Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Merhaba dostlar
Bugun sizlere benim sevdigim turlerden biri olan #oyku turunde bir kitap ile geldim. Yazarimiz @enginaskin_ kaleminden olan #denizkizi kitabimiz.
İcinde 10 oyku bulunan iceriginde ise; aşktan olume, ayriliktan aciya, siddete kadar huzun barindiran oykuler mevcut ve her bir oykuyu okurken neredeyse dusunurken ah be ah bee dedim, kendimi tutamadim. İcerisinde Tolstoy'un hayatindan ufak bir kesitle kalemin guzelligi ortaya cikmis.
Oyku seven-sevmeyen her okurun okumasi ve kalemle tanismasi gerektigini duunuyorum. Yalin sade bir dille duygularin okuyucuya gectigi, kisa-anlamli oykuler barindiran, her bir oykude boyle bitmemeliydi dedigim ki sanki roman okuyormus hissi verdiren guzel bir eser.
Tutunamayanlara..
Kitabı 45 günde okudum. Uzun bir süre farkındayım. Çünkü bitirmek için mücadele ettim. Daha önce de iki kez okuma girişimim başarısızlıkla sonuçlanmıştı :) Kitap için söylenecek o kadar çok şey var ki... Gerçekten çok ama çok etkilendim. Aynı zamanda Oğuz Atay gibi bir yazara sahip olduğumuz için çok gurur duydum.
Kitap toplamda dört bölümden
Zamanında ben Tolstoy sevmiyorum ya bikbik etmiştim, ben Tolstoy okumamışım halbuki. Diğer eserleri hiçbir şeymiş.
Neden bir başyapıt olduğunu anlatmaya gerek yok ya. Ne diyeyim ki ben bu kocaman kitaba şimdi?
Sadece karakterlerin benim üzerimdeki etkilerinden bahsetmek istiyorum.
Levin'den başlayacagim. Kitabın sonu itibariyle bir tık hayal kırıklığına uğrattığı için. O kadar düşünme, çabalama, felsefeyle şunla bunla kafayı bozmanın sonu delirmek falan olmalıydı ya, dine dönmek değil... Yine de kitaptaki en içten karakter olduğu için favorilerimden oldu.
Vronski. Günümüz Türkiyesinden bir karakter olsa Kadıköy çocuğu falan olurdu bu. Yine kitabın sonlarında Anna vronskinin aşkı için kendini tatmin etme aracı olduğunu süylüyordu, o kadar haklı bir yaklaşım ki. Sırf evli bir kadını elde etmiş olmak için yaptı her şeyi bence.
Karenin. Yazık lan adama. Manyak falan ama yine de aldatılmayı kimse hak etmez be...
Gelelim Anna'ya. Ah be Anna. Neler yaptın öyle? Bir yandan içinde bulunduğu evliliği düşününce çok normal diyor insan bir yandan da bu kadar da düşüncesiz davranmasaydın diyorum. O suçluluk öyle bir yerleşti ki içine sonunda kaybetti işte aklını. Olan çocuklarına oldu sanki.
Kitapla ilgili genel olarak şaşırdığım bir nokta da 600. Sayfalarda tamam artık olaylar bitti gibi olurken hala 400 sayfa daha olması... Ve olaylar aslında bitmemiş. Sanırım karakter ve hikaye çeşitliliğinden bu bin sayfanın neredeyse hepsi dolu dolu geçiyor.
Tolstoy bundan gayrı babamdır...
336 syf.
8/10 puan verdi
Üç yıllık serüvenin sonuna geldik!
Herkese selam! Güzel bir serinin daha sonuna geldiğim için mutluyum, huzurluyum. Ama içimde bir burukluk yok değil. Kolay değil 3 yıl önce başladığım seriye (altı kitaplık) son noktayı bugün koydum. Bu kadar uzun sürede bitirmemin sebebi bazı kitapların stokta kalmamış olması vs. yoksa çoook önceden yalayıp
Yanlış bir Ahlak Anlayışı!
Kitap altı hikayeden oluşmakta.
