Mutfaktaki sarı bez
@Meristofales
Ben bu kulaklara göre ağız değilim.
Psikolojik danışman
Adnan Menderes Üniversitesi
Bursa-Aydın
156 okur puanı
Aralık 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir zaman şeytan bana söyledi: ''tanrıların da kendi cehennemleri vardır: işte bu, insanoğluna olan sevgisidir'' onun şöyle dediğini de duydum: ''tanrı öldü: insanoğluna acıdığı için.
Ne yana yelken açtığını bilen bilir hangi rüzgarın kendisine yol vereceğini.
İstediği iki şeydir erkeğin: tehlike ve oyun. bundandır en tehlikeli oyuncak olarak kadını istemesi.
Okur Takip Önerileri
Ben bu kulaklara göre ağız değilim.
Tanrıyı seviyorum şimdi; insanları değil. insan fazlasıyla kusurlu bir varlık çünkü. bence insanları sevmek felaketim olurdu.
Çünkü kadın bir gerçeği söylemeye başlarsa erkeğin aynadaki görüntüsü küçülmeye başlar.Yaşam karşısındaki uyumluluğu yok olur. Erkek sabah kahvaltısında ve akşam yemeğinde kendini gerçek boyutlarının en az iki katında göremezse,kararları vermeyi,yerlileri uygarlaştırmayı,yasalar koymayı,kitaplar yazmayı,özenle giyinip yemekli toplantılarda konuşma yapmayı nasıl sürdürecektir ?
Aydın olmak demek,modaya uygun elbise,şapka ve kolalı gömlek giyinmek değildir.Aydın kesim halkın beyni konumundadır.Halkımız sizi bir eğitim aldıktan sonra yüksek gelirler elde edesiniz,geceleri eğlenesiniz diye sizi o konuma getirmemiştir.Böyle olanlar gerçek aydınlar olamazlar.Onlar yozlamışlardır.
Sessizlik... Çünkü geçmiş bir insanı kuran değil, yıkan şeydir.Daha doğrusu bir yandan kurarken bir yandan yıkar.Hep bir savaş hali... Kapısız penceresiz binalar,devrilmiş sokak lambları,yerlerinden fırlamış kaldırım taşları,bir enkaz olarak insan hayatı.Evet büyümedik ama çocukta kalmadık.Bir enkazız yalnızca.
Şimdi, bitti artık,çoktandır,çoktandır kimseyle bir eşy konuşmuyorum.Ey siz kim olursanız olun, yanımda olduğunuz zaman hiç titreşmesin ses telleriniz:devinimsiz gırtlağınız bülbülü bastırmaya kalkışmasın:ve siz dil aracılığıyla bana ruhunuzu tanıtmayı kesinlikle denemeyin.
Sevilen her kadın güzel bir şarkıdır,bütün sözlerini hatırlayamazsın belki ama melodisi aklında kalır.
Ölüm hiçbir şeydi ve onun kafasında ne bir hayali ne de korkusu vardı.Ama yaşamak,rüzgarda bir tepenin kenarında uçuşan bir buğday tarlasıydı.Yaşamak gökyüzünde bir şahindi.Yaşamak buğdayın savrulduğu,samanın uçuştuğu bir harmanın tozu içindeki bir testi suydu.
Ve nihayet söz konusu olanda o en yüce şeyin kendisi değil,ona uzaktan bile olsa,namuslu bir biçimde yaklaşmaktır.yalnızca dosdoğru güneşin ortasına uçmak gerekmez,dünya üzerinde güneşin zaman zaman aydınlattığı ve insanın bir parça ısınabileceği küçük saf bir köşeye sığınmak yeter.
Birlikte Matthorn'un eteklerinde yürüyüş yaparken habire fotoğraf çekmek için duruyordum.Sonunda babam sinirlenip şöyle demişti. Bütün bu güzelliklerin ve azametin bir film karesine sığacağını mı sanıyorsun ? Gördüklerini kalbini işle. Yaşadıklarını başkalarına göstermekten daha önemlidir bu.
Eğer mutluluktan ölünüyorsa, bu benim başıma gelmeli. Ve eğer ölüme yazgılı bir mutluluk sayesinde hayatta kalınıyorsa, o zaman hayatta kalacağım.
Aylar sonra ilk defa gözlerim bir işe yarayacak seni görerek.