor. O kadar naif ve yumuşak bir anlatımı var ki gerçekten Ali Ural'ın. Tabi birde anlattıkları insanlar da, entelektüel, düşünen ince ve naif insanlar olunca tadından yenmiyor. Malzeme iyi, yetenekte olunca da işte ortaya böyle keyif veren bir eser ortaya çıkıyor. Tabi benim Malcolm X'e ayrı bir sevgim ve hayranlığım olduğu için, o bölüme gelince öyle mutlu oldum ki, okurken Malcolm X'in tüm yaşadıkları ve yaşamı aklıma yeniden geldi. Birde ali Ural'ın kelimeleri ile birkez daha okumak daha da keyif vericiydi.
Ali Ural'ın düz yazılarının bu kadar keyif vermesi ve yüreğe dokunması, içten olması şiirsel bir üslup kullanmasından kaynaklanıyor. İnsanın ruhunu dinlendiren bir yazar. Ali Ural ağabeyi tanıyın ve okuyun derim dostlar.
Keyifli okumalar herkese. Selametle...
Kitap bittiğinde ilk aklıma gelen; aşkın içinde merhamet olmalı, yoksa dünyanın en güzel duygusu, felakete ve en iğrenç sonuçlara neden olabilir. Aşıksan, aşkın kin ve nefret barındırmamali, bu duygulardan sıyrılan sevgi ve aşk duygusu, dünyanın en güzel anlarını yaşatır , seni korur, kollar ve ısıtır. Sahipsiz bırakmaz. Sevdiği kişinin mutluluğuyla bile mutlu olur, ona zarar vermemek için, onu ürkütmemek için, kendi mutluluğunu bir kenara bırakır. Aşk, zaten fedakarlık ve kendinden vazgeçmek değil midir!.. Tabi bazı aşklar ise, kin ve nefret barındırır, bencillik üst düzeydedir. Benim olmuyorsan o zaman yaşamamalısın ve mutlu olmamalısın düşüncesini barındırır. Böyle bir aşkta, felaket ve kötülük doğurur. İşte kitapta bu iki aşk ve sonuçları mükemmel bir şekilde işleniyor. Eyy aşk sen nelere kadirsin.!! Herkese keyifli okumalar. Her daim kitapla kalın.
Her öğretmenin ve her öğrencinin hatta her gencin okuması ve kendine yön vermesi gereken bir kitap. Kitapta; okulun ne olduğu, eğitimin ve öğretimin ne olduğu mükemmel bir şekilde anlatılıyor. Daha sonra eğitimin ve öğretemin aksayan yönlerini belirleyip çözümler üretiyor Nurettin ağabeyim. Kitap öyle içten, öyle samimi yazılmışki insan okurken kendini samimi bir sohbetin içinde hissediyor. Okuduğum çoğu yerde evet Nurettin ağabeyim, çok haklısın bir eğitimci olarak düşününce; evet dediğin sorunların hepsi okullarda ve eğitim öğretimde artarak devam ediyor ne yazık ki!. Okullarda hala sadece teknik öğretiliyor, sadece öğretim veriliyor. Hala eğitim yok, hatta senin anlattığın dönemden daha da az veriliyor. Kültür dersleri umursanmıyor, ruhlar doyurulmuyor okullarda, öğretemen en ufak durumlarda şikayetçi oluyor. Öğrencinin ruhuna kalbine hitap etmiyor ya da edemiyor. Tabi ruh doyurulmayınca, hep çıkar ve menfaat üzerine dönüyor tüm ilişkiler. Öğrencilerde gençlerde ahlak git gide azalıyor ve toplum ahlaki olarak öyle bir boşluğa düşüyor ki, toplumda saygı, sevgi ve hürmet kalmıyor. Her şey maddeye yöneliyor ve madde insanları mutlu etmiyor, edemiyor. Çünkü insan sadece maddeden oluşmuyor, insanın ruhu da var, eğitilmesi, öğretilmesi ve doyurulması gereken bir ruhu, ne yazik ki ruhlar aç, sussuz ve kimsesiz kalınca toplumda huzur ve sukunet bir türlü sağlanamıyor. İnşallah senin kitabını okuyup senin önerilerini dakkate alıp birazcıkta olsa düzelmeye çalışırız. Rahmet ve minnetle Nuri ağabeyim, Allah senden razı olsun bu güzel öğütlerin. Allah mekanını cennet eylesin. Herkese keyifli okumalar.