Verdiğim puanlarıyla birlikte hikayeler:
İnsan Neyle Yaşar 9/10
Kıvılcımı Söndürmeyen Ateşi Zapt Edemez 5/10
Mum 3/10
Kızlar Büyüklerden Akıllıymış 6/10
İnsana Çok Toprak Gerekir mi 7/10
İlyas 7.5/10
İlk üç hikayesi Hristiyan kıssaları olmuş. Hikayelerden önce İncil'den ayetler yazılmış ve daha sonra bu
Öncelikle Çehov'un Kara Keşiş öyküsü Lev Tolstoy'un övgüsünü kazanan en önemli eseridir...
Çehov'un rüyasında tarlaların üzerinde uçan uğursuz bir kara keşiş görmüş, uyandığında onun hakkında yazmaya karar vermesiyle, ortaya çıkan bir öyküdür.
Ah Çehov seni çok geç tanıdım. İyi ki de tanıdım. Birçok kitabın arasında gidip geldim. Kitabın kapağı ve öyküsü beni büyüledi. Kitap 43 sayfa olsa bile 1 saatte okuyup bitirdiğim etkileyici bir kitaptı. Ah Tanya iyi kalpli üzümlü kekim benim ne çektin be :( Peki Kovrin deli miydi, dâhi miydi?
Geldik bir kitabın ve bir efsanenin daha sonuna. Beğenirsiniz, beğenmezsiniz, size hitap eder yahut etmez. Bir gerçek var ki çok sağlam bir roman. Bütün olarak bakıyorum tabii. Böyle bir romanı kaleme almak bile büyük iş. Kolay değil yani o kadar sayfaya bakınca. Az kalıyor Tolstoy kitapları da bitmek üzere. Bakalım ne yapacağız.
Fransa ordunun şehre yaklaşması, Moskovalıların şehri terk etmeleri, büyük yangın derken şehirden en son Rostovların çıkması dikkat çekici. Önceki kitapta füze patlaması sonucu ağır yaralanan Andrey Bolkonski de en son gidenler arasında. Ayrıca önceki kitapta Sonya’nın destek olduğundan bahsettiğimiz Nataşa’nın bu durumlardan da haberi yoktu.
Pierre karakteri ise tam bir yaz dizisi havasında takılıyor bu kitapta. Napolyon’dan intikam almak istiyor yani onu öldürmek istiyor. Dilenci kılığına giriyor ve bir Fransız askeri de kurtararak kendine nüfuz ediniyor.
İlginç bir sonu vardı yani dürüst olayım finaller konusunda takıntılıyım ve en iyi finallerde bile şöyle daha güzel olurdu demek huyumdan vazgeçemiyorum bir türlü.
Şu Nikola, Sonya’yı bırakıp Prenses Mari ile evlendi. Ah be kardeşim,en çok tuttuğum karakterdin. Sen de üzdün beni. Gitmeden önce senden bahsetmeden gitmek istemedim bak en son senden bahsediyorum gene.
Hepimize iyi ve sabırlı okumalar diliyorum..
#okudumbitti #kitapyorum #SavaşveBarış #kitapgöçüklasikokuyor
#sayfa1808
Öncelikle şunu söylemek istiyorum.Bu zamana kadar okuduğum en zorlu Dünya Klâsiğiydi.Bu zorlu yolculukta bana eşlik edip okumayı daha keyifli hale getiren arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum
SAVAŞ VE BARIŞ ☄❄
İlk olarak 1869 yılında yayımlanmış,yazımı 5 yıl sürmüş,20 ana
Ah Levine...
Nasılsa herkes kitabın özetini yazdı. O nedenle sadece kendi hislerimi aktaracağım. Levine. Emin olun kitapta onun bölümlerini okurken aşırı keyif aldım, duygulandım ve hayallere kapıldım. Biliyorum baş rol Anna ama hiç umrumda değildi. Levine'in 'Sevdiğim ve diğer kadınlar' şeklinde kadınları ayırması, 'kusursuz bir varlık' gibi sevdiğine söylediği sözler beni taa içimden etkiledi. Ve kelimelerin baş harfleri ile birbirlerini anlamaları... 'Gibisi Olmayan Kadın' diye bir anı var lütfen aynen böyle yazıp okuyun, bana onu anımsattı. Birini böylesine güzel tanımak, anlamak ve özellikle tamamlamak. Herkese nasip olur mu bilmem ama olsun çok isterim ne yalan söyleyeyim. Bu arada duygulandım dedim ya üstte, harbi duygulandım. Dudaklarım büzüştü, gözlerim doldu 'ya nasıl böyle seversin be adam' diye içime dolan umut ve mutlulukla böyle oldum. Aga bee neyse darısı başımıza
...birini seversen eğer olmasını istediğin gibi değil, olduğu gibi her şeyiyle seversin.
