Hülya Dişbudak
@Hulyadisbudak
23 Ekim 1999
72 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Gönül bu, kimi zaman bilmeden sever,
Kimi zaman seviyor sanır, sevmeden.
Şu hayat denen şey ne biçim şeydi? Kimi zaman sevinçler veren, kimi zaman içimizi acılarla dolduran, kölesi olduğumuz şu hayat neyin nesiydi böyle?
Aşk, aileye saygı gibi kavramlar güzel, sadakat ve vatanseverlik gibi kavramlar ise muhteşem olsa gerek. Ama işin içine insanın kendisi girdiğinde, kendinizi durumun karmaşık iyi ve kötü yanlarının girdabında bulursunuz.
Okur Takip Önerileri
Mutluluk arttıkça hüzün de iyiden iyiye artar. Keyif hissettikçe çekilen acı büyür. Bunları ayırmaya çalışırsan hayatın akışı bozulur.
Sadece aklın istikametinde hareket edersen insanlardan uzaklaşırsın. Duygularınla hareket edersen sürüklenirsin. Ruhunu açarsan ve dilediğin gibi yaşamazsan sıkışırsın. Nasıl bakarsan bak, insanlarla yaşamak zordur.
Milyonlarca insan zihinsel ve ruhsal olarak körleşmiş durumda. Karınlarını doyurmak için yaşıyor, çalışmaktan nefret ediyorlar. Bencil, ahlaksız ve vicdansızlar ancak akıllı ve eğitimli, ilkeli ve fedakar yaşam kurucuları olarak bilinmekten çok hoşlanırlar.
Çünkü insanlar kahraman değildir. Toprak denilen büyük gübre yığınının solucanlarıdır. Onlar, gözlerini acıttığı için ışıktan nefret eden köstebeklerdir. İnsanlar tatlı yalanları sever. Krallar bakanlar ve her türden patronlar pohpohlanmaya bayılır. Kendileri acımasız birer zorba, yırtıcı ve tembeldir ancak bilge, cömert ve babacan geçinmekten çok hoşlanır.
Bazen en çılgın, en imkansız görünen fikir kafanızda öyle kuvvetli bir yer edinir ki, öyle veya böyle gerçekleşeceğini zannedersiniz... Dahası bu düşünce şiddetli, güçlü bir arzuya eşlik ediyorsa, bazen onu kaçınılmaz, önceden belirlenmiş, kadere yazılmış var olmaması, gerçekleşmemesi imkansız bir şey gibi kabul edersiniz!
Kendi kendine eğlenmek, acılarını unutmak için kendini roman okumaya veren insanlar vardır.
İnsan işte, eğlencede, dünyada ya da manastırda değil;ancak ruhunda huzur bulabilir.
İnsanın gönlünde bir adamdan kendisini sevdiği için nefret etmesini sağlayan şey neydi?
Ama önemli olan sevmek, sevilmek değil.
Hayat kendi yolunu çizer hep;yatağından edilince hemen bir yenisini kazan nehirler misali.
Bazen düşünüyorum da belki de sadece duygusuzluğu sayesinde hayatta kalmıştır. Evet,duygusuzluk.
Bazen kaybolduğumu hissediyorum. İnancım sarsılıyor. Doğruluğundan emin olduğum düşüncelerin hayat karşısında paramparça olduğunu görmek çok yıpratıcı. Karanlığın ortasında buluyorum kendimi.
