Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Birgül OĞUZ – Hah
Birgül Oğuz, şimdiye kadar 2 kitap yazmış. Bence daha fazla yazmalı. Durmadan yazsa yeridir. Cümleleri çok düşündürücü. Öykü okumayı pek sevdiğim söylenemez fakat Birgül Oğuz’un kalemini çok sevdim ve takdir ettim. Şiirsel bir dille oldukça güzel bir öykü kitabı ortaya koymuş.. Okumalı ve kararınızı vermelisiniz.. 2014 Avrupa Birliği Edebiyat Ödülü’ne de layık görülmüş.
Kitap, 12 Eylül günlerinde, gidenin ardındaki (baba) dolmaz boşluğu, kalanların yaşam korkularını ve yaşadıklarını yerinde cümleler ile anlatmış. Acındırmadan çok harika kelimeler ile okuyucunun bamteline dokunmuş.. Fakat sadece bu konuları kişiselleştirmemiş, genele dokunarak yazmış. Kimseye yakıştırmadığımız, tutamadığımız YAS aslında ortaktır.. Hepimizindir.. Ve layıkıyla yaşanmalıdır, yasaklanmadan.. Aslında bu kitap bir nevi “Tutulmamış yasa ağıt” niteliğinde..
Alıntılar;
• “Bilmezler ki gölge, ağacın yere düşen düşüncesidir.”
• "Çünkü onlar 'annelerini erken, babalarını ölümlerine yakın seviyor'..”
• “Anımsamanın ilk hecesi ah, ikincisi vah..”
• “Şuur ki cana acıdır, ben şuuru canıma tattırmadım. Ben tenha, dünyanın uzağıyım.”
Hah kolay bir kitap kesinlikle değil.. Okurken sessizlik en güçlü silah bence..
Herkese keyifli okumalar...
Not: Birgül OĞUZ aynı zamanda kelime sihirbazı şairimiz Birhan KESKİN’in okunmasını tavsiye ettiği bir kalemdir. İlgilenenlere duyurulur
"ilk aşkımdı, nasıldı dersen, ilk fasıldı, asıldı,
bu şiirin başındaki süt gibiydi, bırakması.
onu bırak dedin ya. ah ne zordu. bir vapur iskelesinde,
turnikenin öbür yanında.
gözümü açtığımda elektroşok veriyorlardı eksiğimin yerine."
Serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı.
Birhan Keskin
Sabah yaşayıp tükettiğimiz, gece tekrar inşa ettiğimiz rüyalar vardır hani... Bir daha görsek dediğimiz; insanlar, mekanlar, konuşsak dediğimiz cümleler, sussak dediğimiz şarkılar... Böyledir insanoğlu, bir tek kabuslarının tekrarı yormaz onu! Sahici bakmaz kötü rüyalara,
"ah benim hayal kardeşim,
bizim bu aşktan alacağımız var;
dinsin ayrı odalarda çektiğimiz ağrı,
yaz geçip gitsin ve olgunlaşsın nar."
Diğer kitaplarını olduğu gibi bunu da bir solukta büyük bir heyecanla okudum!
Hayat bazen katırlara sümbül vermek filandı
Bu kitaba inceleme yazmayı düşünmüyordum ama kendime de hatıra olarak kalsın bu yazım. Bu kitap bir şiir kitabı. Tür olarak öyle geçiyor ama bence şiir kitabı değil. Şiir gibi. Nesir gibi. Öykü gibi. Deneme gibi. Bunların hepsi gibi, ara tür desek yeri: ŞİİRİMSİ. Asla başarılı bir kitap da değil. Öyle kaliteli şiir kitapları gördü ki bu gözler,
Türk Dil Kurumu’na göre yetim kelimesi ‘babasız,babası ölmüş çocuk’ ,öksüz ise ‘anası veya hem anası hem babası ölmüş çocuk,kimsesiz’ anlamlarına geliyor.Annesiz kaldığınızda kimsesiz kalıyorsunuz.Annesi yitip gittiğinde büyüyor tüm çocuklar yaşı kaç olursa olsun,annesini hatırlamayan/bilmeyenler ise hiç çocuk olamıyor..
.
Şöhret Baltaş,annesiyle konuşan bir evlat,bir kadın,bir annenin kelimelerini diziyor ipe.Sonra asıyor onları kurusun da kaldırsın diye bir köşeye.Tüm pişmanlıklarıyla,sevgisiyle,özlemiyle,keşkeleriyle..Bir bir döküyor eteğine varamadan yüreğine oturan ağır taşları.Duymuyor annesi ama okuyor insanların gözlerinden geçen en ufak karartıları dahi.O ise duyduğu halde tüm sesleri,yine de erişemiyor annesine.