Ocak ayı kitabımızı gününden önce bitirmenin mutluluğunu yaşıyorum. #tolstoy 'un kalemine hayranım. Kelimeleri ilmek ilmek işliyor âdeta. Kitap su gibi aktı gitti. Ne ara bitti anlamadım bile.
Aşkın ve ihanetin romanı bana göre. Ihanet de ön planda. Zaten
İlber Ortaylı’nın en iyi ve rahat okunan eserlerinden birisiyle karşınızdayız. Bugün farklı olarak uzun bir inceleme yapmak ve kitaptaki karakterler hakkında tek tek bahsetmek istiyorum. İlk bölüm Tarihten Portreler adıyla yayımlanmış olup Julius Caesar’dan Grigori Rasputin’e kadar yazılmış. İkinci bölüm Türkiye’den Portreler adı altında Kazım
344 syf.
9/10 puan verdi
Dairesel bir zaman içinde dairesel bir olay örgüsü...
Dönüşüm değil, olma hali, anlık mı ömürlük mü ya da dıştan içe bir temaşa hali mi... İbrahim kitap içinde, kitap yazar elinde, yazar kendi içinde, kalem kuvvetli. İbrahim hem çok hem yok. İbrahim bu kapıda. İbrahim kayıp diyarlarda, İbrahim arayışta, İbrahim nerede ? 304 sayfalık bir hazineden,
Ah be Olenin! “Cahillik mutluluk” mudur?
Mutluluğu sorgularken çok da güzel bulmuştun cevapları aslında.
Çok da güzel vazgeçmiştin geçmişteki “soylu” yaşantından. Doğayla hemhâl olmanın, sadeliğin, hesapsız sevmenin mutluluk getirdiğini keşfetmiştin. Sivrisineklerin vızıltısına bile alışmış, lime lime ettikleri etini umursamamış, ilk defa “yaşadığını” hissetmiştin.
Sen böylesine mutluyken, insanın sosyal bir varlık olduğu gerçeğini çarptılar suratına. Giremedin aralarına, girmeyi de bekleyemezdin ki. Basit düşünen insanlar basit düşünenleri, kendileri gibi yaşayanları sever; istemezler gidile geline aşınmış “biricik” yolları dışında bir yoldan yürünülmesini. Aslında o yolun biricikliği, kendilerinin başka bir yol bilmez oluşlarındandır.
Kendi halinde yaşantın rahatsız etti insanları Olenin, Moskova’daki yaşantını elinin tersiyle itişinin hiçbir kıymeti yoktu o insanlar için. Mücadeleni takdir edemezlerdi. Bildikleri tek şey kendi yollarıydı çünkü.
Bindiğin araba yola çıkarken, dönüp de bir kez daha bakmadı sana Maryanka. Suçlayamazdın onları, hiçbir zaman suçlamadın da. Onlar, hayatı su içer gibi doğal ve basit yaşamaya alışmışlardı. Suyun neden ihtiyaç olduğunu, varlığının ne kadar şükredilesi olduğunu umursamamışlar, düşünmemişlerdi. Susadıysan içeceksin işte!
Sen ise suyun güzelliğinin farkındaydın, ihtiyacını gideriyordu ama sana verdiği hazzı da keşfetmiştin. Bir dikişte içip bitiremezdin ki!
Velhâsıl, kimyanız uyuşmadı Olenin. Mutluluğu arayış yolundan da keyif almış olmanı dilerim.
Siz bakmayın kitabın Amerikalı olmasına. İstanbul'dan, Kadıköy'den bir giriş yaptık ki... Ah, nasıl da özlemişim oraları. Herkesin gelip geçtiği, biraz oturup dinlendiği ya da kendine güzergah yaptığı yerde yıllarca yaşayıp oralara, gerçek güzelliğine aşık olduktan sonra oralardan ayrı kalmak ve şimdi oraları bir de mükemmel bir betimle okuyor olmak. Ah, be yar; dalıma bindi yokluğun...
Sözü çok uzatmak istemiyorum. Aslında aklımda bir soru da vardı ama sonraya kaldı. Kendinize iyi bakın, keyifle okuyun..
