Daha kitabın ilk sayfasından,Yusuf'u odanın köşesinde;küçücük boyuyla,öksüz yetim buluşunuzdan itibaren esir alıyor insanı kitap. Varlık ve yokluk,iyilik ve kötülük,namus ve kahpelik,zulüm ve adalet, atalet, zillet;bütün kavramların en dibine değiyor Sabahattin Ali.Yine bir bir,insanın idrakına değdiriyor.
Betimlemelerin kusursuzluğu, üslubun su gibi akışı ve birbirine karışması yazanla okuyanın;öyle birbirine geçmesi herşeyin,öyle sarmalanması,insanı kendinden geçiriyor.
Kitabı kapatırken hüzünle,bir ah kendiliğinden dökülüyor:
Ahhh Muazzez :(
