Istırabına sabırla katlanırdı, çünkü nedenini başkalarında değil kendinde arardı. Sevinçleri de yoldan çiçek toplar gibi koparır ve daha solmadan atardı; böylece her zevkin dibindeki acı tortuyu tatmazdı.
İnsan özne olduğu duygusuna ancak zamanın içinde yaşayarak,geçmişten bugüne hareket ederek ulaşır. Sürekliliğin yekpare geniş bir ânın parçalanmaz akışının bir parçası olmakla varlığımızı hissederiz.