İnce Memed, Çukurova betimlemeleri ile nefes aldıran bir ‘karakter romanı’ dır.
Bu karakterle ilgili ‘soylu eşkiya’, ‘mecbur adam’ gibi güzel yorumlarda okudum.
Cesur tavrını ta çocukluğunda belli eden ağanın zulmüne baş kaldırarak geleceğine yön veren Memed köyünden uzaklaştığında
“Ölmese gelirdi.”(37 syf.)derler. Bu cümlede duraksadım ah eskiler ne vefalıymış geri dönüşü olmayan tek yolu ölüm olarak görmüşler dedim.
Kitabı okurken Abdi Ağa gibi binlerce canlı; Memed gibi az ve kaliteli insanlar geliyor aklınıza. Nihayetinde devir ve isimler değişiyor zulüm dünya döndükçe devam ediyor ve edecekte. Sadece hangi safta olduğumuzu göstermek ve hoş bir seda bırakabilmek kalıyor geride.
Ağa ya da Memed olmak düşmemişse yazgınıza Memed’e evinin kapısını açan Süleyman olmayı da seçebilirsiniz.
Ağanın rahat evini değil de Memedin elini tutmayı seçen Hatçe olmayı da.
Kitapta beğendiğim bir diğer karakter, kızı Memed’le kaçınca ‘İyi yaptı kız, gönlünün istediği ile kaçtıya. Ne olursa olsun.’ (103 syf.) diye destekleyen Hatçe’nin babasıydı.
Kitabın sonunda sevdası için rahat yüzü görmemiş Hatçe öldürüldü ve benim en çok etkilendiğim gözlerimi dolduran bu bölümdü.
Bana göre bundan sonra kaybedecek bir şeyi kalmamıştı Memed’inki Abdi Ağa’yı öldürürerek zulme son verdi.
***
Okuma listemde yer alan bu kitabı 
Resul Bulama hocamın öncülüğünde okumuş bulundum. Çok keyifli bir okuma oldu benim için, hocama ve diğer okurlara bu güzel etkinlik için teşekkür ediyorum.
