"...ilk başlarda kayda değer olaylar olmaması ve başrolün karamsar, iç karartıcı düşünce dünyası beni biraz boğmuştu. Fakat bir yerden sonra kitap sanki bağımlılık yapmışcasına her an bana "gel beni oku" diyor gibiydi. Özellikle son 50 sayfa kadarı beni bayağı bir sardı diyebilirim. Peki ya o sonuna ne demeli? İlk başta sinirlendim, "böyle son mu olur, bu ne saçmalık, biri bana bunun hesabını versin" gibi düşüceler içerisine girdim. Ama o ilk anı biraz atlatınca düşündüm, bu kitabın karanlık olmadığı tek bir an bile yoktu, sonundan nasıl bir ışık bekleyebilirdim ki? Bunu düşündükten sonra hoşuma gitmeye başladı o, ucu açık ama o uçta karanlıktan başka bir şey görünmeyen sonu. Hatta yazarın bu kitabı böyle sonlandırmasının ne kadar cesaret isteyen bir olay olduğunu düşündüm."
Yorumun tamamına ve diğer yorumlarıma blogumdan ulaşabilirsiniz!