Üstadın bir derdi ve davası var. Her okuduğum kitabında, her cümlesinde, kelimesinde bu derdini, davasını hissettiren, tefekkür adamı. Biz gençlere rehberlik edebilecek büyük düşünür. Bu kitabında da öyle can alıcı noktalara değiniyor ki! Keşke biz gençler bu derdi, bu davayı anlayabilsek sahiplenebilsek, dertlensek, hüzünlensek, gözyaşları ile dua edip vakarlı ve inançlı bir şekilde bu yolda cesur adımlarla yürüyebilsek. İnanıyorsak yürüyebilmeliyiz bu yolda, hiçbir engel yıldırmamalı bizi ama inancımız eksik, ne kendimize ne de davaya inancımız tam değil. İkna edilmişiz biz yolda, tam anlamıyla inanmamışız. O yüzden bu yola baş koyamıyoruz, birbirmizi yarı yolda bırakıyoruz. Korkuyoruz birbirmizle bu yola çıkmaktan, İsmet Özel'in dediği gibi "ikna edilmişlerle değil, inanmışlarla yola çıkılır" diye. Evet çoğumuz (genç Müslümanlar) biliyoruz: Biz tam anlamıyla inanmamışız, ikna edilmişiz...
Bu davaya rabbim hakkıyla inananlardan eyler inşallah. Keyifli okumalar...
Yeni ile eskinin, kuşaklar arası çatışmanın anlatıldığı, akıcı bir roman. Bir tarafta gelenekçi babalar, diğer tarafta devrimci çocuklar. Bazarov sert mizaçlı nihilist bir kahraman. Gelenek ve göreneklere karşı çıkan, romantizmi gerçekçi bulmayan, gereksiz gören kahramanımız. Diğer tarafta da onun arkadaşı ve öğrencisi olan arkadiy; yumuşak huylu, ılımlı bir yapıya sahip, bazarovu örnek alıp onun gibi olmaya çalışırken, toplumun dayattığı düzene karşı gelemeyerek, gelenek ve göreneklere boyun eğen bir diğer kahramanımız. Kuşaklar arası çatışma her zaman devam eden bir durum. Her anne baba veya büyüğümüz der biz gençlere; bizim dönemimizde böyle değildi, gençlerde gelenek ve göreneklere saygı kalmadı nereye doğru gidiyoruz diye. :) bizde Allah ömür verirse yaş ilerledimi aynı durumu dile getirip yakınacağızdır. Yeniye toplum olarakta, birey olarak her zaman mesafaliyiz. Kurulu düzen ne kadar aksasa da korkarız birey ve toplum olarak yeniden ve yenilikten hele belli bir yaşı geçtikten sonra ama her zaman yeniliğe açık olan gençler toplumları değiştirebiliyor. Bazen iyi yönde bazen ise kötü yönde değişimler yaşanıyor. Canım ülkem için inşallah iyi yönde değişime ve gelişime neden olacak gençler yetişmesi dileğiyle. Herkese keyifli okumalar dilerim
Sevgili ve Değerli Dost Ali Ural;
Çok güzel ve değerli mektuplar yazmışsın bana veya bizlere, mektupların o sıcaklığını sevecenliğini hissettirdin bizlere. Seni seven, sana değer veren insanlar yazar mektupları. Öyle sıradan, değer vermediğin insana istesende yazamazsın ki hele bir de mektupsa hiç yazamazsın.
