İbrahim'e Mektuplar 4
11 Şubat 2024 /Pazar günü
Yarın okul var. Saat 17:36. Hatırşinas'tayım. En sevdiğim hava: güneş çoktan bulutların arkasında kaybolmuş. Kartal tarafı gri bulutlarla dolu. Yağmur yağacak belli ki. Hatırşinas'ın bahçesinde önümde üç dört kitap-yeni bir tevbe saati- çay-üşüme hissi-hepimiz bir aradayız. Bulak günlerdir yok. la Marine
Yılın yavaş yavaş sonuna gelirken ,hiç çeyiz sandığım olmadığı aklıma geldi !Anamın evinden çıkarken aman kitaplarına bişey olmasın tembihi ile bir kamyon çeyizin yarısı kitaptı. Ankara’ nın sisli 🌫️ gri havasında elimde halk ekmek poşeti sırasına girmeye diye çıkıp soluğu karanfilde ikinci el sahaflardan alırdım .Anamın ev giderlerine katkıda bulunmak için bu tedbirli davranışına saygı duyar ekmek kalmamış deyip 5 ekmek alıp bir kitaba Meteorolojiden Kızılay’a yırmi dakkıkada koşarak gıdıp geldıgımı bilirim. Ahh şimdi önce ağzımı ,sonra genzimi sonra içimi yakan bu şarabın tadı kadar keskindi. Yokluğun kokusunu ,ikinci el bir kitapla dindirirdim. Anlamazdı anacım. Ne güzel okuyorsun deyip o gün aldığım kitabı sabahın üçüne kadar ben okurdum o dinlerdi. Şimdilerde FaceTime denilen havalı görgüsüz ve görüntülü veri tabanlarında nice anılar biriktirdiğimiz malum şeyle yapıyoruz.Laf lafı açar ,laf götü açar derler ya Anadolu ‘da burda boyumu aşan laflar etmenin manasız olduğunu bilgim için ,içeriği Dünya edebiyatında çok önemli yer arz eden kitaplara bırakıyorum. Şerefe 🍷🍾
Yüreğim Yıkılıyor Gidişine
(10 Ekim 2015 Ankara patlamasında çocuğuyla birlikte ölen babanın ardından)
Tam da barış tadında sarılacakken
Tam da dumanı üzerinde tüten iki demli çay
Ve iki simit tadında paylaşacakken hayatı
Tam da el ele… Tam da gülecekken
Tam da göğün mavisine dokunacakken zafer işaretlerimizle
Tam da barış dilinde merhaba diyecekken
Tam da güneşe… Tam da
400
400.gün... Evet sevgili tam 400 gündür hasretini çekiyorum. Bir gün bile senden vazgeçmedim. Bir günüm yok ki sana ihtiyaç duymadığım. Bir günüm yok ki seni aramadığım. Sakın işleri kendin için zorlaştırıyorsun deme sevgili, senden de bunlar duymayayım. Ne hissettiğimi ne sen ne de başkaları biliyor. Neler yaşadığım bir tek ben biliyorum. Artık
Ahh! Yine bu gece de kedere boğulmuştum. Gökyüzünde yıldızları görmek istedim ama nafile. Bir tek yıldız bile göremedim. Ankara'nın yoğun ışıkları gökteki yıldızları görmeme mani oluyordu.
Sayfa 42 - Ezgi ofset matbaacılıkKitabı okudu
Ahh canım Ankara ♡
Yusuf, Ankara'yı pek bilmez ve İstanbulluların çoğu gibi bu şehre gitmeyi sevmezdi .
