Ekrem Hakkı Ayverdi tamamlayamadığı bir eserin önsözünde şöyle diyor:
"Hakiki sanatkâr yaptığının “ezelin” elinden çıktığını bilendir. Sani'-i Hakiki'nin yani yaratıcının kendisine tanınan imkân ve saha dairesinde dünya üzerindeki bir icrakârı olduğunu idrak etmezse nafiledir."
"En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Ana avrat dümdüz gideceksin
En azından üç dil
Çünkü sen ne tarih ne coğrafya
Ne şu ne busun
Oğlum Mernus
Sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun."
"Bir vapur beğen gideceğimiz
hiç kimseler bilmemeli yokluğumuzu
gözlerin dokunurken bakır tenime
ellerinden başka yüreğime ecza sürmemeliyim
gözlerin gözyaşlarımı sürüklemeli
arza kirpiklerinle tutunmalıyım
söyle bu mavi deniz
sonra biz
işte geldik sonunda
artık inebiliriz."
"Beni affeder misin
Huzurunda bir sabah,
Dilimde ismin Allah
Ve yarım kalmış bir ah
İle gözyaşı döksem
Saatlerce diz çöksem
'Hadi kulum' der misin?
Beni affeder misin?"
"Sana zorsa yanmaya razıyım
Kolaysa affı esirgeme
Hayat boş geçti
Geri kalan korkulu
Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında
Biliyorum
Bağışlanmamı diliyorum"