Bende senin mektuplarını öyle
Üstad william shakespeare'i sadece duyduklarimla anlatilanlarla biliyordum. Çok önemli bir yazar eserleri ile ingiliz edebiyatının önde gelen yazarlarından. Tamam öyle öyle de neden hiç açıp okumadım neden geç kaldim, böyle önemli ve duygu yüklü yazarı.
Tabi burada okuduğum alintilar yapılan incelemeler beni etkiledi ve nihayet alıp okumak nasip oldu. Burada ki incelemelelere ve alintilara da bakmama başka bir üstad vesile oldu. Üstad Necip Fazıl vesile oldu, üstad william shakespeare için, "Dertli ve duygu dolu biri ve insanlarin ruhlarına seslenen bir yazar" diyor üstad..
Evet üstad Necip Fazil'in dedigi gibi, william shakespeare öyle duygu yüklü yazmış ki eserlelerini, işledikleri konular insanliğın temel sorunlari; hırs, ihtiras, kıskançlik... İnsanlık tarihi boyunca devam eden ve devam edecek temel problemler. Tabi bu konulari anlatırken kelimleri öyle ustaca kullanıyor ki hayranlıkla okuyorsunuz o satırlara dökulen kelimleri. Kelimler sanki dans ediyor oyle bir dans ki gözünüzü alamıyorsunuz.
Kitabin konusuna gelirsek, koltuk ve makam hırsı için işlenen bir cinayet ve bu ana konu etrafında yapılan dalkavuklukları iğneleyici bir şekilde anlatan bir eser. Sonu da hüzün dolu.
Okunması gereken değerli eserlerden biri. Kitapla kalmanız dileğiyle vesselam...
Kitap tam 10 gün önce bitti. Okurken bile içinde yazılanlar beni o kadar etkiledi ki kitabı yaşayarak okudum diyebilirim. O kadar olayların içine kendimi kaptırıp hissederek okuyordum, öyle ki evde annem işlerini yaparken, annemi hele işi bırak gel de kitapta neler neler yazıyor sana da okuyayım dedim. Annem tabi Türkçe çok az biliyor, Kürtçe
Kitap korktuğum gibi bir kitap olmadı. nasıl korktuğum olmadı derseniz şöyle: Kitap hakkın da okuduğum yorumlar, duyduğum yorumlar; hep çok karmaşık, anlamakta zorluk çekersin vb... Bende kitap kitaplığımda olmasına rağmen bir türlü başlamadım veya başlayamadım. Ama anlamazsam da anlamayayım zorlarım kendimi dedim. Ve okumaya başaladım iyi ki de okudum diyorum, keşke daha önceden okusaydım diyorum. Kitap gayet akıcı, uzun ama hiç sıkılmadan okuyacağınız bir kitap. Çok enteresan bilgilerde veriyor kitap. Mesela,"Dandini Dasdana" ninnisinin garip bir hikayesi var.
Kitabı okurken TURGUT ve SELİM`in kendisi ile konuşurken yakındığı, eleştirdiği çoğu durumu sizde kendi kendinizle (yani Olric`inizle) konuşmuşsunuzdur.
Yazar hayatın anlamsızlığından, tutunamayanlarından bahsediyor. İç sıkıntısını hayattaki çarpıklardan bahsediyor. Ölüme giderken Selim, o yaşadığı bunalım ve sonunda kendini öldürmesi. Kitapta "Hürriyet, ölümden kaçmak değildir." cümlesini okuduğum an üstad Necip Fazıl aklıma geldi. Çünkü üstad eserlerinde ölümden, öteden bahseder. Ölümü yenersek diğer tüm kulluklardan kurtulmuş oluruz, hür oluruz. Ölümü yenmek için de ölümü kabullenmek ve anlamak gerek. der, ÜSTAD NECİP FAZIL. Ben kitabı çok sevdim, okurken hiç sıkılmadım. Zaten eser baş yapıtlarımızdan. okurken neden bu kadar çok sevildiğini anlayacaksınız Oğuz ATAY`ın.
