Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
248 syf.
·
Puan vermedi
İlki 1980'lerde, diğeri ise 2000'lerde yazılmış olan iki farklı kitap bir arada. Ancak iki farklı döneme ait olsalar dahi birbirlerinden beslenen hikayeler de var. Örneğin 1988 yılına ait Ay Bakıyor ile 2005'teki Hiç Bir Hikaye Göründüğü Kadar Masum Değildir, aynı hikayenin, aynı kahramanların iki farklı açıdan anlatımı...
Genel duruma gelirsek, ben kısa hikayeleri pek seven bir okur değilim. Zevk meselesi... Ayfer Tunç'un kalemi çok güçlü, çok beğeniyorum zaten. Hikayelerde tabiri caizse buram buram edebiyat kokuyor. Lakin beni çok cezbetti diyemem; iz bırakan bir kitap olmadı.
İlk iki kitaba bi şekilde hem de ince diye tahammül ettim ama sırf kelime kalabalığından oluşan 396 sayfalık son kitaba 93. Sayfaya kadar dayanabildim.Hiçbir karakterini sevmediğim,çok saçma ,çok laçka ve samimiyetsiz bulduğum bir kitap bu kitaplarda sevilebilecek iki karakter var zaten biri Zübeyde Anne diğeri de kocası zaten onlar da çocuklarının ve arkadaşlarının aralarındaki bu kimin eli kimin cebinde belli olmadığı ilişkiyi bilseler ve kadın cenaze gününde çocuklarının anıları yad ederek yediği naneleri görse mezarındaki ters dönerdi. kitaba ait tek güzel şey kapağıydı seriye ait söyleyebileceğim tek şeyse bana göre zaman kaybı, Murat yasemıne Yasemin Selim'e selim Oya'ya Oya Eren'e sevgi denize deniz Ayline.. böyle saçma sapan bir döngü var ve okudukça daha da bayağılaşıyor .Karakterleri sevecek ve bu seriden bir şeyler anlayabilecek kadar geniş görüşlü değilim
Hani bir yazarın okumadığımız bir eserini okuruz da "şaşırtmadı" gibi yorumlarda bulunuruz ya memnuniyetimizi belirtmek için. Söz konusu Perec olduğunda memnuniyetimizi belirtmek için "şaşırttı" ifadesini kullanmak gerekir belki de. Uyuyan Adam'ı okumuş bir okur olarak Paralı Asker ile Uyuyan Adam'ı karşılaştıracak olursam
Okudum lakin neden yarım bırakmadığıma dair soruların cevabını henüz kendime verebilmiş değilim. İhsan Oktay Anar'ın büyülü diline kapıldıktan sonra kurtuluşun olmadığını en iyi anlatan eseri belki de. Edebi eserin sadece bir ilhamla ortaya konulmadığını her eserinde olduğu gibi burada da göstermiş. Nasıl büyük bir emeğin sonucu olduğu kitaptaki çizimlerden bile kolayca anlaşılıyor. Hiç bilmediğim makinelerin dünyasını hem de bugüne ait olmayan bir dolu terimle hem böyle doğal hem de her eserinde görülen masalsı atmosferde anlatması hayranlığımı kat kat arttırdı.
"Roman;yorum üreten bir makinedir" diyor kitabın sonunda Eco.Ben de üstadın bana verdiği yetkiye dayanarak yorumlayabildiğim kadar yorumlayacağım.Çünkü roman yorum üreten bir makine ise benim yorum ve incelemelirim de okur üreten bir makineye dönüşsün isterim.Çünkü ben obskürantist bir insan değilim,Eco’dan kimse mahrum kalmasın
Soykırımın ana vatanıydı; KIRIM
SELİM ÇİLİNGİROV KİMDİR?
Kırım topraklarında yaşayıp ta kendinden olanı yani Çukurca’daki Tatar Türklerini hakir gören Rus hayranı bir adam.
Asıl zenginliğin yine kendi halkında, kendi köyünde, kendi özünde olduğunu anlaması için savaş olması gerekiyormuş demek. Âşık olduğunu sandığı Rus kadının O’nu başka bir
Farid Farjad ezgileri eşliğinde okuduğum ve bende çok büyük etki bırakmış bir kitaptır Uçurtma Avcısı. Ne zaman Farid Farjad melodisi duysam bu kitap gelir aklıma, hüzünlenir, yaşadığım dünyaya, üzerinde yaşayan insanlara ve geldiğimiz noktaya küfürler savururum. Afganistan ya da Kabil hakkında duyduğum ya da okuduğum bir haber hep bu romandaki sayfaları getirir gözümün önüne. Okurken kafamda canlanan mekanları hala hafızamdan silememiş, deli gibi film izleyen bir sinefil olmama rağmen kitaba ait filmi izleme cesaretini hala kendimde bulabilmiş değilim. Bir coğrafyada yaşananların anlatıldığı roman aslında yaşadığımız lanet olası dünyada okyanustaki bir kumu anlatıyor, diğer kumları parmakla gösteriyor, bu da tüm tüylerinizi diken diken etmeye yetiyor. İnsan! olmaktan utanıyor, bir kavak ağacının pamuksu yapısı olmuş olmayı diliyor ve hedefsiz oraya buraya uçuyor olmayı diliyorsunuz.
