Büşra
@H20lderli_n
Öğrenci
Hukuk Fakültesi
Kocaeli
29 Aralık
9 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Dışarıda ağaçların yapraklarını oynatarak esen bir sonbahar rüzgârı, bu ölüme mahkûm yaprakları henüz koparamıyordu. Bu minimini yeşil mevcudiyetler bile içlerinde bu kadar kuvvetli bir mücadele ve mukavemet kabiliyeti taşırlarken, kendisinin karanlık düşüncelere dalması doğru olamazdı.
Sayfa 182Kitabı okudu
Çocuklar önem verdiği kişilerin en acı veren davranışlarını unutmazlar; çocuğun iç dünyasını yıkan
onu ezen sözler ve davranışlar, çoğu kere büyüklerin dikkatini bile çekmez. Ne var ki, çocuğun belleği bu tür anıları saklar. Acı veren olumsuz olaylar çocuğun yetiştiği ortamda sık sık tekrar ediliyorsa, bellek bu olayları kendiliğinden bir araya getirir ve bir tür "anılar yapısı" oluşturur!
Sayfa 93Kitabı okudu
Uyku artık şifa veren yaşamsal güçleri geri getiren bir banyo değil, bir unutuş, yok oluşa her gece hafifçe bir dokunuş gibi.
Okur Takip Önerileri
Ümitsiz hastalıkların mukadder felaketlerin son bir ilacı vardır, tahammül ve tevekkül. Elemlerde bir gizli şefkat var gibidir, şikayet etmeyenlere kendilerini güler yüzle karşılayanlara karşı daha az zalim olurlar.
Altüst olacak, umutsuzluktan öleceğini sanacaksın ama iç dünyan seni yine kurtaracak.
"İnsanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur."
Sayfa 51
Lev Tolstoy, gayet haklı olarak şu sözleri söylüyor.
“Hayattaki düzensizliklerin en büyük nedenlerinden biri şudur ki, herkes hayatında refaha kavuşmayı arzu eder, fakat hayatını terfi ettirmesini ve bizzat çalışma sonucunda hayatını daha iyi bir biçimde düzenleme ihtiyacını hissetmez.”
Sayfa 54Kitabı okudu
Bir Kitabın Sayfaları
baktım rüzgarsın sen
baktım çamaşır ipini zorluyorsun
hepimizin derdi güzel yaşlanmak sevgilim
baktım bir kitabın sayfalarını çeviriyorsun
ayağına terlik giy
bildiğimiz şeylerin taşında yalınayak geziyorsun
biz satranç oyuncusuyuz sevgilim
üzerimizde kara bir leke biz satranç oyuncusuyuz
inanıyoruz ceketlere düğmelere
inanmıyoruz takvimleri
İlk ölümlü olmanın kıvançlı bilinci iliklerime işlemişti sanki. Ömrümün günden güne, şaraptan şaraba eriyip gideceğini, sonunda şu ya da bu yerde şu ya da bu zamanda biteceğini, gerçekten öleceğimi, bir luke’un çarka girip de şapşal bir yaşantıyı yinelemeyeceğini bilmek…