Bir tarafta garp, bir tarafta şark..
Bir tarafta madde, şekil, para, vücud, dış...
Bir tarafta maneviyat, mana, ruh, samimiyet, ihlas, iç...
Bunların arasın da kalan ne yapacağını bilemeyen Neriman, bir an şekilciliğe, paraya, dışa aldanır sonra bunların boş, gereksiz, kof ve elem dolu olduğunu anlaması. Aslına dönmesi; ruha, maneviyata, samimiyete sığınmasını anlatan çok güzel bir eser.
Okunması gereken bir kitap. Üstünde düşünülmesi gereken bir eser...
Her okuduğumda üstada daha bir bağlanıyor, hayran kalıyorum. O akıcı, insanın içine işleyen anlatımı, dertli ruhlara seslenişi mükemmel ötesi gerçekten.
Kitap kurtuluş savaşı dönemini anlatiyor. Maraş'ın, kahramanliğını yiğitliğini,
Bir ülkenin nasıl kurtulduğunu; düşmanın topuna tüfeğine karşı nasıl elinde hiçbir silahı yokken, sadece yüreğinde taşıdığı iman ile karşı koyduğunu mükemmel bir şekilde anlatıyor. Bunu anlatırken insan olmanın sırrını, maddenin sadece bir araç olduğunu, asıl insanı yüceltenin ruh olduğunu, hedefin gayenin amacın ruh olduğunu aktarıyor. Okuyup ders çıkarılması gereken bir kitap bence. Üstadı anlamaya çalışmak; dertlenmek, şuurlanmak ve aksiyon insanı olmamız lazım.
Ruh insanı, aksiyon insanı olmak dileğiyle...
Okurken eğlendiğim, güzel vakit geçirdiğim bir kitap oldu. Don Kişot'un çılgınlıkları, bilgece söylemleri baya ilgi çekiciydi. İnandığı bir dava uğruna inanılmaz işlere kalkan ve o uğurda başına gelen her türlü olumsuzluğa göğüs geren ve bu sırada da hiç şikayet etmeyen kahramanımız. Güzellik hakkında, aşk hakkında çok güzel bilgiler içeren bir kitap.
İyi ki okudum diyorum. Okumakta kararsız kalanlara da okumalarını tavsiye ederim.
İnsanlık yeniden bir cahiliye dönemi yaşıyor; ilim olarak değil, bilim olarak değil, ahlaki ve ruhi olarak bir cahiliye devri... İnsana; insanlığını kazandıran ruhtur, maneviyatır, ahlaktır. Necip Fazıl kısakürek'in de "Para" adlı tiyatro eserinde dediği gibi: "~ Söyle, ne yüzden batacak bu memleket?..
~ah... lâk... sız... lık... tan!!!"
Yoksa ilim ve bilim tek başına mutluluk ve huzur getirmez. Ruh ve vicdan varsa bir toplumda, o toplum insanlığı hakkıyla yaşıyor demektir.
Şuan dünya, bilim ve ilim olarak insanlık tarihinin zirvesinde ama ne yazık ki, her tarafta ; kargaşa, kaos, kin, nefret ve ötekileştirme hüküm sürüyor. Demek ki: Bilimin ve pozitif ilmin gelişmesi insanlığı kurtuluşa götürmüyor.
Ruh ve vicdanın himayesinde olan ilim ve bilim insanlığa huzur ve mutluluk getirebilir. İşte bu ruh ve vicdanın mayası din(islam) dır.
İşte bu din nasıl bir dindir ve nasıl yeniden dirilir ve yeryüzünde hüküm sürerin cevabı bu kitapta:
İslam dini dünyaya kendini nasıl kabul ettirdi, o cahiliye döneminde bir güneş gibi doğup yeryüzünün nasıl aydınlattığını ve biz Müslümanların neyi unuttuğunu, nerelerde hata yaptığını açıklıyor Seyyid Kutup.
