Hiçistan
@Frances
Öğretmen
Yüksek Lisans
Metonya
717 okur puanı
Kasım 2014 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ey insan! Bir kendini beğenmişlik gravürüsün sen.
Unutacak kadar eskide ve galibada kaldı hepsi.
İnsan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım, sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat.
Okur Takip Önerileri
Gökyüzünde serçe gözü kadarcık olsun mavilik yoktu, rüzgarın toplayıp getirdiği, iç içe geçmiş, üst üste yığılmış o asık suratlı bulutlar vardı sadece.
Ben kötülük edenle kötülüğe maruz kalana aynı yüz ifadesiyle bakamam, her ikisine de gülümseyemem diyorum size. Bunu yaparsam o zaman da kendi yüzüme bakamam diyorum.
Nefret edemeyenin sevgisi de yalandır.
Sayfa 169Kitabı okudu
Ağbi, dedi hıçkırıklarının arasından, Biliyor musun ağbi, onu görünce benim içimdeki yeşiller dört parmak uzardı.
Sayfa 174Kitabı okudu
Kendilerini hür sanıyorlardı, oysa felaketler var oldukça kimse hür değildir.
Vebanın tepesinden bakınca, müdürden en son tutukluya kadar herkes mahkumdu ve belkide ilk kez olarak hapishaneye mutlak bir adalet egemendi.
Bu tip salgınlar hayatın kendisinin absürd oluşunu idrak ettiğimiz anlar.
Ne din ne de bilim adamlarının, ne inancın ne de aklın anlam ifade ettiği anlar.
Olur, biter, giden gider, kalan kalır ve hayat devam eder.
Öte yandan birçoğu, salgının duracağını ve aileleriyle bundan kurtulacaklarını umut ediyordu. Sonuçta henüz hiçbir konuda zorunluluk duymuyorlardı. Onların gözünde veba, nasıl geldiyse bir gün öyle gidecek istenmeyen bir konuk gibiydi.
Yüz yaşıma geldim, her şeyin, evrendeki yıldızların bile yerlerinin değiştiğini gördüm; ama bu ülkede hiçbir şeyin değiştiğini görmedim daha.
Kendimi bildim bileli kentlerde insanlar kurşunla değil, kararnamelerle öldürülüyorlar.
Gözlerin acıyorsa gece var, rüya bir teselli uykusudur
Buna dünyanın sonu derler efendi sen şiirle avun dur!
Neredeyse hiç dışarı çıkmıyoruz. Bizi sokağa çıkaracak bir heyecanımız kalmadı. Dünya gittikçe büyüyen bir tedirginliğe dönüştü. Belki de yaşama korkusu.