.
‘Annemle konuşmalar’,tüm dillerde en uzun kelime olan anne’ye odaklanıyor.Tarihten notlar,şiirler (ah özellikle Birhan Keskin dizeleri iyi ki ilişivermiş sayfalara) ve ülke halleriyle yapıyor bunu.Kaç yıllık komşularının hayatlarına kastedip kahraman ilan edilenleri,kadın bedeninin üzerinden yapılan denetçiliği,kadının her alanda kanatlarının kırılmasını ve nice ince damarlara da ulaşıyor bu kitap.Dili bu keskin konulara rağmen sakin,benzetmeler ise hedefi tam orta noktasından vuruyor.
.
77 syf.
10/10 puan verdi
"AH DOKTOR!!! NEVRİM DÖNÜYOR, DÜNYA DÖNMÜYOR!!"
Tıkır tıkır, tıkır tıkır... Tahta beşik sallar gibi. Bir, iki, üç, dört, beş.. On ikiye kadar. Sonra bir dakika susuyor, yeniden başlıyor.
Ah o hidrofor yok mu?! Delireceğim uykusuzluktan...
..............
Bahçeli, iki katlı, müstakil bir evde doğdum ben. Babamın kendi elleriyle
Şiir benim için kapısını aralamaya çalıştığım bir tür. Bu demek değil ki yabancıyım.. sadece bazen birisi hakkında ısrarla tanıman gerektiğine dair o garip, bildik duygu benim için şiire karşı geçerli. Tanımalıyım diyorum, daha iyi tanımalıyım bu türü.
Ben kısmi zamanlı aylak bir okurum ne yazık ki. Kütüphanede gezerken anlık halimin yansıttığı,
(..)
gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum
yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.
bilemem,
belki bu yüzden
ben sana yanlış bir yerden edilmiş
bir büyük yemin gibiydim.
beni hep aynı yerimden yaralayan o eve
yine de döneyim döneyim istedim.
ah benim sesimle
söylesem de, inanmazlar
benzemiyor çünkü bir dile.
döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm
döndüğüm bu sema sensin. döndüğüm.
sen benim kara ömrüme vuran
suyumu harelendiren sevincimdin.
onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
titreme daha fazla kalbim.
bağışla kendini artık onu da ,
bırak gitsin.
o senin en ezel gününden kaderin
sen onu nasılsa bin kere daha seveceksin.
(..)
Bu dizelerle tanıdım ilk, "taş sesleri". Sonuna kadar okuyuverdim bir çırpıda.. Sevdim, şiiri ve uslubunu.. Bu okuduğum ilk Birhan Keskin kitabı seksen sayfa bir çırpıda bitti. Ferdevs teyzelerimizi hatırlattı biraz, biraz aşkın kekremsi tadını hissettik ağzımızda. Biraz hayattan biraz kadından biraz ölümden biraz da dostluktan dem vurdu satır aralarında. Cok edebi cok derin birseyler aramadım ya da inancı ile ilgilenmedim hepimiz kendimize yontarak okuyoruz sonuçta ne kadar şahsi anlatimlar olsa da. Bir taş sesleri siiri kadar olmasa da beğendim şiir kıvamında şiir olmayan öykü olmayan ama içinden o anindan gecirip satirlara döktüklerini... Keyifli okumalar
"Ah ciğerimin köşesi, kavrula kavrula kopuyor gönülbağım, sen bağla."
İlk kez bir şiir kitabı bitirdim. Genelde elim şiir kitaplarına pek gitmez. Ta ki Birhan Keskin'in Yol kitabıyla tanışana kadar. O kadar güzel kelimeleri kullanmış ki... Birhan Keskin'in kalemini çok sevdim. Kitabı bitirdikten sonra doyamadığımı hissettim.Benim gibi şiirle aranız pek iyi değilse Birhan Keskin ile tanışmanızı tavsiye ederim.
Hatıralarla Yaşamak...
“Mazi kalbimde bir yaradır.” Ali Çolak’ın “Bilmem hatırlar mısın?” kitabını okurken bu şarkı sözü, peşimi bırakmadı. Kitapta yazar deneme türünde çocukluğuna, ilk gençlik yıllarına ait hatıralarını kaleme almış. İnsan belli bir yaştan sonra hatıralarla yaşıyor.
Yazar sokağındaki evleri, o evlerdeki koşuşturmayı, erik ağacını, o ağacın altında,