Kitap içinde bir kaç öyküden oluşuyor. Öykülerin hiç biri A.Hitchcock'a ait değil. Sanırım bir yerlede okuyup etkilendiği öyküleri bir kitapta toplamış. Bence en güzel öykü Ölüm Teşkilatı'ydı.
Kitaba adını veren ''Ve Papağan Fıstık Dedi'' adlı öykü kendimi aptal gibi hissettirdi. Çünkü ilk okuyuşta ne anlattığını anlamadım. Hala da sonunu anlamış değilim öykünün. Adam sonunda öldü mü ne yaptı bilmiyorum :D
Enteresan bir kitaptı..
Böyle bir eseri ne inceleyebilir ne de hakkında yorum yapabilirim. Bu nitelikte bir insan değilim. Haddime değil, ama yine de hakkında düşündüklerimi yazmak istedim. Sarı Zeybek'in belgeselini yıllar önce izlemiş (ve de neredeyse unutmuş) olan bendenizin bu eseri okuması gerçekten çok iyi oldu. Öyle ki, kimi şeyleri unutmuş, Atatürk'ün son
-Can_Dundar362.jpg){kind=small}
Tezer Özlü'yü sevme nedenim tipki benim de bazen icine dustugum bosluk gibi hicbir yere ait hissetmeme dusuncesi. Gitmek surekli gitmek... Ayni sehirde 3 gun bile kalsa 3'unu de farkli otellerde gecirirmis ve yagmurlu havalari cok severmis tipki benim gibi... Özlü, sevdigi yazarlarin izini suruyor bu kitabinda. Cok sevdigi Cesare Pavese'yi intihara surukleyen nedenleri sorguluyor. Dogdugu kasabayla öldügü Torino kentini kiyasliyor. Gittigi yerlerle hep bi Istanbul'u mukayese var ama. Ne kadar giderse gitsin uzaklasirsa uzaklassin, ben hicbir yere ait degilim derse desin sonucta dönüp dolasacagimiz yerler dogup buyudugumuz topraklar degil mi? ve son olarak bu kitapta niye hic soru isareti yok? Gercekten merak ettim...
Bilindiği üzere yazarın kaleme aldığı Sherlock Holmes serisine ait olan polisiye bir hikaye kitabı İpucu Altınpost Yayıncılıktan da çıkmıştır. Benim okuduğum İpucu kitabı Altınpost Yayıncılığa aitti. Çevirisi gayet anlaşılır ve başarılıydı. Ama Neden Kitap Yayınının çevirisi ile ilgili herhangi bir düşünceye sahip değilim. Birde bu kitabın Martı Yayınından okuduğum çevirisi vardı. Bu kitapla Martı Yayınından çıkmış olan Sır Perdesi Aralanıyor- Kızıl Dosya adlı kitabın hikayeleri aynıydı. Aynı olduklarını İpucu kitabına başladığımda fark etmiş oldum. Hikayelerin gidişatını önceden okumuş olduğumdan kitabı okurken biraz da olsa sıkıldığımı söyleyebilirim. Diğer çeviri ile Altınpost Yayıncılık'a ait olan çeviriyi karşılaştıracak olursam çevirilerdeki akıcılık hemen hemen aynı olmakla birlikte şuan bitirdiğim kitabın son bölümünde, Sır Perdesi Aralanıyor-Kızıl Dosya kitabında yer almayan Benekli Kurdele adlı hikaye vardı. Kitapta alışılagelmiş olan Sherlock Holmes serisinden farklı olarak her bir bölümde çeşitli bir hikaye yoktu. İki tane hikayeden oluşuyor kitap. Sherlock Holmes ile Watson'un tanışma bölümü de vardı ve Watson karakterinin Holmes'i çözümlemeye çalıştığı bir bölümü de unutmamak gerek.
Değişik bir eser. Yazar bir hikayeden çok bir duyguyu aktarmak istemiş okuyucularına. Araf, iki arada kalmaktan çok nereye ait olduğunu bilememeyi, kendi yerini bazen de kendini bulamamayı, insanın vatanından ve kültüründen uzakta yaşadığı ruh hallerini ifade ediyor. Kendim de benzer durumda olduğum için şunu söyleyebilirim ki yazarın karakterlerinin iç dünyasına tuttuğu ışık hedefine ulaşmış. Zaten karakterler deseniz bir ayrı güzel. Zamanı dinlediği şarkılar ile ölçen Ömer, saçında kaşık ile dolaşan Gail ve daha niceleri. Yalnız kitap akıcı değil, böyle bir günde bitenler listenize giremez. Benim de elimde süründü bir süre ama okuduğum için de pişman değilim. :)