Cemil Meriç'i okuyupta tamamen anladım şunu anlatmak istiyor demek çok zor. Cemil Meriç'in anlattıklarını tamamen anlamak ve içselleştirmek için baya bir bilgi ve birikime sahip olmak gerekir. Çok engin bilgilere sahip ve kelimeleri ustaca kullanan bir yazar. Okurken kitaplar hakkında ki , düşünceler hakkında ki yorumları, tahlilleri mükemmel ötesi.
Kitaba gelince; aydın kimdir, intelejansiyanın farklı tanımları, kominizm, sosyalizm, Rusya'da ki intelejansiyanın durumunu özetliyor. Sonra batının düşünce dünyasını gelişimini anlatıyor. Osmanlı döneminden başlayıp Cumhuriyete kadar olan durumumuzu tahlil ediyor. Kitabın sonunda da kendisi hakkında bilgi veriyor. Özellikle söylediği şu söz çok doğru bence; "kimi başında taçla doğar, kimi elinde Kılıçla... ben kalemle doğmuşum." Evet üstad sen kalemle doğmussun iyi ki doğmuşsun, iyi ki kalemini bizden esirgememişsin. Tabi ben Cemil Meriç'i hakkıyla tam anlamıyla anladığımı sanmıyorum. O yüzden kitabı tekrardan okumayı düşünüyorum eminim ki bir daha ki okuyuşumda daha farklı noktaları da fark edeceğimdir.
Herkese tavsiye ederim bu eseri. Keyifli okumalar.
Kitap dün bitti. Necip fazıl'ı üstadı şiirlerinden başkalarının anlatışlarından duyup biliyordum ama şimdiye kadar eserlerini okumak nasip olmadı. Nihayet üstadın "Aynadaki Yalan" ve "Hikayelerim" kitaparını aldım. İlk olarak "Aynadaki Yalan" kitabını açıp okumaya başladım. Ondan dolayı üstadın bu kitabı benim için her zaman ayrı bir öneme sahip olacaktir. Kitaba gelince; kitabın baş kahramanı Naci. Kitapta Naci'nin iki döneminden bahsediyor. Naci'nin ilk dönemi fani aşkı ve dünyaya dalmış hayatı, ikinci dönemi ise allaha yönelen aşk ve ahirete dalınmaya başlayan dönem. Üstad bu olayları anlatırken oyle şairane bir üslup kullanmış ki; cümleler size öyle bir tat öyle bir lezzet veriyor ki resmen o cümlelerin büyüsüne kendinizi kaptırıyorsunuz. Üstad kitapta çoğu yerde Naci karekterini öyle bir tefekküre daldırıyor ki hayran kalıyorsunuz. Romanın konusu mükemmel, anlatışı mukemmel, üslup harikulade. Kısacası herkese oķumasını tavsiye ederim. Şimdiden okuyacaklara keyifli okumalar.
Evet nihayet kitap bitti ama nasil bitti. Okurken gözleriniz doluyor, tüyleriniz diken diken oluyor. Yazar öyle içten ve samimi yazmış ki; o samimiyeti, içtenliği kitabın her cümlesinde hissediyorsunuz. Akıcı ve sürükleyici sizi alip içine çeken bir kitap. Kitabi okurken kendi kendinize düşünüyorsunuz: insanlar bu kadar kötü olamaz. Bir insan başka bir insana bu kadar zulmedemez, kötü davranamaz hele ki o insan kadınsa, kadin demek: gelecek, maneviyat, merhamet demektir. Yani merhametin, vicdanın simgeleridir.
Yazarın da dedigi gibi:Bir toplumun, kadınları eğitimsiz olduğu sürece başarıya ulaşma şansı yoktur.
Hiç yoktur.!!!
Evet kadinlar egitimli olmali kendini gelistirmeli ki toplum daha guvenli daha huzurlu olsun. Herkese keyifli okumalar.
