Bu büyük yakınlık içinde nefret sevgiyi biçebilirdi, çünkü sevgi nasıl olsa ot gibi büyüyüveriyordu. Ağıza alınan hava kadar ömürleri kısa süren kırgınlıkları özürler hemen siliyordu. Kavga isteyerek çıkarılıyor, sözler ise istemeden sarfediliyordu. Öfke bittiğinde
hep, uydurulmuş sözlere başvurmaksızın, sevgi dile geliyordu. Sevgi hep vardı. Ama kavga sırasında tırnaklarını çıkarıyordu.